6
1266 คำ
ทศพลทำเสียงหยันในลำคอ “ไม่อยากยุ่งนักหรอก แต่อย่าลืมงานที่บอกแล้วกัน ว่าเธอต้องไปเช็คสต็อกเย็นนี้เพราะเธอเป็นคนคิดเงินในแผนกสุรา ของหายไปเธอก็ต้องรับผิดชอบ”
พุดมาลัยมองหน้ากับดาริกา ก่อนจะบอกว่าเธอต้องไปถามเรื่องนี้จากชาลิสาให้ได้
“ใช่พี่บอกทศพลเองว่าจะส่งเธอไปช่วยเขานับสต็อก คนเขาไม่พออีกอย่างแผนกสุราก็อยู่ในความรับผิดชอบอยู่แล้วของหายไปเธอก็ต้องรับผิดชอบ แต่พี่เชื่อว่าคงมีการตรวจนับผิด เธอไปตรวจนับกับฝ่ายคลังสินค้าด้วยจะได้ช่วยกันตรวจสอบทั้งสองฝ่าย”
พุดมาลัยจำต้องไปเช็คสต็อกเย็นนี้ด้วยเหตุผลของหัวหน้า เรื่องสินค้าไม่ตรงกับสต็อกมีให้เห็นทุกเดือน แต่พอไปตรวจนับก็จะเจอ เพราะบางครั้งนับผิด หรือบางครั้งตัวเลขในรายงานก็อาจจะคีย์ผิดไป พุดมาลัยหวังให้เป็นอย่างใดอย่างหนึ่งในสองอย่างนี้ อย่าให้สินค้าต้องหายไปจริงๆเพราะเธอคงไม่มีเงินมารับผิดชอบและอาจถูกมองว่าเป็นคนยักยอกเสียเอง
พุดมาลัยบอกดาริกาว่าไม่ต้องเป็นห่วงถึงเรื่องเย็นนี้ ก่อนจะแยกย้ายกันไปทำงานของตน พุดมาลัยคิดเงินอย่างกระฉับกระเฉงหลังจากปัดทุกเรื่องออกจากสมอง วันนี้มีลูกค้ามาช็อปปิ้งในศูนย์การค้าหนาตา จนพนักงานขายประจำร้านดูแลไม่ไหว บางครั้งแคชเชียร์อย่างเธอก็ต้องช่วยขายด้วย
เธอเพิ่งแนะนำลูกค้าชาวต่างชาติคนหนึ่งให้ซื้อไวน์แดงไปสองขวด ลูกค้าคนนั้นชมว่าเธอดูแล ให้คำแนะนำได้ดีก่อนเดินออกไป ทำให้พุดมาลัยยิ้มแก้มปริ ก่อนจะยืนตัวแข็งค้างเมื่อเห็นร่างสูงของใครเดินเข้ามา
“คุณเมเนอสัน”
“ใช่ ผมเองคุณพูดฟังภาษาอังกฤษได้ดีนี่ ลูกค้าคนนั้นชื่นชมคุณมาก แต่ผมอยากเตือนคุณเรื่องเมื่อวานผมไม่อยากเอาเรื่องคุณเพราะคุณเองก็ไม่ใช่คนผิดทั้งหมด”
พุดมาลัยตะลึงงันกับสิ่งที่เขาบอก แสดงว่าเขาเห็นเธอกับทศพล แต่อะไรบางอย่างในแววตาคู่นั้นที่บอกให้รู้ว่าเขาไม่ได้มาด้วยเรื่องนี้ พุดมาลัยมองไปยังเพื่อนร่วมงานที่เป็นพนักงานขายประจำร้าน ก็พบว่าถูกกักไว้ที่บริเวณหนึ่งโดยมีชายในชุดสูทยืนหน้าราบเรียบอยู่ใกล้ๆ
“คุณต้องการอะไรกันแน่คะ”
เฟอนันเดสกระตุกยิ้ม “ผู้ชายคนนั้นจะทำร้ายคุณผมเห็นจากกล้องวงจรปิด คุณต้องการให้ผมทำอะไรไหม ผมจะไล่เขาออกก็ได้หรือจะส่งตำรวจ”
“แลกกับอะไรคะที่คุณจะช่วยฉัน”
“เรียกผมว่าเฟอนันเดสดีกว่า”
“อย่าดีกว่าค่ะคุณเมเนอสัน ฉันไม่กล้าเรียกคุณที่เป็นถึงท่านประธานแบบนั้น คุณมาพบฉันต้องการอะไรกันแน่”พุดมาลัยยังถามย้ำ มั่นใจมากทีเดียวว่าเขาไม่ได้คิดจะช่วยเธอฟรีๆ
เฟอนันเดสยกยิ้มมุมปาก เขาไม่ได้เรียกตัวเธอให้ขึ้นไปพบแต่เขาก็รั้งรอที่จะคุยกับเธอไม่ไหว “ผมต้องการให้คุณมาเป็นคู่นอน แลกกับอะไรก็ได้ที่คุณต้องการ”
นั่นไงความจริงที่เขาต้องการมาพบเธอ
พุดมาลัยยืนกำมือแน่น ดวงตาไหวระริกด้วยความผิดหวังที่ถูกดูถูกแต่มันก่อกระแสปั่นป่วนให้คนมองอย่างมาก เฟอนันเดสยอมฉีกกฎของตัวเองเพื่อมาต่อรองกับเธอ
“ฉันต้องการให้คุณไปให้พ้นซะ ถึงคุณจะเป็นถึงท่านประธานแต่ใช่ว่าฉันต้องกลัวคุณจนต้องยอมทุกอย่าง ฉันไม่เคยคิดนอนกับใครเพื่อแลกเงินเพราะนั่นเท่ากับการขายตัว ถ้าคุณต้องการมากก็ควรไปซื้อในสถานที่ที่เขามีไว้บริการ เข้าใจไหมคะ”
