7
1351 คำ
คาร์เตอร์ขมวดคิ้วสงสัยพร้อมกันกันนั้นก็รู้ว่าในท่าทีเฉยชาของเฟอนันเดสไม่ได้ราบเรียบอย่างที่เห็น เจ้านายเขาต้องวางแผนทำอะไรบางอย่างแน่นอน ปากบอกว่าไม่แต่สมองหาวิธีอยู่อย่างไม่ต้องสงสัย
หลังจากโอนเงินให้มารดาตั้งแต่เช้าแล้วพุดมาลัยก็เอาแต่นั่งถอนใจ เธอยังมีติดกระเป๋าอยู่นิดหน่อยที่เป็นแบงค์ย่อยๆ กอปรกับวันนี้เธอขายเสื้อผ้าผ่านทางเฟซบุ๊คได้สองตัวทำให้พอมีเงินมาหมุน เธอมีอาชีพขายเสื้อผ้าออนไลน์อีกทางหนึ่ง งานเสริมนี้ถึงได้กำไรไม่มากเพราะเน้นขายถูกแต่ก็พอเป็นค่าน้ำค่าไฟภายในบ้านได้ อะไรที่หาเงินได้แล้วเป็นอาชีพสุจริตพุดมาลัยยินดีทำหมด ก็ยังดีที่ขายได้อีกห้าร้อยกว่าบาท
พุดมาลัยเลิกคิดมากแล้วเดินกลับมานั่งประจำเครื่องแคชเชียร์ ตั้งใจทำงานต่อจนถึงสามทุ่มก็ต้องออกไปช่วยแผนกคลังสินค้าทำงานในช่วงกะดึก พุดมาลัยได้รับหน้าที่ให้ตรวจนับสุรานำเข้าทั้งหมดที่มีในคลังสินค้าซึ่งมีจำนวนไม่น้อย สุรานำเข้ากินเนื้อที่ไปด้านหนึ่งของคลัง พุดมาลัยก้มหน้าก้มตาตรวจนับของจริงเทียบกับรายงานที่ถืออยู่ในมืออย่าง ขะมักเขม้นไม่ทันสังเกตว่ามีเงาตะคุ่มของใครเดินเข้ามาใกล้
“พี่ทศทำอะไรน่ะ”
เสียงของดาริกาดังขึ้นก่อนทำให้คนที่แอบย่องมาเงียบๆหมายจะทำมิดีมิร้ายถึงกับหันหน้าเหวอไปมอง ทศพลตกใจก่อนจะทำเสียงดุกลบเกลื่อน
“เธอต่างหากดาริกาเข้ามาทำอะไร พี่เข้ามาดูว่าโบว์เขาทำงานถึงไหนแล้ว ส่วนเธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้องเข้ามาทำไม ไม่เห็นประกาศท่านประธานหรือไงว่าห้ามพนักงานที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องเข้ามา” ทศพลคำรามแล้วชิ้นิ้วไปที่ประตู
ทว่าดาริกายักไหล่ มองอย่างรู้ทัน เคยเสียรู้ทศพลตอนที่ชวนพุดมาลัยไปงานวันเกิดอีกฝ่ายครั้งหนึ่งแล้วเธอจึงไม่ไว้ใจทศพลอีกเป็นครั้งที่สอง ตอนนั้นเพื่อนรักเกือบเสียท่า ดาริกาเลยสัญญากับตัวเองว่าจะต้องชดเชยให้เพื่อนด้วยการช่วยระแวดระวังภัยให้
“ดาไปขออนุญาตพี่สาทำโอทีช่วยคลังสินค้านับสต็อกมาแล้ว เหตุผลแค่นี้พอไหมพี่ทศ”
