เอาแต่ใจ
1047 คำ
หลายปีต่อมา
.
"ธีร์ มาหาแม่หน่อย" ผมที่ได้รับสายจากคุณแม่ผู้เป็นที่รัก แต่ทำไมเสียงเย็นเยือกแบบนั้นวะ
"ค้าบบบ" ใครๆก็บอกว่าผมเหมือนพ่อ จะใครกันล่ะก็..พ่อภีมหน่ะสิ ไม่ว่าจะหน้าตา นิสัยความขี้อ้อน เหมือนถอดแบบออกมาเป๊ะๆเลยล่ะครับ เมื่อแม่เรียกเราก็ต้องไปนะครับ ถึงเราจะยุ่งวุ่นวายนัดสาวไว้เราก็ต้องไปเพราะแม่เรียก แต่ในขณะที่ผมกำลังเดินเข้าไปในบ้านก็ได้ยินเสียงน่ารักของบางคน
"พี่ธีร์!! สวัสดีค่ะ" เสียงน่ารักมาแต่ไกลเลย แหมะจะใครซะอีก ก็ลูกสาวอาองศาอะสิ สวยมาก ผมจองน้องเขาไว้ตั้งแต่น้องยังเป็นทารกอยู่เลย ส่วนอาองศาอ่ะหวงลูกสาวมากไม่เหมือนอาดา ใจดีมากอยากได้ผมเป็นลูกเขยแทบไม่ไหว ถึงผมจะเจ้าชู้มากๆแต่ว่า คนเหล่านั้นก็แค่ทางผ่าน นี้สิครับตัวจริง
"สวัสดีครับ" ผมเดินเข้าไปจับหัวน้องปรางไว้
"เห้ยๆๆ ไอ้ธีร์ มึงทำอะไร"
"จับหัวน้องครับ"
"ไอ้!!!!..."
"เอาเถอะน่าองศา ธีร์มานี้" แม่วดีเห็นท่าไม่ดีก็เลยพูดแทรกขึ้นมาซะก่อน ทุกคนดูออกหมดแหละว่า ผมรู้สึกยังไง ส่วนน้องปรางผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ารู้มั้ย เธอาจจะคิดว่าผมเป็นพี่ชายก็ได้...
"ธีร์ น้องดาเขาจะเข้ามหาลัยอีกไม่นานนี้ อาองศาเป็นห่วง พี่ธีร์ชช่วยดูแลน้องหน่อยสิ"
"ได้สิครับแม่"
"แต่...กูมีข้อแม้ถ้าจะดูแลก็ได้ ถ้าไอ้ธีร์ของมึง รักลูกกูจริงนะวดี ก็ต้องหมั้นไว้ก่อน"
"ห้ะ!!!"
"ตกใจอะไรธีร์" แม่ผมหันมาดุผมอย่างแรง คือไม่ใช่ผมไม่รักปรางนะ แต่ว่าหมั้น...ผมว่ามันไกลตัวไปหน่อย ผมก็ยังอยากรักอิสระอยู่ ไหนจะเรื่องที่คาราคาซังอยู่อีก
"หมั้นหรอ..คือ....ผม"
"หึ" อาองศาหัวเราะเหมือนกำลังสะใจบางอย่าง
"..."
"กูล้อเล่น แหมม หน้าซีดเชียวนะไอ้ธีร์" อาองศาพูดเหมือนเยาะเย้ย ผมก็หน้าซีดจริงๆแหละ อย่างที่บอกไม่ใช่ไม่รักแต่ว่า ก็ยังไม่อยากหมั้น
"อ่าวว สวัสดีครับแม่ สวัสดีอาองศา ปรางงง"
"พี่ปุณ!!!"
"ไปเล่นกับพี่มั้ย พี่ได้อันนี้มาด้วย" ผมถึงกับมองบนกับเสียงที่แปดล้านของมัน
"ไปค่ะ" ไอ้มารผจญ ผมจะบอกว่า ไอ้ปุณมันก็ชอบปรางเหมือนกันนั้นแหละและเหมือนอาองศาจะปลื้มมันมากกว่าผมด้วย
"เดี๋ยวก่อน ปุณมาคุยกันก่อนสิ ปรางกลับไปดูทีวีก่อนไป พ่อมีเรื่องจะคุยกับปุณเขาหน่อย" อาองศาพูดพร้อมกับหันมามองหน้าผมเหมือนมีแผนอะไรบางอย่าง
"ครับคุณอา"
"อีกไม่นานปรางจะเข้ามหาลัย อาเป็นห่วงอยากให้มีคนดูแลปราง ถ้าอาจะให้เราหมั้นกับปรางไว้ก่อน ปุณโอเคมั้ย"
"ได้สิครับ ผมยินดี" ไอ้หน้าจืดที่ได้ชื่อว่าน้องผมตอบอย่างน่าหมั่นไส้ ใครจะไปยอมล่ะบ้าหรือไง
"ไม่ได้!"
