เด็กใหม่
1143 คำ
"ตั้งใจทำข้อสอบนะ ทำตามที่พี่บอกแล้วจะดี เชื่อพี่ โอเคมั้ย ฟอดดดด!" ผมนั่งย้ำมะปรางที่กำลังนั่งกังวลที่จะเข้าไปสอบ เด็กทุกคนที่พออยู่จุดนี้เครียดทุกเลยสินะ ผมยื่นมือไปลูบแก้มของมะปรางเบาๆก่อนที่จะก้มลงหอมแก้มน้อง
"*O*"
"ทุกวันปรางหอมพี่มากแล้ว วันนี้พี่หอมคืน เพื่อเป็นกำลังใจ" ผมพูดอธิบายอย่างเล่ห์นัย แต่ก็อดขำหน้าที่ตกใจของมะปรางไม่ได้ใบหน้าที่เคยขาวใสตอนนี้กลายเป็นสีแดงราวกับลูกมะเขือเทศ
"ปะ...ปรางไปสอบก่อนนะคะ แล้วเจอกันตอนเย็นค่ะ" ผมกระตุกยิ้มให้พร้อมกับพยักหน้ารับเบาๆ ก่อนที่จะมะปรางที่รีบรนรานเปิดประตูลงไป กับเด็กคนนี้เท่าไรก็ไม่ชินสักทีแฮะ
@มหาวิทยาลัย P
"มาช้าเหมือนเดิมไปส่งแฟนมาอีกแล้วหรอครับ" พวกมันก็แซวผมทุกวัน ผมก็เขินทุกวันเหมือนกัน
"เออ"
"เขารับมึงเป็นแฟนแล้ว?" ไอ้นทีเลิกคิ้วถามผม
"ยัง แต่เดี๋ยวก็ได้เป็นมั้ย ตอนนี้น้องมันเด็กอยู่"
"ถ้าแบบนั้น มึงก็ช่วยจัดการกับยัยนี้ที น่ารำคาญชิบหาย" ไอ้นทีพูดขึ้นด้วยท่าทางที่ไม่สบอารมณ์ ก่อนที่จะสาวร่างเล็กใส่กระโปรงทรงเอสั้นสิบห้านิ้ว เสื้อรัดจนจะขาดขนาดนี้ ผมเงยหน้ามองลินที่กำลังยืนกำมัดแน่น ซึ่งผมก็รู้อยู่แล้ว เธอคงได้ยินที่ผมพูดเมื่อกี้สินะ
"มีอะไร" ผมพูดเสียงแข็งออกไปราวกับไม่ได้ตื่นเต้นหรือตกใจที่เห็นเธอ
"ธีร์ทำแบบนี้กับลินได้ยังไงคะ ลินรอคุณทุกวัน ทำไมธีร์ถึงหนีลินไปแบบนี้ล่ะค่ะ!"
"ฉันหนีเธอไปตรงไหน ผู้หญิงคนนั้นเขามาก่อนเธอเพราะฉันเจอเขาก่อนเธอ ที่สำคัญฉันจำได้ว่า ที่เราคุยกันไว้แต่แรก มันไม่ใช่แบบนี้นะ แค่ฉันยอมใช้เธอร่วมกับผู้ชายคนอื่นมันก็เป็นความโชคดีของเธอมากแล้ว"
"นี่! ธีร์กำลังจะบอกว่า กำลังจะทิ้งลินหรอคะ!"
"ฉันจำได้ว่า ฉันทิ้งเธอไปนานแล้ว มีแต่เธอนั้นไม่ทิ้งฉันสักที" ผมพูดโดยที่จ้องหน้าเธออย่างไม่วาง ความสัมพันธ์มันแค่น้ำแตกแล้วก็แยกย้าย แต่เหมือนเธอจะลืมข้อนี้ไป
"ลินขอโทษค่ะ แต่ลินรักธีร์นี่คะ"
"ปล่อยลินดา! ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทนกับเธอนะ ปล่อย!" ผมตะคอกใส่เธอเสียงดัง เมื่อเธอถลาตัวมากอดตัวผมไว้
"ถ้าอย่างนั้นก็อย่าคิดเลยค่ะ ว่าจะได้มีความสุขกับเด็กใหม่ของคุณ ยัยหน้าจืดนี้อะหรอ" เธอหยิบโทรศัพท์ของผมขึ้นมา ซึ่งเผยภาพมะปรางกับผมที่เป็นวอลเปเปอร์อยู่
"จืดชืดชะมัด ถ้าฉัน..."
"ถ้าเธอทำอะไรผู้หญิงคนนี้ ชีวิตเธอก็จบเหมือนกัน อย่าลืมว่า พ่อแม่ฉันเป็นใคร ที่สำคัญเธอรู้หรอว่า พ่อแม่เขาเป็นใคร ถ้ายังไม่อยากตายก็อย่ารนหาที่"
"....."
