หลงรักน้องสาว

หยุดเจ้าชู้ได้หรอ?

"เห้ยยย เจ้าของวันเกิดมาแล้วเว้ยยย"

"ไอ้พิภูมึงจตะโกนทำไมวะ"

"ตะโกนให้สาวๆรู้ เขาจะได้มาโต๊ะเราไง มึงไม่รู้หรือไงว่า ตัวเองเป็นตัวเรียกสาวๆ" ผมถึงกับส่ายหน้ากับความคิดของมันที่มันมองผมเหมือนเป็นตัวเงินตัวทองของกลุ่ม ใครว่าผมเจ้าชู้คนเดียว กลุ่มผมก็เจ้าชู้ทั้งกลุ่มอ่ะ

"จัญไร" ผมพูดอย่างติดตลกเมื่อเห็นมันพูดด้วยท่าทีจริงจัง

"มึงใส่สร้อยอะไรวะ ไหนว่าไม่ชอบใส่สร้อย"

"ของขวัญของน้องปรางเขา ไม่ใส่เดี๋ยวเขาเสียใจ"

"แหมมม!!! น้องปรางงงง!!!!! ฮ่าๆๆๆ" พวกมันพูดพร้อมกันราวกับว่า กำลังแซวผมอยู่ พวกมันรู้เรื่องที่ผมชอบปรางหมดเลย ผมไม่เคยปิดบังแล้วผมก็ชัดเจนมาตลอดว่า ผมชอบน้องและชอบมาตลอด ส่วนผู้หญิงที่เข้ามาก็แค่ทางผ่าน ซึ่งพวกมันก็รู้กันดี

"เกือบเหี้ยล่ะ วันนั้นปรางไปห้างเสือกเห็นกูกับลินกำลังเดินห้างกันอยู่ โชคดีที่แก้ตัวได้ดี" ผมพูดอย่างยิ้มๆ เมื่อนึกถึงปรางที่เขินผมตอนโดนหอมแก้ม ผู้หญิงอะไรน่าจับมาฟัดจริงๆเลย

"โอ๊ยยยคลั่งรักเว้ยยย"

ปึก! "ขอโทษนะคะ พอดีของตก" ในขณะที่ผมกำลังคุยอยู่กับเพื่อนๆ ก็มีผู้หญิงเดินมาชนหลังอย่างตั้งใจ ขอใช้คำว่า ตั้งใจ เพราะแววตาท่าทีของเธอมันชัดเจนว่า เธอกำลังต้องการอะไร ยิ่งท่าของที่เธอตอนเก็บของที่จงใจให้ผมเห็นร่องหน้าอกของเธอ ผมถึงกับแค่นหัวเราะออกมาเบาๆ ยังไงแม่นี้ก็ต้องเสร็จผมแน่ๆ คืนนี้อ่ะ

"ให้ช่วยมั้ยครับ" ผมส่งสายตาหวานไปให้เธอ เพื่อนผมชอบบอก สายตาของผมมันเป็นอาวุธที่ผมเอาไว้ใช้หลอกล่อสาว ซึ่งมันก็คือความจริง เวลาผมอยากได้อะไร แค่ผมส่งสายตาไปพวกเธอก็หลงกลผมทุกคนเลยล่ะ และเหมือนคืนนี้น่าจะเป็นแม่นี้แหละที่จะโดนผมตกวันนี้

"พึ่งมาจะไปแล้วหรอวะ"

"เดี๋ยวแม่ปรางด่าไม่รู้ด้วยนะเว้ย"

"ฮ่าๆๆๆ ไอ้เสือของกูจะสิ้นฤทธิ์เมื่อไรกันวะ" ผมหันไปมองเพื่อนพวกเพื่อนที่ต่างเอ่ยปากแซว แต่ผมไม่สนใจล่ะ ตอนนี้ความต้องการในตัวผมมันมาก มากตั้งแต่ตอนที่หอมแก้มปรางแล้ว แต่ผมไม่มีทางเอาอารมณ์ไประบายกับเธอเด็ดขาด ผมจะเก็บเธอไว้จนกว่าเธอจะพร้อมแล้วผมจะถนุถนอมเธอให้ได้มากที่สุด