ทศพลอ้าปากค้างที่ดาริกากล้าประกาศตัวเป็นศัตรู ทศพลกำมือแน่นอย่างเสียดาย “งั้นก็นับให้ถูกต้องด้วยล่ะ ถ้าทำผิดแม้แต่รายการเดียว เธอได้ถูกไล่ออกแน่” ทศพลตวาดอย่างหัวเสียแล้วก็เดินย่ำเท้าออกไปโครมๆ
พุดมาลัยหัวเราะเบาๆในลำคอสมน้ำหน้าทศพลที่ผิดหวังกลับไป แต่กระนั้นก็ยังนึกหวั่นใจว่าอีกฝ่ายคงไม่ยอมรามือง่ายๆ หากยังไม่ได้แกล้งเธอจนสมใจ
“ขอบใจนะดาที่เข้ามาช่วยได้ทัน”
ดาริกาหันมองเพื่อนรัก “แกเป็นเพื่อนฉันนะโบว์ เราคบกันมาตั้งนาน อีกอย่างฉันรู้สึกผิดจากครั้งที่แล้วที่ชวนแกไปงานวันเกิดไอ้พี่ทศจอมหื่นนั่นจนเกือบเกิดเรื่อง ฉันยังรู้สึกผิดอยู่ เลยขอพี่สาตามแกมานับสต็อกด้วย”
พุดมาลัยมองเพื่อนด้วยสายตาซาบซึ้ง “ไม่ใช่ความผิดดาสักหน่อย แต่ยังไงก็ขอบใจมากนะ เดี๋ยวเรารีบทำงานกันต่อดีกว่าจะได้รีบกลับบ้าน”
ดาริกาพยักหน้า แต่ก็ยังมิวายเตือนให้พุดมาลัยระวังตัว ก่อนจะแยกย้ายไปทำงาน พุดมาลัยมองตามหลังเพื่อนด้วยสายตาเศร้าๆอยากให้มารดาห่วงใยเธอแบบนี้บ้างนอกจากเรื่องการพนัน
เช้าวันต่อมา พุดมาลัยตื่นมาทำงานอย่างงัวเงีย ดื่มกาแฟปลุกความสดชื่นไปแก้วหนึ่งแล้วแต่ก็ยังไม่ดีขึ้นเพราะเมื่อคืนกว่าจะกลับถึงบ้านก็ตีหนึ่งกว่า แต่สิ่งที่ทำให้สมองทำงานในทันทีก็คือเธอถูกชาลิสาเรียกให้ไปพบที่ห้องทำงาน เธอไปถึงก็พบว่าทศพลยืนอยู่ก่อนแล้ว พุดมาลัยไม่อยากมองหน้าทศพลเพราะยังขยะแขยงกับสิ่งที่อีกฝ่ายกระทำจึงรีบหันกลับมา
“พี่สาเรียกโบว์มาพบมีอะไรหรือเปล่าคะ”
ชาลิสาใช้สายตามองอย่างสำรวจทำให้พุดมาลัยรู้สึกใจคอไม่ดี ตื่นเต้นจนใจเต้นแรงกับสิ่งที่ชาลิสาจะพูด
“ทศพลเขามาบอกพี่ว่าเธอขโมยสุรานอกไปซ่อนไว้จริงหรือเปล่า”
พุดมาลัยใจหายวาบ ส่ายหน้าตื่นๆทันที “ไม่จริงค่ะ ขโมยสุราอะไรคะ โบว์ไม่รู้เรื่อง พี่ทศเอาอะไรมาพูด นี่มันเรื่องใหญ่นะคะ”
ทศพลแสยะยิ้ม เขาชอบพุดมาลัย เพราะทั้งสวยทั้งทำงานเก่ง แต่พุดมาลัยก็ตั้งท่ารังเกียจเขาเรื่อยมาทั้งที่เป็นแค่แคชเชียร์ธรรมดา จนเขานึกหมั่นไส้ คิดว่าสวยนักหรือไง ถ้าตกงานหน่อยจะเป็นไร ถึงเวลานั้นพุดมาลัยจะได้รู้สึกว่าคิดผิดที่ไม่เลือกเขาบางทีเธออาจจะคลานมาซบที่หน้าขา หรือหน้าตักเขาเลยก็
