หลงรักน้องสาว

ต้องโตก่อนสินะ

"ปราง พี่ชายแกที่มาส่งเมื่อเช้าอ่ะ มีแฟนยัง" อันดามันหันมาถามฉันด้วยสีหน้าที่ตื่นเต้นมาก ฉันเคยบอกมั้ยว่า พี่ธีร์ตกเป็นเป้าสายตาของสาวๆในโรงเรียนมาก เพราะว่ามีอยู่ครั้งนึงพี่ธีร์ลงเอากระเป๋ามาให้ฉัน ก็คือเรียกความสนใจจากสาวๆได้เยอะมาก ฉันก็พึ่งสังเกตว่า พี่เขาฮอตขนาดนี้

"ไม่รู้อ่ะ ไม่เคยถามเลย" ฉันตอบด้วยใบหน้าเรียบๆออกไป ก็ฉันไม่เคยถามพี่เขาจริงๆนี่ เราอยู่ด้วยกันตั้งแต่เด็ก เขาก็เหมือนพี่ชายฉันคนนึงนะ เพราะฉันเป็นลูกคนเดียว ถ้าไม่ได้พี่ปุณกับพี่ธีร์มาคอยเล่นด้วยคงเหงาแย่

"พี่เขาหล่อมากเลยอ่ามะปรางงง"

"หึ ขนาดนั้นเลยหรอ"

"อย่าบอกนะว่า แกไม่เคยมองว่าพี่เขาหล่อ แสดงว่าสายตาแกมันผิดเพี้ยนแล้วยัยมะปราง" อันดามันพูดด้วยท่าทีที่ตกใจ ฉันเห็นสำหรับยัยนี้ก็คือทุกคนหล่อหมด

"ฉันเห็นแกก็ว่าหล่อทุกคน"

"จิ๊! มะปรางนี่!" ฉันกับอันดามันหัวเราะคิกคักกัน เราสองคนเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งนานแล้ว แล้วก็มีกันอยู่แค่สองคนมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว สำหรับอันดามัน เธอคือเพื่อนที่ดีที่สุดและเราก็ไม่เคยมีความลับต่อกันเลย

"ตอนเย็นแกอยากรู้ แกก็ไปถามพี่เขาเองสิ" ฉันลองแนะนำให้อันดาเข้าไปถามพี่ธีร์ด้วยตัวเอง เพราะที่ผ่านมามัวแต่เขินก็เลยไม่มีโอกาสสักทีอีกอย่างฉันก็ไม่กล้าถามด้วย

"อรั้ยยย! เขินอ่า" ฉันเบะปากให้กับท่าทางสะดี๊ดสะดิ้งของเพื่อนตัวเอง แต่ฉันก็ยอมรับว่าพี่เขาก็หล่อจริงๆ บางครั้งฉันก็ยังเหมือนถูกสะกดไว้เลย ระหว่างพี่ธีร์กับพี่ปุณ ฉันรู้สึกว่าพี่ธีร์ก็คือหล่อแบบหล่อจริงๆ ส่วนพี่ปุณออกแนวหล่อน่ารักมากกว่า สายตาของพี่ธีร์ถ้าเผลอไปสบตาเมื่อไรฉันรู้สึกเหมือนจะโดนไฟช๊อตที่หัวใจยังไงไม่รู้ นึกว่าขนลุกชะมัด

.

@พี่ธีร์

ปราง: พี่ธีร์คะ วันนี้ปรางเลิกช้าหน่อยอะสิ พี่ธีร์รอได้มั้ยคะหรือว่าให้คุณพ่อมารับ

ธีร์: พี่ไปเอง เดี๋ยวไปเวลาเดิมล่ะ ไปรอที่นั้นเลย

ปราง: อ้อ โอเคค่ะ แต่ถ้าพี่ธีร์ไม่สะดวก ก็ไม่เป็นไรนะคะ ปรางกลัวพี่ธีร์รอนาน

ธีร์: ปรางดูไม่อยากให้พี่ไปรับเลย

ปราง: ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ ปรางแค่เป็นห่วงกลัวพี่ธีร์เบื่อ

ธีร์: ไม่เบื่อหรอกน่า รับปากว่าจะดูแลลูกสาวเขาแล้วก็ต้องดูแลให้สุด จะมาบงมาเบื่ออะไรล่ะ

ปราง: .......