"เดี๋ยวกูมา ไม่นานหรอก" พวกมันก็พนักหน้ารับกันอย่างรู้ใจ แต่ผมเกลียดสีหน้าพวกมันชิบหายไม่รู้จะแซวไปถึงไหน แต่ผมยังไม่ทันได้ไปถึงไหน ขายังไม่ทันพ้นโต๊ะเลยด้วยซ้ำ ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ผมไม่รู้ว่าใครโทรมาแต่มันโครตขัดหวะผมเลย อย่าให้รู้นะว่าใคร แม่งเอ้ยย

"ฮาโล!"

"เอ่ออ...พี่ธีร์ ยุ่งอยู่หรอคะ ปรางขอโทษค่ะ ปรางไม่รู้" ผมถึงกับพลิกโทรศัพท์กลับมาดู 'น้องปรางแม่ของลูก' เชี้ยแล้วไง ก็นึกว่านอนแล้ว ดึกป่านนี้

"อะ...อ้อๆๆๆ ป่าวๆๆเลย พี่ไม่ได้ยุ่งเมื่อกี้พี่แค่วางโทรศัพท์ไว้ที่เตียงอ่ะ พี่กำลังทาครีมอยู่ ก็เลยต้องตะโกน ขอโทษนะปราง"

"แหมม ฮ่าๆๆ อธิบายซะยาวเลยนะคะ โกรธไม่ลงหรอกแบบนี้" ผมถอนหายใจออกมาอย่างโล่งใจเมื่อได้ยินแบบนั้น ทั้งที่ปรางก็ไม่ใช่คนน่ากลัว ไม่ใช่คนดุด้วย แต่ทำไมผมถึงได้เกรงใจเธอขนาดนี้ ผมผลักผู้หญิงที่กำลังนั่งอยู่บนตักผมออกจนเธอหน้าเสีย จริงๆเธอหน้าเสียตั้งแต่ที่ปรางโทรมาแล้วแหละ

"ธีร์คะ เราจะไปกันหรือยัง"

"ฮาโล พี่ธีร์อะไรนะคะ ปรางได้ยินไม่ถนัด" ผมตวัดสายตาดุไปทางเธอ ก่อนที่จะหันมาสนใจคนปลายสาย

"ป่าว เสียงทีวีหน่ะ"

"อ้ออ ปรางตกใจหมดเลย นึกว่า พี่ธีร์อยู่กับผู้หญิง กลัวมาขัดจังหวะ"

"ไม่ได้ขัดหรอก โทรหาทั้งวันก็ได้นะ"

"ไม่เอาหรอกค่ะ ที่ปรางโทรมาเพราะว่า ปรางทำคณิตศาสตร์ข้อนี้ไม่ได้เลยค่ะ พี่ธีร์ช่วย...."

"ได้สิ ส่งมาเดี๋ยวพี่ทำให้"

"จริงนะคะ! ขอบคุณมากเลยนะคะพี่ธีร์ เดี๋ยวปรางส่งรูปไปให้ในไลน์นะ" ผมอมยิ้มให้กับความน่ารักของเด็กผู้หญิงคนนี้ อะไรจะดีใจขนาดนั้น ปรางเป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กๆแล้ว ไม่ชอบเด็กคณิตศาสตร์ ไม่ชอบคิดเลข ไม่ชอบตัวเลข เวลาอาดาให้คิดเลขทำการบ้านทีไร เธอมักจะให้ผมช่วยตลอด เพราะผมต่างจากปรางสิ้นเชิง ผมเก่งคณิตศาสตร์มากและก็ชอบมันมากด้วยเพราะผมอยากเป็นคนแรกที่ปรางนึกถึง

"คุยไปยิ้มไป คืนนี้หลับฝันดีแล้วมั้ง" ผมหันไปทางไอ้พิภูด้วยท่าทางที่อารมณ์ดีก่อนที่จะหันไปหักอกสาวที่นั่งหน้างออยู่นานสองนาน เพราะเหมือนตอนนี้ผมจะไม่ว่างล่ะ

"ขอโทษนะ วันนี้ไปด้วยไม่ได้ล่ะ"