“ยังกล้าเถียงอีกหรือโบว์ หลักฐานก็คาอยู่ที่เคาน์เตอร์แคชเชียร์ คิดจะซุกซ่อนไว้แล้วค่อยขนออกใช่ไหม แต่ดีที่พี่สงสัยเลยเดินไปดู”
พุดมาลัยอ้าปากค้าง นอกจากถูกใสร้ายแล้วอะไรก็ยังไม่ร้ายแรงเท่ากับอีกฝ่าย มารื้อค้นในพื้นที่ทำงานของเธอ ทศพลวางแผนเล่นงานเธอมาอย่างดี พุดมาลัยยืนหายใจหอบแรงด้วยความโกรธ พยายามตั้งสติ
“แต่นั่นพี่ทศสั่งให้โบว์เป็นคนยกไปไม่ใช่หรือคะ พี่บอกว่าขวดไหนไม่มีในรายการสต็อกให้แยกออกมาก่อนแล้วค่อยมาปรับรายการเข้าทีหลังพร้อมกับหาสาเหตุมารายงาน”
“พี่น่ะหรือสั่ง ไม่ใช่มั้งโบว์” ทศพลค้าน หน้าตาจริงจังทำให้ชาลิสาเชื่อสนิท
“แต่พี่เป็นคนสั่งโบว์จริงๆ” พุดมาลัยยืนยัน
“พี่จะสั่งโบว์แบบนั้นได้ยังไง ในเมื่อการทำงานปกติสินค้าที่ไม่ตรงกับสต็อกพี่ก็จะให้ติดป้ายไว้ ไม่ได้ให้ยกไปไหน แล้วพี่จะไปสั่งเธอแบบนั้นได้ยังไง พี่ว่าเธอตั้งใจยักยอกมากกว่าแล้วโบ้ยความผิดให้พี่” ทศพลตีสีหน้านิ่ง ทั้งที่เป็นคนสั่งพุดมาลัยให้ทำแบบนั้นจริงๆ
“ไม่จริงนะคะพี่สา โบว์ถูกใส่ร้าย” พุดมาลัยหันไปขอความช่วยเหลือจากชาลิสา แต่ท่าทางนิ่งงันของคนที่เธอหวังพึ่งก็ทำให้พุดมาลัยใจฝ่อ ใบหน้าหวานซีดเผือด
“ทศพลเขาจะทำไปทำไมล่ะโบว์”
นั่นไง เธอคิดไว้แล้วเชียว พุดมาลัยอยากจะร้องไห้ ถูกไล่ออกไม่เท่าไรแต่มีข้อหายักยอกติดตัวไปด้วยไม่ดีแน่ พุดมาลัยไม่มีทางยอมรับได้ ถ้าเป็นแบบนั้นก็เท่ากับเธอหมดอนาคตจะไปสมัครทำงานที่ไหนไม่ได้
“แต่โบว์จะทำไปทำไมล่ะคะ” พุดมาลัยอธิบายเสียงสั่น กลัวเหลือเกินว่าเรื่องจะไปถึงตำรวจ เธอรู้ดีว่าถ้ามีการแจ้งความเกิดขึ้นแล้วเรื่องมักไม่จบง่ายๆ อีกอย่างเธอไม่อยากติดคุกหรือมีประวัติไม่ดีด้วย
“พี่อยากจะเชื่อเธอนะ แต่...” ชาลิสาถอนใจก่อนจะพูดต่อ “แต่เงินเดือนเธอไม่พอใช้จนต้องหยิบยืมดาริกาบ่อยๆ ที่พี่รู้เพราะดาริกามายืมพี่อีกทีแต่ดาริกาไม่ให้บอกเธอ ดาริกาเล่าให้พี่ฟังว่าแม่เธอติดการพนัน เธอมีมูลเหตุจูงใจมากนะโบว์”
พุดมาลัยตกใจ เธอเคยสงสัยเหมือนกันว่าดาริกานำเงินจากไหนมาให้เธอยืม แต่เวลานี้ต้องอธิบายให้ชาลิสาเข้าใจก่อน “แต่โบว์ไม่ได้ยักยอกสุรา”
- ผู้เขียน