"ฉันเตือนได้แค่นี้" ผมพูดกระซิบข้างหูเธอพร้อมกับสบัดท่อนแขนเธอออกอย่างแรง ลินทำท่าไม่พอใจแต่ก็ไม่กล้าส่งเสียงดัง ก็แน่สิเธอเป็นดาวเด่นของคณะ โดยเฉพาะเรื่องความ....บนเตียง ถ้าไม่ติดว่า ผมเคยได้เธอไปแล้ว ผมก็คิดว่าเธอน่าจะมีผัวครบทั้งคณะแล้วล่ะ เธอทำฟึดฟัดก่อนที่เธอออกไป
"ยัยนั้นน่าเบื่อชะมัด ตามตื้อหามึงตั้งแต่เช้าแล้ว" ไอ้นทีพูดขึ้นหลังจากที่ลินเดินออกไป
"เมื่อวานยังอ่อยกูแทบจะแก้ผ้าให้ดูอยู่เลย วันนี้อะไรก็ไม่รู้" ตามด้วยไอ้พิภูที่พูดอย่างเฉยๆ โดยที่สายตายังตั้งหน้าตั้งตาเล่มเกมส์อยู่
"เออ ช่างเหอะ ลินก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วนี่ ก็จริงตามข่าวลือนั้นแหละ ว่าแต่ไอ้สกายมันอยู่ส่วนไหนของโลกวะ ทำไมไม่มาสักที" ผมพูดเปลี่ยน เพราะมันไม่ได้แปลกใจกับการกระทำเธอหรอก เธอก็เป็นแบบนี้มาตั้งนาน แต่ที่สำคัญคือ ไอ้สกายไปไหน
"โทรๆ ไอ้ห่านี้ไม่เคยมาสายขนาดนี้นะ เกิดอะไรขึ้นหรือป่าว"
.
ตื้ออออ ตื้ออออ ตื้ออออออ
"ฮาโล ไอ้สกาย"
(ฮาโลค่ะ พี่สกายเอ่ออ...อาบน้ำอยู่ค่ะ)
"เธอเป็นใคร เห้ยยย! พวกมึงมาฟังเร็วไอ้สกายพาสาวขึ้นห้อง"
(เอ่ออ หนู....พี่สกายชวนมาอยู่ที่ห้องหน่ะค่ะ ถ้าพี่สหายออกมาแล้ว หนูจะบอกให้โทรกลับนะคะ)
"เดี๋ยวๆๆๆสิ"
(คะ?.... นี่เธอทำอะไรกับโทรศัพท์ฉัน!)
"......"
(ป่าวสักหน่อย ก็แค่รับโทรศัพท์ให้เฉยๆ ทำไมต้องหวงด้วย พี่เป็นคนให้ระ....อื้อออออ หุบปากได้แล้ว)
"......"
(มีอะไร)
"แหมมม เสียงแข็งเลยนะ ใครอ๋ออออครับ"
(ไม่เสือกได้มั้ยวะ จะโทรมาตามไปเรียนใช่มั้ย เออ! เดี๋ยวไป แค่นี้นะ) ไอ้สกายพูดอย่างเร็วๆ ก่อนที่รีบกดวางสายไป ก็ไม่ได้แปลกใจเท่าไรที่มันพาผู้หญิงขึ้นห้อง แต่มันไม่เคยพาผู้หญิงขึ้นห้องส่วนตัวมันก็แค่นั้นแหละ แล้วดูจากท่าทางน่าจะไม่ได้เด็กธรรมดา น่าจะเป็นคนโปรด
.
.
.
"นั้นไงๆๆๆ มาแล้ววว" ไอ้พิภูพูดกระซิบเข้าข้างหูของผมเมื่อเห็นไอ้สกายขออนุญาตอาจารย์ที่กำลังสอนเดินเข้ามาในห้องเรียนด้วยสีหน้าหงุดหงิดที่เห็นได้อย่างชัดเจน
"เป็นอะไร หน้ายุ่งเป็นยุงโดนตีเลย"
"ไม่มีอะไร" มันถอนหายใจออกมาอย่างแรงก่อนที่จะฟุบหน้าลงบนโต๊ะอย่างแรง พวกผมก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปเพราะเดี๋ยวมันโวยวายอาละวาดขึ้นมาใครก็เอามันไม่อยู่หรอก
.
ตึ้ง ตึ้ง ตึ้ง!
"ไอ้เชี้ยแม่ง จะเอาให้ได้เลยใช่มั้ยวะ!" หลังจากที่มันฟุบหน้าลงกับโต๊ะได้ไม่นานก็มีเสียงไลน์เด้งรัวๆ จนพวกผมอดสงัสยไม่ได้บวกกับมันก็ดูหงุดหงิดกับไลน์นั้นราวกับ รู้ว่า ใครเป็นคนไลน์มา
"อย่าให้กลับไปได้นะเว้ย! ชิ๊!" มันกัดฟันพูดพร้อมกับฟุบหน้าลงกับโต๊ะเหมือนเดิม
"...."
"...."
"มันคงนอนน้อยละมั้ง" ไอ้นทีที่นั่งอยู่ตรงกลางพูดกระซิบขึ้น ดูจากท่าทางคงจะใช่ และต้นเหตุที่ทำให้มันไม่ได้นอนคงเป็นน้องที่รับโทรศัพท์เมื่อเช้า
- ผู้เขียน
