หลงรักน้องสาว

แปลกๆ

ธีร์

หลังจากที่ผมไปเอาขนมมาให้ปราง น้องก็ดูเงียบๆแบบแปลกๆ นั่งทำเฉย ไม่พูดบ่น ไม่โวยวายทั้งที่มันไม่ใช่วิสัยของน้องเท่าไร แต่ผมก็คิดว่าน่าจะเป็นเพราะน้องอาจจะอยากมีสมาธิในการทำ ผมก็เลยตัดสินใจหยิบโทรศัพท์มาดู เพราะว่าตั้งแต่เช้าผมยังไม่ได้แตะโทรศัพท์เลย แต่จังหวะที่ผมกำลังจะหยิบโทรศัพท์ ผมก็เหลือบไปเห็นมะปรางรีบเงยหน้าขึ้นมาทันที ไม่ค่อยจะมีพิรุธเลย ผมว่าน้องอาจจะทำอะไรสักอย่างในโทรศัพท์ผม เช่นแอบดูเฉลย...ถึงว่านั่งทำเงียบเลย ปล่อยไว้ไม่ได้เลยเด็กคนนี้

"นี่! ปรางแอบทำอะไรกับโทรศัพท์พี่ แอบดูเฉลยใช่มั้ย"

"ปะ....ป่าวนะคะ ปรางไม่ได้ดูและก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันมีเฉลยในโทรศัพท์พี่ธีร์ด้วยง่ะ แต่คือ..."

"แล้วเป็นอะไร เห็นนั่งเงียบมานั่งนานแล้ว ถ้าจะมาประท้วงพี่โดยการไม่คุยกับพี่ บอกเลยว่าไม่ได้ผลนะปราง รีบทำเถอะน่า จะได้ไปเที่ยวกัน"

"ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ คือปรางแค่...บังเอิญไปเห็นแชทคนที่ชื่อลินน่ะค่ะ ปรางเลยไม่สบายใจที่เข้าไปดู" ผมเบิกตากว้างทันทีเมื่อได้ยินมะปรางพูดถึงชื่อนั้น เชี้ยล่ะไง! ลินส่งอะไรมาวะ มันต้องไม่ใช่เรื่องนี้แน่เลยถึงทำให้มะปรางเงียบขนาดนี้

"เอ่อออ...."

"คนนี้หรอคะ ที่พี่ธีร์ชอบอยู่" ปรางถามผมโดยที่ยังตั้งหน้าตั้งตาเขียนโจทย์อยู่

"....."

"ถ้าลำบากใจตอบก็ไม่เป็นไรค่ะ ปรางแค่....."

"ไม่ใช่"

"หื้ม?"

"ไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้นและก็ไม่เคยใช่ด้วย อะไรที่เห็นในวันนี้ ปรางจะไม่มีวันได้เห็นมันอีก"

"ทำไมต้องไม่ให้ปรางเห็นด้วยล่ะค่ะ โกรธที่ปรางแอบดูโทรศัพท์หรอ"

"เพราะพี่จะเลิกติดต่อกับผู้หญิงคนนั้นต่างหากล่ะ เป็นห่วงความรู้สึกของเด็กตรงหน้า ไม่ได้โกรธสักหน่อย ถ้าพี่หวงโทรศัพท์จริง ปรางไม่ได้รู้รหัสโทรศัพท์พี่หรอก จะบอกให้" ผมพูดพร้อมกับยักคิ้วใส่ปรางอย่างขี้เล่นเพื่อกลบเกลื่อความผิดนั้นแหละครับ ไม่ใช่อะไรหรอก

"ชิ๊! อยากเล่นตายแหละ แบร่!"

"หึ รีบทำไปเถอะน่า" ผมพูดพร้อมกับลูบหัวมะปรางเบาๆ

"ทำไมพี่ธีร์ชอบทำแบบนี้ด้วย"

"พี่ทำอะไร"

"ก็ลูบหัว พูดว่าเป็นห่วงความรู้สึก หลายๆอย่าง บางทีปรางก็รู้สึกสับสนในการกระทำของพี่ธีร์หน่ะค่ะ พี่ธีร์ทำแบบนี้กับน้องทุกคนเลยหรอคะ"

"พี่กล้ายืนยันได้ว่า พี่ไม่เคยทำแบบนี้กับใคร แต่สิ่งที่ทำกับปรางมันคืออะไร พี่คงตอบว่า ก็ไม่รู้สิ แล้วแต่จะคิด" ผมพูดพร้อมยื่นหน้าเข้าใกล้มะปรางและยกยิ้มให้เธอเบาๆ จนมะปรางเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ยิ่งเห็นแบบนั้นผมยิ่งยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีกจนมะปรางหลับตาหยี อดจะหัวเราะกับท่าทางของน้องไม่ได้จริงๆ

ปัก!

