ก็แค่เครื่องมือ (6)
1236 คำ
ผมนั่งทำงานที่ห้องใต้ดินของผับเหมือนเดิม ชีวิตผมช่วงนี้กลับมียัยนั้นแทรกแซงเข้ามาไม่หยุดเลยแฮะ นั้นคงเป็นสัญญาณว่า เธอเริ่มไว้ใจผมมากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งเธอไว้ใจผมมากเท่าไร ตระกูลชรินทร์จิรพนธ์ ก็เหมือนยิ่งมาอยู่ในกำมือผมมากขึ้นเท่านั้น ทุกคนที่มองเข้ามาอาจจะคิดว่า ผมมีความรู้สึกดีๆ ให้เธอ แต่ในความเป็นจริง เธอก็แค่เรื่องมือในการช่วงชิงตำแหน่งก็แค่นั้น มีค่าแค่นั้นจริงๆ
"นายครับ มีคนแจ้งมาว่า คุณบุรีเริ่มตีสนิทกับมาเฟียรุ่นใหม่ๆ เพื่อสร้างความแข็งแกร่งให้ตัวเอง แล้วเรื่องคุณริสาตอนนี้เป็นยังไงบ้างครับ ตอนนี้เธอกลายเป็นหมากสำคัญในการมีอำนาจของเรา" ก็ไม่แปลกหรอกที่เขาจะทำแบบนั้น ยิ่งแก่ตัวลงเท่าไร ก็ยิ่งสั่นคลอน
"แล้วนายจะไม่เสียใจหรอที่คิดจะหลอกใช้เธอแบบนี้"
"กูจะเสียใจทำไมวะ คนที่สูญเสียไม่ใช่กูนะเว้ย" ผมพูดตอบออกไป ไอ้เดลมันสนใจเรื่องพวกนี้ตั้งแต่เมื่อไร อีกอย่างผมจะไปสนใจทำไมว่า ริสาจะรู้สึกยังไง เพราะสุดท้ายคนที่ได้คือ ผม ผมไม่ต้องสูญเสียอะไรสักอย่าง แล้วทำไมผมต้องเสียใจ
"ก็ป่าว ผมก็แค่ถามเฉยๆ ว่า นายจะไม่เสียใจจริงๆ หรอ ถ้าต้องเสียเธอไป"
"เสียใจหรอวะ....ไอ้เดลมึงรู้ป่ะ ความรักมันก็แค่ เรื่องหลอกลวงที่พระเจ้าสร้างขึ้นมา และสุดท้ายพระเจ้าก็จะนั่งมองดูคนโง่ที่ให้ค่ากับความรักจนมากเกินไป จริงๆแล้ว ความรักคือ บทลงโทษจากพระเจ้านะ" ผมพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยๆออกไป ผมไม่เคยเชื่อเรื่องความรักเลย ความรักมันก็แค่สิ่งหลอกลวง ยิ่งเราหลงมากเท่าไร มันก็ยิ่ง....เจ็บมากเท่านั้น
"นั้นก็ทำตามแผนต่อไปเถอะครับ"
.
ครืนนน ครืนนนนน!(ริสา)
"ฮาโลค้าบ"
"นายทำอะไรอยู่อ่ะ"
"เป็นอะไรอ่ะ ทำไมเสียงเป็นแบบนั้นอ่ะ" ผมถามออกไปด้วยความสงสัย ปกติยัยนี้จะเสียงแจ๊ดๆ วันนี้มาแนวเสียงหงอยซะแล้ว
"ไม่มีอะไรหรอก งานมีปัญหาอะ ก็เลยยังไม่รู้ว่า จะทำยังไง"
"งืมมม มีปัญหาตรงไหนอ่ะ" ผมตัดสินใจเปิดกล้องเพื่อที่จะได้ดูหน้ายัยขี้แงนี่สักหน่อย
"ต้องเปิดกล้องด้วยหรอ ฉันไม่สวยนะตอนนี้อ่ะ"
"ตอนอื่นก็ไม่ได้สวยนะ' ผมพูดหยอกล้อเธออกไป ใบหน้าหวานๆ ขอบตาที่เหมือนแดงๆ ร้องไห้มาสินะ ผมที่อายุมากกว่าเธอก็เข้าใจอยู่หรอกว่า เด็กที่พึ่งเริ่มต้นทำอะไรสักอย่าง มันยังไม่ชินกับความผิดพลาดและผิดหวัง ก็ไม่แปลกใจหรอก
"จิ๊! นายไม่รู้จะพูดอะไรเนี่ย"
"ล้อเล่น ก็สวยทุกวันอยู่แล้ว มันเป็นยังไงหื้ม?"