ธีร์: ตามนี้นะ แล้วเราค่อยไปกินข้าวกัน

ปราง: โอเคค่ะ

.

ฉันรู้สึกว่าแปลกๆ กับบางประโยคของพี่ธีร์ บางครั้งพี่เขาก็ใช้คำกำกลวมจัง รู้มั้ยว่า มันส่งผลต่อจิตใจของฉัน แล้วทำไมฉันต้องมาใจเต้นแรงกับพี่ชายตัวเองด้วยเนี้ย บ้าจริง!

"หน้าแดงเป็นอะไรอ่ะ ปราง"

"ห้ะ! ป่าว มันร้อน" ฉันรีบเบนหน้าไปทางอื่นทันที เมื่อได้ยินแบบนั้น เพราะฉันรู้ว่า มันไม่ได้ร้อนอะสิ แอร์แรงขนาดนี้จะมารงมาร้อนอะไร ฉันรีบสบัดหัวเพื่อสลัดความคิดบ้าๆที่มีต่อพี่ชายของตัวเองออกไป ที่สำคัญคือทำไมฉันต้องมาเป็นดามมาเยอร์ด้วยก็ไม่รู้ ยิ่งมีพี่ธีร์เข้ามาในหัวยิ่งไม่มีสมาธิด้วย

"เห้อออ!"

"เหนื่อยหรอ" ฉันสดุ้งเมื่อได้ยินเสียงผู้ชายใกล้ๆ มาจากข้างหลัง ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นใครแต่หน้าตาดีจัง ยิ้มทีนี้ไม่เห็นลูกตาเลย

"อะ....เอ่อออ ป่าว แค่คิดอะไรไปเรื่อยหน่ะค่ะ มีอะไรหรือป่าวคะ"

"อ้อ แค่จะเอานี้มาให้" ผู้ชายคนนั้นยื่นขวดน้ำให้ฉันและยังมียิ้มหล่อใส่ฉันอีก ฉันก็คือรับน้ำมาแบบงงๆ ทั้งที่ไม่รู้ว่าเขาคือใครและที่สำคัญเขาคือใครก่อน

"ขะ...ขอบคุณค่ะ แต่ว่า...."

"ชอบน่ะครับ ก็เลยให้" ฉันเบิกตากว้างก็คือ บอกตรงๆแบบนี้เลยหรอ ต้องเรียกว่า นี่คือครั้งแรกเลยมั้ยนะที่มีคนมาสารภาพรักกับฉัน แบบนี้ หัวใจเต้นรัวเลย บ้าจริงๆ

"มะปราง!"

"พี่ธีร์...."

"ทำอะไรอยู่ พี่โทรหาตั้งนานแล้ว" ถูกสารภาพว่า หัวใจเต้นรัวแล้ว แต่การที่เห็นหน้าพี่ธีร์ด้วยสายตาที่ดุแบบนั้น หัวใจฉันแทบจะทะลุออกมาเลย เพราะที่บอกว่า นี่คือครั้งแรกที่มีคนมาสารภาพกับฉัน ก็ครั้งอื่นๆ โดนพี่ธีร์กันซีนไปหมดแล้วอะสิ

"เอ่ออ ปรางมาซ้อมดามเมเยอร์ค่ะ"

"แล้วนี่ใคร"

"คุณคือพี่ชายมะปรางใช่มั้ยครับ คือผมชอบมะปราง...อยากจะจีบ" ผู้ชายคนนั้นเขาทำบ้าอะไรหน่ะ นี่เขาจะใจกล้าเกินไปมั้ย

"......"

