จะเรียกสินสอดแล้วนะ
1069 คำ
ผมกำลังมีความสุขมากตอนนี้ มีเค้กมีครอบครัวและที่สำคัญก็มีน้องปราง...ตอนนี้ผู้ใหญ่เขาก็แยกย้ายกันนั่งคุย ส่วนไอ้ปุณก็ไปนั่งเล่นเกมส์ ไอ้ห่านี้ติดเกมส์มากเลยนะผมเคยบอกยัง น่าจะยังหรอก มันก็ถือเป็นช่วงโอกาสที่ดีที่ผมจะไปนั่งคุยกับปรางดีกว่า
"จ๊ะเอ๋!!!"
"พี่ธีร์ มาทำอะไรตรงนี้คะ ปรางนึกว่าพี่ไปเล่นเกมส์กับพี่ปุณซะอีก"
"ไล่พี่หรอ... ก็ได้..พี่ไปก็ได้" ผมแกล้งทำเป็นน้อยใจ
"ใช่ที่ไหนล่ะคะ ปรางแค่ถามเฉยๆเอง มาก็ดีแล้วค่ะ ปรางมีของขวัญด้วย"
"อะไรหรอ"
"แปปนะคะ ปรางว่ามันอยู่ตรง..ตรง...ตรงนี้" ผมก็นั่งมองปรางที่หาของไปมา สุดท้ายกระเป๋ามันอยู่ที่หลังของผม ปรางก็คงไม่ได้ระวังตัวว่า ตอนนี้แก้มปรางมันใกล้ริมฝีปากผมแค่นิดเดียวเอง กลิ่นหอมของแป้งเด็กนี่มันทำไมชวนให้ยั่วยวนขนาดนี้วะเนี้ย
"ถ้าใกล้กว่านี้อีกนิดนึง พี่จะเรียกสินสอดให้หนักเลยนะ" ผมกระซิบข้างหูปรางที่อยู่ห่างจากผมแค่ไม่กี่เซน ปรางเงยหน้ามาขึ้นมองผมด้วยสายตาที่เหมือนมีอะไรบางอย่างแล้วก็ปรับเปลี่ยนเป็นสายตาที่ตกใจเหมือนเดิม ถึงมันจะเป็นแค่สายตาแวบเดียวแต่ผมก็รู้สึกว่า ปรางอาจจะไม่ได้คิดกับผมแค่พี่ชายก็ได้ ถ้าถามว่าสายตานั้นคืออะไร ผมก็ตอบไม่ได้เหมือนกันครับ แต่ผมมักจะใช้สายตานั้นในการมองคนที่ตัวเองรัก
"โอ๊ะ! ขอโทษค่ะพี่ธีร์"
"หึ" ผมแค้นหัวเราะออกมาเมื่อเห็นท่าทีของปราง ถ้าผมไม่คิดไปเองคือปรางกำลังนั่งหน้าแดงอยู่ ยัยนี้ต้องเขินผมอยู่แน่ๆ ผมก็เลยแก้เขินให้น้องโดยการยื่นกระเป๋าของเธอที่อยู่หลังของผม
"ของขวัญ"
"อะ...อ้อค่ะๆ งืมมม นี่ค่ะ" ผมหรี่ตามองกล่องกระดาษสีน้ำตาลอย่างชั่งใจว่า มันคืออะไร ก่อนจะค่อยๆเปิดกล่องที่น้องให้มา ส่วนปรางก็นั่งตั้งตารอว่าเมื่อไรผมจะเปิดสักที
"ยังไม่เปิดดีกว่า"
"พี่ธีร์!!!"
"ฮ่าๆๆ ล้อเล่นน่าา เสียงดังไปได้" ผมแกล้งเปิดช้าๆไปงั้นแหละ ไม่ว่ามันจะคืออะไร ถ้าคนที่ให้เป็นปรางผมก็ดีใจหมด หลังจากที่ผมแกล้งน้องจนสะใจล่ะผมก็เลยตัดสินใจเปิดๆให้จบๆไป สิ่งที่ได้คือ สร้อยคอแล้วก็มีอะไรกลมๆ ไอ้กลมๆนี่มันคืออะไร ผมเปิดล็อคเก็ตที่สร้อยออกเห็นเป็นรูปผมกับปรางที่เราเคยถ่ายกันตอนไปเที่ยว บ้าจริง ทำไมผมต้องมาเสียอาการให้อะไรแบบนี้ด้วยเนี้ย
"ชอบมั้ยคะ ปรางไม่รู้จะเอารูปอะไรดี เพราะพี่ธีร์นั้นแหละถ่ายอะไรก็ไม่รู้ ปรางไม่เคยสวยสักรูปเลย"
"ปรางไม่สวยเองหรือป่าว" ผมกระตุกยิ้มมุมปากแล้วแกล้งถามออกไป
"พี่ธีร์!!! ใช่สิ ใครจะสวยเหมือนเด็กพี่ธีร์ล่ะ"
"หื้ม? เด็กอะไรปราง" ผมถามเสียงแข็งออกไป ถึงผมจะเจ้าชู้ยังไงแต่ผมก็ไม่เคยแสดงออกให้ปรางเห็นเลยสักที ปรางรู้ได้ยังไง
"ก็วันนั้นปรางไปห้างกับเพื่อนแล้วปรางเห็นพี่กับผู้หญิงคนนึงเดินควงแขนกันอยู่นี่คะ" เย็นสันหลังเลยสิครับ จิ๊! แม่งเอ้ยย!!!