"ธีร์! ตะโกนทำไม"
"แม่ แม่ก็รู้ว่าผมคิดยังไง จะให้ไอ้ปุณมาหมั้นได้ไงผมไม่ยอมนะ"
"ธีร์ ก็ลูกไม่ยอมหมั้นเองไม่ใช่หรอ จะมาโวยวายอะไร" แม่ผมพูดสวนกลับมา
"นั้นสิ ยังไม่อยากหมั้น ไม่ ใช่ หรอ" อาองศาก็พูดเสริมขึ้นอีก
"อาก็เห็นด้วยนะ" อาดา!!! ก็เอากับเขาด้วยหรอครับเนี้ย ตอนนี้เหมือนผมโดนทุกคนรุมแกล้งแล้วก็ยิ้มเยาะเย้ยผมอย่างสะใจ นิสัยอีกอย่างที่ผมได้มาจากพ่อก็คือ ขี้งอนไงละ
"หึ! ทุกคนก็รู้ว่า ผมคิดยังไง" ผมพูดประชดแล้วก็เดินกระทืบเท้าออกไปเลย แต่ในขณะที่ผมกำลังเดินขึ้นชั้นสองเสียงสวรรค์ก็มาโปรด เสียงพ่อผมเอง พ่อต้องช่วยผมได้แน่ๆ
"อ่าวธีร์"
"พ่อค้าบบบ"
"ไม่มายินดีกับปุณเขาหน่อยล่ะ น้องเขาจะได้หมั้นกับปรางแล้วนะ มาสิมาๆ" พ่อเดินมาตบไหล่ผมแล้วก็เหมือนจะผลักผมกลับไปที่เดิมที่ผมพึ่งเดินออกมา พ่อก็เป็นไปเขาด้วยหรอ
"ไม่ยินดีกับใครทั้งนั้นแหละ!" ผมพูดแล้วก็วิ่งขึ้นชั้นสองไปเลย ทำไมทุกคนถึงทำแบบนี้กับผมเนี้ย ใครจะไปยอมกันเล่ารักมาตั้งนาน คนเจ้าชู้ก็มีหัวใจเหมือนกันนะ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"ใครอีกวะ ไม่ยินดี เลิกมาพูดเรื่องนี้กับผมสักทีได้มั้ย ไปมีความสุขกันให้หมดเลยไป"
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"ก็บอกว่าไม่!.."
"ปรางเองค่ะพี่ธีร์" เมื่อได้ยินเสียงน่ารักแบบนี้ทีไร มันใจอ่อนทุกทีเลย ผมเลยถอนหายใจหนักๆหนึ่งทีแล้วก็เดินไปเปิดประตู แล้วก็ได้แต่บ่นในใจว่า ถ้าจะไปอยู่กับคนอื่นก็อย่ามาทำให้หวั่นไหวได้มั้ยวะ
"มีอะไร"
ปั้ง!!!!!! เย้!!!!!!!!
"แฮปปี้เดย์!!!!!!/แฮปปี้เดย์ค่ะ พี่ธีร์" จังหวะที่ผมเปิดประตูออกมาก็มีพุ ลูกโป่งอะไรเต็มไปหมดเลยเนี้ย แล้วที่สำคัญก็มีปรางยืนยิ้มหวานถือเค้กให้ผมอยู่ เออว่ะ!!วันนี้วันเกิดผมนี้หว่า ลืมไปเลย ผมก็เลยแกล้งทำทรงโกรธไปก่อน
"อะไรครับ ผมไม่ว่าง"
"แหมมมม!!!! ชอบก็บอกมาเถอะเฮีย" ไอ้ปุณพูดแซวขึ้น
"พวกเราอุส่าตั้งใจทำเซอร์ไพร์สให้เลยนะคะพี่ธีร์ มีความสุขมากๆนะคะ"
"ฮ่าๆๆๆ เจอโดนแกล้งอำเรื่องปรางจะไปหมั้นกับไอ้ปุณก็ซึมเป็นหมาเจ้าของหายเลย ฮ่าๆๆๆ"
"พ่อ!!!!!" โอ๊ยยย!!แกล้งนี่เอง บ้าจริงๆ ไม่น่าเสียท่าให้เลย
"ก็ถ้าแกเอาแต่ใจน้อยกว่าอีกหน่อย ก็คงดูออกว่า เขาอำเล่น" ผมถึงกับมองค้อนทุกคนแต่ก็หันกลับมายิ้มให้ปรางเหมือนเดิม ผมเป็นคนสองมาตรฐานแบบนี้แหละครับ
- ผู้เขียน
