ใจเต้นแรง (7)
1133 คำ
"นี่ เธอ จะนั่งเหม่ออีกนานมั้ย เป็นคนชวนฉันมากินข้าวเองนะ ทำไมถึงทำเหมือนไม่มีความสุขเลยล่ะ" ผมโบกมือไปที่หน้าของริสา เพราะเธอหน้าใจลอยไปไหนไม่รู้จนอาหารเย็นหมดแล้ว เรื่องงานมันเครียดมากเลยหรือไงนะ
"ริสา.....ริสา!"
"ห๊ะ! นายจะตะโกนทำไมเนี่ย" เธอหันมาแยกเขี้ยวใส่ผม ยังจะมีหน้ามาหงุดหงิด เป็นคนชวนผมออกมาแท้ๆ กลับนั่งเหม่อซะงั้น
"โอ้โห้ กล้าพูดเนอะ เหลือแค่ฉันเดินไปบอกประะชาสัมพันธ์แล้ว เรียกจนจะเอาไมค์ที่มาประกาศแล้ว ถามจริงเหอะ นั่งเหม่ออะไร เรื่องงานหรอ" ใบหน้าหวานที่นั่งขมวดคิ้วเข้าหากัน จนแทบจะผูกเป็นโบว์อยู่แล้ว ผมเลยตัดสินใจเอานิ้วจิ้มเข้าไปที่คิ้วโบว์ของเธอจนเธอสะดุ้งอีกครั้ง
"ป่าว ฉันก็แค่กังวลอ่ะ"
"ชีวิตเธอมันมีเรื่องอะไรให้กังวลนัก ห๊ะ! บางทีเธอก็กดดันตัวเองมากเกินไปนะ ลืมไปหรือป่าวว่า เธออายุแค่ 20 ต้นๆ อะ" ผมพูดพร้อมกับยื่นมือไปหยิกแก้มกลมๆ ของเธอ ผมว่าจริงนะ คนบางคนอายุก็แค่นี้แต่ทำไมถึงแบกอะไรไว้เต็มไปหมดเลย ลืมไปหรือป่าวว่า เราก็อายุแค่นี้ จะไปแบกอะไรเยอะแยะ
"หื้ม? นายรู้ได้ไงว่า ฉันอายุเท่าไร"
"ก็....เดาเอาไง ฉันดูจากหน้าเธอ ฉันก็รู้แล้ว ฉันอายุตั้งเท่าไร ผ่านคนมานับไม่ถ้วน" เธอเลิกคิ้วมองผมราวกับว่า ไม่เชื่อ เกือบหลุดโป๊ะแล้วมั้ยล่ะ
"ทำเป็นพูดนายอายุเท่าไร"
"บอกอายุเธอมาก่อน"
"นายก็บอกก่อนดิ"
"เธอทายอายุฉันมาสิ ถ้าทายถูก เธออยากได้อะไร ฉันจะตามใจเธอทุกอย่างเลย แต่.....ถ้าฉันทายอายุเธอถูก เธอก็ต้องตามใจฉันเหมือนกัน กล้าหรือป่าว" เธอทำหน้าคิดเหมือนกับว่า ลังเล รู้สึกผิดจังที่เป็นขี้โกงแบบนี้ แต่ก็สนุกดี
"....."
"หรือว่า เธอไม่กล้า ก็ไม่เป็นไรอะนะ เธอก็คงจะกลัว....."
"ได้สิ ดีล!" ยัยคนบ้ายุเอ้ยยย! ผมพายมือไปทางเธอเพื่อเป็นสัญญาณว่า ให้เธอเริ่มก่อน เธอกอดอกมองหน้าผมด้วยท่าทางที่จริงจังยัยนี้แพ้ใครไม่ได้เลยหรือไง
"ตอบได้กี่ครั้ง"
"ครั้งเดียวสิ เธอจะตอบกี่ครั้งอ่ะ" เจ้าเล่ห์จริงๆ
"3"
"ฉันให้แค่ 1"
"จิ๊ 3 ไม่ได้หรือไง"
"ถ้าจะให้โอกาสเยอะขนาดนั้น เอาบัตรประชาชนฉันไปดูเหอะ" ผมพูดด้วยน้ำเสียงเด็ดขาดออกไป เธอถอนหายใจออกมาอย่างแรงก่อนจะพยักหน้าผมอย่างจำใจ
"นั้นนายทายก่อน"
"เอาแต่ใจจริงๆ งืมมมมมมม....หน้าตาแบบนี้ ฉันคิดว่า เธอน่าจะอายุประมาณ 23 ล่ะกัน" เธอเผลอเบิกตากว้างราวกับว่า ตกใจ ก่อนจะรีบปรับสายตาให้เป็นปกติ ผใว่าเธอคงโกหกใครไม่ได้จริงๆ โครตไม่เนียน
"ยันยืนคำตอบแล้วหรอ"
"ยืนยันแล้ว 23 ล่ะกัน ฉันชอบเลขนี้"
"ทำไมไม่คิดดีๆ ก่อนล่ะ นายตอบเร็วมากเลยนะ อย่าใจร้อนเลย ค่อยๆ คิดก็ได้" เธอพยายามพูดโน้มน้าวผมอยู่นาน หารู้ไม่ว่า ยิ่งทำแบบนี้ยิ่งมีพิรุธ ผมแอบขำในใจก่อนที่จะส่ายหน้าตัดใจพูดยืนยันคำตอบออกไป
"ไม่ล่ะ ฉันเป็นคนเด็ดขาดไม่ยื้อยึง 23 ยืนยันคำตอบครับ ตาเธอแล้ว"
"จิ๊! งืมมมมมม............. นายน่ะหรองืมมมมมมมมมม........"