"การคุยกับคนอื่นมันยากอ่ะ ยิ่งคุยกับผู้ชายยิ่งยาก เพราะผู้ชายก็ต้องคิดว่า ผู้หญิงจะมาอยู่ในวงการแบบนี้ได้ยังไง ไม่มีความน่าเชื่อถือ เป็นผู้หญิงแล้วทำไมล่ะ ฉันก็พยายามมากๆ ไม่ต่างจากพวกเขาหรอกนะ"
"หึ! ตอนนี้เธอเหมือนพวกแมวเอาแต่ใจแต่โดนขัดใจอ่ะ"
"ไม่เหมือนย่ะ" เธอแยกเขี้ยวใส่ผมก่อนจะฟุบหน้าลงที่โต๊ะ ก็พอจะเข้าใจอยู่หรอกนะ จะมีผู้ชายที่ไหนจะยอมก้มหัวให้กับผู้หญิงกันล่ะ ต่อให้คนนั้นจะเป็นถึงทายาทของตระกูลนั้นก็เถอะ และผมก็เชื่อว่า คุณบุรีหน่ะก็คงรู้ดี เขาถึงพยายามที่จะให้ริสาแต่งงานเพราะอย่างน้อย สามีของเธอก็จะสร้างความน่าเชื่อให้ตัวเธอเองนั้นแหละ ลำพังเธอคนเดียวคงไม่มีใครยอมหรอก
"นายทำงานอะไรอ่ะ ไม่เห็นรู้เลย ฉันไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับนายเลย มีแต่นายรู้เรื่องของฉัน มันเสียเปรียบนะรู้หรือป่าว"
"ก็ทำงานปกติ"
"ไอ้ปกติหน่ะ มันคืออะไร"
"ถามเยอะจัง เป็นแฟนหรือป่าวเนี่ย ไม่ใช่แฟนไม่บอกน้า" ผมพูดหยอกเย้าออกไป ก่อนที่เธอจะหลุดยิ้มออกมาจนได้
"เป็นเพื่อนย่ะ"
"เป็นเพื่อนก็ไม่บอกหรอก เพราะเป็นแค่เพื่อน"
"ก็แล้วแต่" เธอทำหน้าตึงใส่เหมือนกับแมวที่อยากได้นั้นได้นี้ แต่เจ้าของไม่ให้ก็เลยทำหน้างอน ยิ่งเห็นแบบนี้ก็ยิ่งน่าแกล้งมั้ยคนแบบนี้ วิธีหลอกล้อแมวให้ติดกับ คือต้องทำให้แมวติดเรา แทนที่เราจะติดแมว
"แค่นี้ก็งอนแล้วหรอ"
"ไม่ได้งอน ฉันจะไปแล้ว"
"โอ้โห้ ขนาดไม่ได้งอนนะเนี่ย ฉันเป็นเจ้าของผับ ผับ PW อ่ะ รู้จักหรือป่าว"
"จริงหรอ นายเป็นเจ้าของผับกลางกรุงแบบนั้นอะนะ อย่างนายอะหรอ" เธอขมวดคิ้วก่อนจะทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ ทำไมผมในสายตาเธอมันดูกะโหลดกะลามากเลยหรอ
"จริงสิ วันหลังก็มาสิ เพราะอีกไม่นานเธอก็ต้องมาเป็นแฟน งืมมมม ไม่ใช่สิ มาเป็นเมียเจ้าของที่นี่ รู้จักคนที่นี่ให้เยอะๆ ไว้ก็ดีนะ"
"พูดบ้าอะไร"
"พูดความจริงครับ"
แกร๊ก!
"ฉันต้องไปทำงานแล้ว เธอก็ตั้งใจทำงาน อย่ามัวแต่งอแง เดี๋ยวตอนเย็นไปรับ โอเคมั้ย" เธอพยักหน้ารับเบาๆ เหมือนกับว่ายังไม่อยากวาง แต่สุดท้ายก็กดวางไป ผมถอนหายใจอย่างแรงก่อนจะหันไปหาไอ้เดลที่กำลังเปิดประตูเข้ามาแบบไม่เคาะ! ไม่รู้มันไปลืมมารยาทไว้ที่ไหนกันนะ
"มีอะไร มึงลืมมารยาทไว้ที่คอนโดเมียมึงหรือไง"
"ผมไม่มีเมีย แต่นายผมอ่ะ ไม่แน่เหมือนกำลังจะมี" ไอ้นี้มันต่อล้อต่อเถียงดีจริงๆ ไม่รู้ใครลูกน้องหรือเจ้านายกันแน่แล้วตอนนี้
"มึงนี่มันไม่เสือกสักเรื่อง กูว่าคงไม่ตายนะ"
"ตอนนี้เริ่มหายใจไม่ออกแล้ว" นอกจากจะไม่เคารพกูแล้ว กวนตีนกูด้วยล่าสุด ผมส่ายหัวรัวๆ ก่อนที่จะก้มหน้าเซ็นต์เอกสารต่อ
"เดี๋ยวก่อนสินาย ผมมารายงานเรื่องงานนะเนี่ย หรือว่าจิตใจเรามันไม่อยู่กับตัวแล้ว มันคงอยากให้ถึงตอนเย็นเต็มทีแล้วมั้ง"
"ไอ้เดล ไอ้สัส"
"ทำไมอ่ะ นายไม่อยากครอบครองตระกูลนั้นแล้วหรอ"
"ก็แค่เครื่องมือป่ะวะ กูไม่ได้จริงจัง เป้าหมายหลักของเราคือ ตระกูลนั้นนะ ริสาก็แค่หมากตัวนึง พอหมดประโยชน์ก็.....ทิ้ง"
"หรอครับ นี่ครับรายงานที่ผ่าน" ผมนั่งฟังไอ้เดลที่รายงานเรื่องผับที่ผ่านมา พอหมดประโยชน์ก็ทิ้งหรอ.... ทำไมพอนึกถึงประโยชน์นี้แล้วมันเศร้าจังวะ
"มีแค่นี้แหละครับ เดี๋ยวผมขอตัวก่อน ถ้านายมีอะไรเรียกผมได้ตลอดเลยนะครับ"
"ไอ้เดล ถ้าวันนึงมึงโดนแบบที่ริสาโดน มึงจะเสียใจมั้ย"
"ถามแปลกๆ เสียใจสิครับ เสียใจมากด้วย แต่นายจะสนใจทำไมในเมื่อนายก็ไม่ได้คิดจะอยากมีเธอในชีวิตอยู่แล้วไม่ใช่หรอ ช่างเถอะครับก็แค่หมากตัวนึง"
- ผู้เขียน