"ได้มั้ยครับ"

"นี่ ไอ้ลูกหมา ผู้หญิงคนนี้มีคนจองแล้ว ถ้าอยากตายก็อยู่ข้างๆเธอไว้ก็แล้วกัน ไป! มะปรางกลับบ้าน" พี่ธีร์ยื่นหน้าไปกระซิบข้างหูผู้ชายคนนั้น แต่พูดอะไรไม่รู้ฉันนได้ยินไม่ถนัด แต่เห็นหน้าผู้ชายคนนั้นซีดไปเลย ก่อนที่พี่ธีร์จะหันมาตะคอกใส่ฉันเสียงดัง แต่ก็ยังไม่วายหันไปมองหน้าผู้ชายคนนั้นอีก

"พี่ธีร์ ช้าหน่อยสิคะ"

"ปราง! ไปรับของคนอื่นแบบนั้นได้ยังไง เขาใส่ไรไปบ้างก็ไม่รู้ ทำไมไม่ระวังเลย ห๊ะ!"

"พี่ธีร์ใจเย็นๆสิคะ ปรางยังไม่ได้กินเลย" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงใจเย็นเพราะพอมาถึงรถพี่ธีร์ก็เริ่มบ่นเลย คือฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย พี่ธีร์เขาชอบหวงฉันแบบนี้ตลอดเลย ทำให้ฉันแทบไม่มีโอกาสมีเพื่อนผู้ชายเลย

"ก็เพราะพี่มาก่อนไง จิ๊! ไม่ระวังตัวเลย"

"พี่ธีร์ชอบหวงมะปรางแบบนี้ตลอดเลย ถ้ามีลูกสาวจะหวงขนาดไหนเนี้ย"

"ไม่รู้ยังไม่เคยมี แต่รู้แค่ตอนนี้หวงมาก"

"...."

"หวงจนไม่อยากให้ใครใกล้เลย" พี่ธีร์พูดพร้อมกับยื่นหน้ามาใกล้ๆ ทำให้ฉันต้องหลับตาปี๋โดยอัตโนมัติ ฉันไม่รู้พี่ว่าเขาจะทำอะไรแต่สัมผัสได้ว่า ลมหายใจร้อนของพี่เขามันใกล้หน้าฉันมากๆ กลิ่นน้ำหอมของพี่เขาทำไมพอได้กลิ่นแล้วรู้สึกสบายจังนะ

กึด!

ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นก็เห็นแก้มพี่แก้มอยู่ตรงหน้าฉัน แบบตรงหน้าฉันเลย หน้าของเราที่ห่างกันอยู่ไม่กี่เซน ทำให้หัวใจฉันยิ่งเต้นแรงขึ้นไปอีก พี่เขากำลังทำอะไรเนี้ย

"พะ....พี่ธีร์...."

"คาดเข็มขัดให้ คิดอะไร" พี่เขาแล้วก็หันหน้ามาสบตาฉันอีก นี่มันระยะอันตรายเกินไปแล้วมั้ย

"ป่าวสะหน่อย ขยับออกไปได้แล้วค่ะ"

"หึ! คงต้องแบบนั้นกลัวคนแถวนี้หัวใจวาย เต้นซะแรงเลย"

"พี่ธีร์!" พี่ธีร์หวั่นไหล่อย่างไม่สนใจคำดุของฉันเลย ถ้าไม่ติดว่าเป็นพี่ชายนะ ฉันก็อยากจะทุบหลังพี่เขาสักที ทำให้ต้องถอนหายใจออกอย่างแรง แต่มันบรรยากาศมันอึดอัดๆแปลกๆ เพราะเหตุการณ์เมื่อกี้แน่ๆ เห้อ!

"เอ่ออ....พี่ธีร์"

"หื้ม?"

"พี่ธีร์...มีแฟนหรือยังคะ"

"....ก็อยากมี แต่ตอนนี้พี่กำลังรอให้เขาโตอยู่"

"....."

"พี่ว่าไม่อีกนานหรอก เดี๋ยวเขาก็โตแล้ว" ฉันหันไปมองพี่ธีร์ที่กำลังพูดขณะที่สายตายังมองตรงไปข้างหน้า ใบหน้าที่มีความสุขของพี่ธีร์ที่ฉันพึ่งเคยสังเกต ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันนะ ทำไมสามารถทำให้พี่ธีร์พูดถึงได้ด้วยอารมณ์ที่มีความสุขแบบนั้นได้