“เธอแน่ใจหรือที่ปฏิเสธฉัน ฉันอยากรู้ว่าเงินของฉันไม่มีความหมายสำหรับเธอ”
“เงินที่ได้มาจากการขายตัวฉันไม่เคยอยากได้ ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่ทำงานอย่างทุกวันนี้หรอกค่ะ”
“ดี แล้วฉันจะคอยดู”
“ค่ะ” พุดมาลัยบอกแล้วคิดว่าเฟอนันเดสจะยอมจากไปง่ายๆแต่เขายังยืนรีรออีกครู่แล้วพูดขึ้นเสียงราบเรียบราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ช่วยแนะนำไวน์ให้ฉันสักขวดสิ ไม่อย่างนั้นฉันกลับออกไปคนจะต้องสงสัย”
พุดมาลัยมองอย่างแค้นเคืองระคนหมั่นไส้ที่เขากลัวจะถูกพนักงานมองไม่ดี แต่ก็นั่นแหละเขาเป็นถึงเจ้าของศูนย์การค้า ภาพลักษณ์ย่อมสำคัญส่วนฉากหลังจะเป็นยังไงก็ได้เพราะไม่มีใครรู้ พุดมาลัยลอบเบ้ปากก่อนจะเดินไปหยิบไวน์ที่อยู่ใกล้มือที่สุดมาวางให้เขา
“ขวดนี้ถูกใจไหมคะ”
เฟอนันเดสมองไวน์แดงที่พุดมาลัยหยิบให้แล้วพยักหน้า “เธอเลือกมาขวดไหนฉันก็ซื้อขวดนั้นแหละ คิดเงินเลยแล้วกัน” เขาบอกด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มเหมือนเดิมยิ่งทำให้พุดมาลัยมั่นใจว่าเขาคงทำแบบนี้กับผู้หญิงมาเยอะจนเป็นเรื่องปกติ
เฟอนันเดสยื่นเครดิตการ์ดมาให้ พุดมาลัยจัดการรูดการ์ด ส่งสลิปให้เขาเซ็น ยืนมองจนเห็นว่าเขาเซ็นชื่อเสร็จรับของออกไปโดยไม่พูดอะไรออกมาอีก ทำให้พุดมาลัยถอนใจโล่งอก ถึงจะไม่กลัวแต่ก็ไม่อยากออกจากงานตอนนี้ ยิ่งเวลานี้มารดาต้องการใช้เงินด้วยเธอไม่สามารถตกงานได้แม้แต่วันเดียว
พนักงานสาววิ่งเข้ามาถามหน้าตาเลิ่กลั่กทันที หลังบอดี้การ์ดหน้าดุคนนั้นปล่อยให้เป็นอิสระ
“นะ นั่นใช่ท่านประธานเมเนอสันหรือเปล่าโบว์ แล้วท่านมาทำอะไร”
พุดมาลัยนิ่วหน้าตอนนึกถึงเจ้าของชื่อ ยังโกรธไม่หายที่อีกฝ่ายมายื่นข้อเสนอแบบนั้นให้ “ใช่จ้ะ ท่านคือคุณเมเนอสัน ท่านแวะมาซื้อไวน์ไม่มีอะไรหรอก” พุดมาลัยตัดบทแล้วทำทีเก็บสลิปบัตรเครดิตทำให้คนจ้องจะถามอะไรอีก
เฟอนันเดสหงุดหงิดก็แค่พนักงานระดับล่างที่บังเอิญทรวดทรง หน้าตากระแทกตาเขา อันที่จริงเขาไม่นิยมกินคนใต้ปกครอง แต่สำหรับแม่คนนี้ไม่รู้เพราะอะไรเขาถึงเอ่ยปากกับเธอไปแบบนั้น แล้วก็เสียหน้าอยู่มากไม่คิดว่าจะถูกปฏิเสธ
กระนั้นเฟอนันเดสก็รู้สึกว่าลึกๆแล้วร่างกายเขาต้องการผู้หญิงคนนั้นมากทีเดียว เขาเห็นความเร่าร้อนแฝงอยู่ในดวงตาอ่อนหวาน ซึ่งเขาอยากพิสูจน์ว่าจะเป็นจริงอย่างที่เขาสงสัยหรือเปล่า
ทว่าเมื่อไม่ได้ดังใจ จึงหันไปสั่งลูกน้อง “คาร์เตอร์นายจัดการหาสาวสวยให้ฉันด้วยคืนนี้ ขอสวยจริง และเป็นของจริง ไม่พลาสติก ฉันกลัวว่าตอนที่ออกแรงมากๆ ซิลิโคนของเธอจะหลุดออกมา”
ฟังคำสั่งแกมหงุดหงิดก็รู้แล้วว่าเจ้านายคงกินแห้วกับพนักงานสาวคนนั้น คาร์เตอร์เองก็แปลกใจตั้งแต่ที่เห็นเจ้านายเดินหน้าบอกบุญไม่รับออกมา แล้วมาฟังคำสั่งเมื่อครู่ถึงรู้ว่าจริงอย่างที่คิด เจ้านายเขาถูกผู้หญิงคนนั้นปฏิเสธ ผู้หญิงตัวเล็กที่ทำงานเงินเดือนไม่ถึงสองหมื่นบาทแต่ทำไมถึงกล้าปฏิเสธเจ้านายเขา
- ผู้เขียน