"ทำไมล่ะคะ! เพราะยัยคนที่โทรมาหรือไง"

"จะเพราะอะไรก็เรื่องของฉันนะ" ผมพร้อมหน้าตายก่อนที่จะหย่อนตัวลงนั่งโดยที่ไม่ได้สนใจท่าทีที่งี่เง่าของเธอ ก็ถ้าไม่ติดว่าต้องทำการบ้านให้เด็กก็คงไปอยู่หรอก เพราะดูเหมือนเธอจะต้องการผมมาก

"คิดจะเจ้าชู้ แค่เมียโทรมาก็กลัวจนตัวสั่น กระจอกชะมัด เสียเวลา"

"คุณครับ มานี่หน่อยสิ" ผมหันไปจ้องผู้หญิงคนนั้นก่อนที่ควักมือเรียกให้เธอเข้ามาใกล้ๆ ท่าทางเธอดูต่างจากเมื่อกี้มากดูดีใจจนเนื้อเต้น ผมยื่นมือไปเกลี่ยเส้นผมของเธอให้ไปทัดหูไว้พร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ น้ำหอมแม่นี้เหม็นชะมัด

"ผมจะเจ้าชู้หรือผมจะกลัวใคร มันก็ควรเป็นเรื่องของผม คุณไม่เสือกสิครับ เพราะว่าต่อให้เหลือคุณคนเดียว ผมก็ไม่เอาหรอก" ผมแสยะยิ้มมุมปากพูดโดยที่มือยังคลอเคลียบริเวณแก้มของเธอ หลังจากสิ้นเสียงของผมนิ้วของผมก็ผลักออกจากแก้มของเธอเบาๆ

"นี่! อรั้ยยยย!" เธอเบิกตากว้างก่อนที่จะส่งเสียงกรี๊ดออกมาจากดัง ก่อนที่ผมจะควักมือเรียกให้การ์ดเอาตัวเธอออกไป

.

ติ๊ง!

@มะปราง

ปราง: (ส่งรูป)

ปราง: ขอโทษค่ะ ปรางไปอาบน้ำมา เลยทำให้พี่ธีร์รอนานเลยใช่มั้ยคะ

ธีร์: ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่ว่างอยู่

ปราง: พี่ธีร์ทำได้มั้ยคะ

ธีร์: ได้สิ รอแปปนึงนะ

.

"ไอ้ธีร์มึงทำไร"

"การบ้านปราง พวกมึงกินก่อนเลย เดี๋ยวก็เสร็จล่ะ"

"หึ! กูว่าไอ้ที่จะเสร็จไม่น่าใช่การบ้านหรอกมั้ง กูว่าน้องปรางอีกเดี๋ยวก็น่าจะเสร็จมึงล่ะ" ผมส่ายหน้าเบาๆ ก่อนที่จะตั้งหน้าตั้งตาทำให้เสร็จเพราะว่า นี้ก็ดึกมากล่ะ น้องจะได้นอนเร็วๆ

.

@มะปราง

ธีร์: (ส่งรูป)

ปราง: โอ้โห้ เก่งจังเลยค่ะ ทำแปปเดียวเอง

ธีร์: ทำให้แล้ว พี่จะได้อะไร

ปราง: 55555 อีกแล้วนะคะพี่ธีร์

ธีร์: ไม่ทำให้ฟรีๆ หรอกนะบอกเลย

ปราง: พรุ่งนี้ตอนเย็นไปกินข้าวกันมั้ยคะ ปรางเลี้ยงเลย เอามั้ยย

ธีร์: โอเค เดี๋ยวไปรับ ไม่เอาดีกว่าเดี๋ยวไปส่งแล้วก็ไปรับด้วย โอเคมั้ย

ปราง: แบบนั้นก็ได้ค่ะ ฝันดีนะคะพี่ธีร์

ธีร์: ฝันดีครับ

.

"กูถามจริงๆว่า มึงจะหยุดเจ้าชู้เพื่อน้องเขาได้จริงๆหรอวะ"

"ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ กูจะไม่มีทางปล่อยน้องเขาไปไหนแน่นอน"