"จำไว้นะปราง ผู้หญิงที่สวยที่สุดในสายตาพี่คือ น้องปราง ไม่ใช่ผู้หญิงคนอื่น"
"...."
"เป็นอะไรเขินหรือไง เรียกสินสอดเลยมั้ย เดี๋ยวเรียกแม่มาเลย"
"พี่ธีร์ อีกแล้วนะคะ!" ผมอดขำผู้หญิงตรงหน้าไม่ได้ ปฏิเสธไม่ได้เลยครับว่า เธอาจจะไม่ได้สวยเท่าคนอื่นๆที่ผมควงไปไหนมาไหนด้วยแต่ก็ไม่รู้ทำไมไม่เคยมีใครมีผลต่อหัวใจของผมเท่าเธอเลย โตได้แล้วมั้งยัยเด็กน้อย
"ฮ่าๆๆๆ โอ๊ยยพี่เจ็บนะปราง"
"จริงหรอคะ ไหนปรางดูหน่อย" ฟอดด ผมฉวยโอกาสหอมแก้มจังหวะที่น้องกำลังโน้มหน้าลงดูแขนผม หอมเสร็จต้องรีบวิ่งหนีนะครับไม่งั้นเดี๋ยวพ่อเขาจะเขกกะโหลกเราได้
"อ๊ะ! พี่ธีร์!!"
"ขอบคุณนะครับ สำหรับของขวัญ"
"ธีร์ แกล้งอะไรน้องอีกแล้ว" แม่ทักผมทันทีที่เห็นผมวิ่งหน้าตาเปิดเข้ามาในบ้าน ใครจะไปกล้าบอกกันก็อาองศาจ้องซะขนาดนั้น
"ป่าวสะหน่อย ไม่เชื่อไปถามน้องสิ" ผมพยักหน้าไปทางปรางที่นั่งเสียอาการอยู่ เขาไม่ได้เรียกฉวยโอกาสเขาเรียกใช้โอกาสให้เกิดประโยชน์ต่างหากล่ะ แต่ก่อนที่ผมจะเดินขึ้นบันไดกลับหันไปเห็นไอ้ปุณที่นั่งหน้างออยู่ ไอ้นี้เขาก็เป็นอะไรไม่รู้หลังๆมาอารมณ์แปรปรวนชะมัดเลย
"เป็นอะไรไอ้ปุณ"
"หึ! เฮีย! ถ้าเฮียเห็นเหมือนผม เฮียก็ต้องโกรธอย่างแน่นอน"
"เห็นอะไร"
"นี่ไง!" ผมเดินเข้าไปดูโทรศัพท์มันใกล้ๆ อ๋าาาๆๆ แบบนี้นี่เอง โดนสาวเทนี่เองก็แบบนี้ล่ะนะคนเราเกิดมาไม่หล่อก็แบบนี้ล่ะไอ้น้องรัก
"ไม่สนใจลูกสาวอาเก้ากับอาวีหรอ ให้แม่ดีลดิ"
"ไม่เอาหรอก ผมไม่ใช่เฮีย" มันไหวไหล่ตอบอย่างไม่สนใจ ท่าทีของไอ้นี้มันน่าแกล้งชิบหายเลย
"เห้ยย ไม่ลองไม่รู้น่าา ได้ข่าวว่าน้องพึ่งกลับมา เดี๋ยวฉันดีลให้"
"ฮะ...เฮีย!!!"
"แม่!!! ไอ้ปุณบอกว่า ชอบลูกสาวอาเก้าอ่ะ ติดต่อให้หน่อยดิ ไปแหละ แบร่!"
"อะไรนะ! ปุณมาพูดใกล้ๆสิ แม่ได้ยินไม่ถนัด" แม่ตะโกนกลับมา ในขณะที่ไอ้ปุณกำลังนั่งหน้าเขียวอยู่ ฮ่าๆๆ แกล้งไอ้หมอนี่สนุกดีจริงๆเลย
"แม่เรียกอ่ะๆๆ"
"เพราะเฮียนั้นแหละ แม่ง!" สุดท้ายมันก็ตัดสินใจเดินกระแทกเท้าเข้าไปหาแม่ น้องเดซี่เขาก็น่ารักดีออก ไอ้ปุณแม่งปิดตายหัวใจรักอยู่นั้นแหละ ช่างเถอะใครจะยังไงก็ช่างส่วนผมน้องปรางตลอดไปครับ
- ผู้เขียน