"นี่เธอจริงจังไปมั้ย ไม่คิดจะแพ้ใครเลยมั้ง ชีวิตนี้อ่ะ รีบตอบมาได้แล้ว"
"โอ๊ยยยย! ก็มันไม่รู้อะ"
"ทายๆ มาเหอะ"
"ก็ได้! งืมมมมมมมม......ยี่สิบ....เจ็ด" ยัยนี่ซื้อหวยเกือบถูกนะเนี่ย ผมกระตุกยิ้มุมปากก่อนจะหยิบกระเป๋าตังขึ้นมา
"จะทำไรอ่ะ"
"เอาบัตรประชาชนออกมาหน่ะสิ เธอก็ด้วย ใครจะไปรู้ได้ไงว่า อายุจริงหรือหลอก บัตรประชาชนนี่แหละพิสูจน์ได้ วางๆ มาๆ เอาบัตรวางเลย" ยัยนี่ก็ต้องไม่อยากเอาบัตรประชาชนมาวางอยู่ล่ะ เพราะผมทายถูกไง ต้องขอบคุณไอ้นิวจริงๆ เอ๊ะ! ต้องขอบคุณตัวเองดีกว่า มึงนี่เก่งจริงๆ เลยไอ้ภูวิน
"ยัง ยัง ยังไม่วางอีก
"รู้แล้วๆ" ปัง!
"อ่าๆๆ 2544 เธอเกิด 44 แสดงว่าปีนี้ 23อะดิ โอ้โห้ ก็ไม่อยากจะพูดอะนะ แข่งบุญแข่งวาสนา มันแข่งกันไม่ได้จริงๆ" ผมหยักคิ้วใส่เธออย่างผู้ชนะ ฮ่าๆๆ ผมจะไม่รู้ได้ยังไง ก็ผมเล่นสืบประวัติเธอซะขนาดนั้น ฉลามแกมโกงจริงๆ
"พูดมาก! ไหนนายอายุเท่าไร"
"2...5...3...9 โอ๊ยยยย! ไรอ่ะ แค่ตำแหน่งเดียวเอง ก็ใกล้เคียงป่ะ"
"ใกล้เคียงแต่ไม่ถูกไงครับ 28 อะสิครับ ไม่ใช่ 27 ซะหน่อย ฉันหน้าเด็กขนาดนี้เลยหรอเนี่ย" ยัยนี่ทำหน้าทำตาโครตน่าแกล้งเลย
"จะขออะไรดีน้าาาา"
"จิ๊! รีบๆ ตัดสินใจมาเลย ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ" เอาแต่ใจจริงๆ ยัยเด็กคนนี้ ผมทำท่าคิดก่อนที่จะกวักมือเรียกเธอให้เข้ามาใกล้ๆ เธอเลิกคิ้วเชิงคำถามว่า มีอะไร แต่ผมก็ยังกวักมือเรียกเธอต่อ ขี้สงสัยจริงๆ มันมีสักครั้งมั้ยที่เธอจะยอมทำตามผมโดยที่ไม่สงสัยอะไร
"โอ๊ย อะไรเนี่ย มีอะ..." จุ๊บ!
"นี่แหละ คำขอ ป่ะ! กินเสร็จยัง ฉันจะไปส่ง"
.
.
.
"คุณริสาครับ.... คุณริสา!" ฉันสะดุ้งตามเสียงเรียกของเลขา ตอนนี้ฉันเหมือนจิตใจล่องลอยไปเรื่อยเลย ฉันไม่มีสติแล้ว ไม่มีสติตั้งแต่ตอนที่ภูวินเขา...อรั้ย! อีตาบ้านั้นทำไมถึงทำแบบนั้นเนี่ย
"ห๊ะๆ"
"ผมเรียกตั้งนานแล้วเนี่ย เซ็นต์เอกสารให้หน่อยครับ"
"จิ๊ นายจะเลิกบ่นสักวันนี่จะตายมั้ย ป๊าสั่งให้นายมาเป็นเลขาหรือมาเป็นพ่ออีกคนกันแน่เนี่ย" ฉันก้มหน้าเซ็นต์เอกสาร แต่สมองมันก็ยังคิดถึงเรื่องนั้นไม่หยุดเลย ไอ้หน้าหวานๆ ที่ยิ้มให้ฉัน หรือเป็นริมฝีปากที่มาประกบเข้าที่ริมฝีปากฉัน แค่แปปเดียวเองทำไมสัมผัสนั้นมันตรึงใจฉันอยู่เลยล่ะ แล้วเขายังทำหน้าตายเหมือนกับว่า ไม่ได้เกิดอะไรขึ้นอีก! แต่ทำไมฉันถึงหัวใจเต้นแรงไม่หยุดเลย และในหัวฉันก็คิดถึงแต่เรื่องนั้นตลอดเลย เกิดอะไรขึ้นกับหัวใจฉัน!
"ไอ้ตาบ้า ทำบ้าอะไรกับฉันเนี่ย"
- ผู้เขียน