"โอ๊ยยย พี่ธีร์อ่ะ ปรางเจ็บนะ" มะปรางร้องเสียงหลงเมื่อผมใช้นิ้วดีดเข้ากลางหน้าผากอย่างแรง

"ฮ่าๆๆๆๆ รีบทำได้แล้ว อย่ามัวแต่เขิน" ผมพูดเสียงดุให้ผู้หญิงตรงหน้าที่กำลังนั่งหน้างออยู่ แต่ก็ยอมก้มหน้าทำพร้อมกับทำปากหงุบหงิบๆๆ ไม่ได้ยินก็รู้ว่ากำลังด่าผมในใจอยู่

"เลิกด่าพี่ในใจได้แล้ว"

"พี่ธีร์อ่ะ"

.

.

.

@ร้านอาหาร

"ในที่สุดเราก็ได้ออกมากินข้าวสักที เพราะพี่ธีร์นั้นแหละให้ปรางนั่งทำซ้ำไปซ้ำมาอยู่นั้นแหละค่ะ" ผมนั่งส่ายหน้าให้กับมะปรางเพราะว่า ตั้งแต่บ้านจนถึงร้านอาหารน้องก็นั่งบ่นมาตลอดทาง

"ก็เพราะอยากให้ปรางทำได้ไงล่ะ"

"โถ่ พี่ธีร์ง่ะ แต่ว่ามื้อนี้พี่จะเลี้ยงปรางใช่มั้ยล่ะคะ"

"พี่เคยให้ปรางจ่ายหรือไงล่ะ เจ้าเด็กนี่นิ" ผมยื่นมือไปยี้หัวผมของมะปรางเบาๆ ก่อนที่เราจะเดินเข้าไปในร้านอาหารของไอ้สกายเพื่อนผมเอง คนตัวเล็กหันมองซ้านมองขวาอย่างตื่นเต้น

"มาไม่เห็นบอกเลย" ผมหันตามเสียงเรียกของไอ้สกายที่กำลังยืนต้อนรับลูกค้าผู้หญิงด้วยความใส่ใจและเหมือนจะสนใจเป็นพิเศษด้วย

"ก็อยากมารู้ว่า เจ้าของร้านมีความรับผิดชอบบ้างหรือป่าว หรือมัวแต่ล่อสาวขึ้นห้อง"

"แหมมม อย่าให้กูพูดบ้างนะไอ้สัส"

"ฮ่าๆๆๆ ไม่เอาครับ กลัวแล้วๆๆๆๆ" ผมเหลือบตาไปมองมะปรางที่กำลังนั่งยิ้มฟังพวกผมอยู่ ก่อนจะหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินประโยคขู่แบบนั้น ส่วนไอ้สกายก็หันไปยิ้มมะปรางก่อนที่จะหย่อนตัวลงข้างเธอ ซึ่งพฤติกรรมที่กระเจิดเจ้อของมันทำให้น้องตกใจไม่น้อย

"นี่หรอ น้องมะปราง วันไปงานวันนั้นไม่ได้ดูชัดๆ สวยนะเนี้ย" ผมรู้ว่ามันกำลังตั้งใจจะยั่วโมโหผมอยู่

"ขอบคุณค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"

"เป็นเจ้าของร้านก็ไปหาข้าวมาให้ลูกค้าแดกได้ล่ะ" ผมพูดแทรกขึ้นด้วยเสียงแข็ง

"แล้วคุณลูกค้าอยากแดกอะไรล่ะครับ"

"เอาที่ว่าอร่อยสุดในร้านอ่ะ แต่ไม่ใส่กระเทียมนะ น้องไม่ชอบ"

"ส่วนน้ำก็เอาไอ้สีสวยๆ ตามป้ายนั้นอ่ะ / ส่วนน้ำก็เอาที่สีสวยๆ ตามป้ายนั้นค่ะ" ผมกับมะปรางพูดพร้อมกันจนไอ้สกายแสยะยิ้มอย่างแซวๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นมองผมกับมะปรางที่นั่งมองหน้าอย่างอึ้งๆ กับเหตุการณ์เมื่อกี้

"รู้ใจกันไปซะหมด นั่งรอสักครู่ครับเดี๋ยวผมจะเอาอาหารมาเสริฟให้ครับคุณลูกค้า" มันพูดด้วยท่าทางยียวนก่อนก่อนที่จะเดินออกไป

ติ้ง! ติ้ง! ติ้ง!



@ไอ้หนุ่มแบดบอย

สกาย : นี่ๆ ดูสิว่าใครมาเป็นลูกค้ากูวันนี้ (ส่งรูป)

พิภู ： @ธีร์ หวานนนนเกิน

ธีร์ : พวกมึงนี่นะ

สกาย : เมื่อกี้เขาสั่งอาหารให้กันด้วยแหละ สั่งน้ำพร้อมกันบบรู้ใจด้วยอ่ะ

นที : ว้าวววว เสือสิ้นลาย

พิภู : ตัดชุดรอเลยฮะ

ธีร์ : ถ้ากูเดินไปต่อยหน้ามึงแทนค่าอาหารได้มั้ย @สกาย

สกาย : กูก็จะไปหลบหลังน้องมะปรางไงล่ะ แบร่!