Chapter 5 อาบน้ำล้างใจ
1189 คำ
Chapter 5 อาบน้ำล้างใจ
ไหล่บางสั่นน้อยๆ เมื่อลมเย็นพัดมากระทบผิวกาย ทว่าคนที่อาสาจะอาบน้ำให้กลับร้อนรุ่มไปทั้งสรรพางค์กาย กัดข่มสันกรามแน่นเมื่อแกนกลางกายคับตุงชี้โด่เบียดกางเกงจนแทบทะลุออกมา
“รีบอาบเถอะ”
ข่มเสียงไม่ให้สั่นก่อนจะจูงมือหญิงสาวเดินไปที่ถังใส่น้ำ แล้วตักน้ำรินรดร่างกายของนางอย่างเบามือ ใช้ไขผึ้งโลมไล้ไปตามเรือนกายนุ่มนิ่ม
เงียบ...
ต่างคนต่างได้ยินเสียงหัวใจตนเองที่เต้นดังราวกับเสียงกลองรบ
ลมหายใจของแม่ทัพจางขาดห้วงเป็นระยะ ร้อนรุ่มราวกับจะขาดสติลงเสียหลายต่อหลายครั้ง แล้วโดยที่ชายหนุ่มไม่ทันหักห้ามใจข่มระงับความต้องการที่เอ่อล้น มือหนาก็เลื่อนไปกอบกุมทรวงอกเอาไว้เต็มมือ แน่นอนว่าไม่ได้โลมไล้ทำความสะอาดอย่างที่ควร แต่กลับฟอนเฟ้นเค้นคลึงจนภรรยาตาบอดถึงกับระทวยอ่อน
“อื้อ...”
คนตัวเล็กผวาเฮือกกับสัมผัสวาบหวามที่เขามอบให้ หัวใจเต้นรัวเร็ว ในขณะที่มือหนาค่อยๆ เพิ่มจังหวะฟอนเฟ้นรุนแรงจนนางถึงกับอ้าปากครวญเสียงหวาน
“อื้อ อื้อ ทะ...ทะ...ท่านพี่”
มือเล็กควานเปะปะจนไปเท้าลงที่ขอบถังเก็บน้ำอย่างไม่อาจพยุงกายให้หยัดยืนได้อีกต่อไป และนั่นทำให้ชายหนุ่มกอดรัดนางเข้าจากทางด้านหลัง
“เจ้างดงามจนข้าไม่อาจอดใจไหว”
เสียงแหบพร่ากระซิบที่ข้างหูก่อนจะใช้ฟันขบลงไปแผ่วเบา ซินเหมยหวิวโหวงซ่านสยิวจนหายใจติดขัด ยิ่งเขาบดขยี้อกอิ่มมากเท่าไหร่ นางก็ยิ่งรู้สึกว่าจุดสงวนของสตรีเพศฉ่ำเยิ้มราวกับมีน้ำบางอย่างกำลังไหลเยิ้มออกมาเสียกระนั้น
ร่างกายตอบรับความปรารถนาอย่างล้นเปี่ยม นางเผลอแอ่นสะโพกไปทางด้านหลังและนั่นทำให้มันสัมผัสเข้ากับลำเอ็นที่แข็งชี้ จนคนตัวเล็กถึงกับสะดุ้งตกใจ เผลอแลบลิ้นเลียริมฝีปากราวกับกระหาย
‘ขะ...เขากำลังต้องการข้างั้นหรือ’
หัวใจที่เต้นแรงอยู่แล้วยิ่งเต้นรัวเร็วเมื่อตระหนักได้ว่าตนกำลังเป็นที่ต้องการของใครสักคน และใครคนนั้นคือ ‘สามี’ ผู้ที่ช่วยชีวิตนางไว้ และคอยดูแลนางอย่างอ่อนโยน
“อ๊ะ...อื้อ”
ความคิดกระเจิดกระเจิงหายวับเมื่อเขาจูบไซ้ไปตามแผ่นหลังนวลเนียนของนางราวกับหลงใหล ก่อนจะลากไล้ริมฝีปากกลับขึ้นมาจูบไซ้ไปตามลำคอระหงเว้าวอน
“ข้าไม่เคยต้องการหญิงใดมากขนาดนี้มาก่อน เจ้าเป็นคนแรกที่ทำให้ข้าไม่อาจสะกดกลั้นความต้องการ”
เสียงทุ้มแหบแห้งกระซิบพร่าที่ข้างหูจนทำให้คนตัวเล็กรู้สึกได้ว่าประสาทสัมผัสของนางกำลังตื่นตัวจนถึงขีดสุด หัวใจเต้นราวกับกระโจนรัวเร็ว ลมหายใจกระชั้น ทั่วทั้งสรรพางค์กายร้อนวูบวาบราวกับถูกลามเลียด้วยเปลวเพลิงแห่งราคะ
เขาจับใบหน้าหวานให้หันกลับมาแล้วบดจูบลงบนริมฝีปากอวบอิ่ม ยังผลให้หัวใจของคนตัวเล็กร่วงหล่นลงไปกองอยู่ที่ปลายเท้า
“อื้อ...”
จะ...จูบแรก!
หลี่ซินเหมยรู้สึกราวกับกำลังสำลักความหอมหวาน ไม่เคยคิดเลยว่า ‘การจูบ’ จะทำให้รู้สึกดีจนวูบไหวหวามสะท้านไปทั้งสรรพางค์กายเช่นนี้ นางรู้สึกชาวาบตั้งแต่ศีรษะจดปลายเท้า ท้องน้อยหมุนมวนราวกับมีเหล่าผีเสื้อนับร้อยกระพือปีกไปมาพร้อมๆ กัน หัวสมองขาวโพลนสลัดสิ้นซึ่งความเครียดและความกังวลที่เกาะกุม เหลือทิ้งไว้เพียงความสุขล้นจนเต็มตื้อไปทั้งใจ
นุ่ม...
ริมฝีปากถูกบดเบียดเว้าวอน ก่อนที่ลิ้นร้อนจะค่อยๆ ดุนดันให้เรียวปากเผยอออกเพื่อที่จะสอดแทรกเข้าไปดื่มกินความหอมหวานจากโพรงปากได้อย่างถนัดถนี่
หวาน...
คนตัวโตครางแผ่วในลำคอราวกับพึงพอใจ เขาจูบเร้ารุนแรงจนเรียวปากนุ่มบวมฉ่ำ ในขณะที่มือหนาเลื่อนจากทรวงอกสวยไปยังหน้าท้องแบนราบก่อนจะเลื่อนต่ำลงไป...ต่ำลงไป....ต่ำลงไปกอบกุมโหนกนูนอวบอูมเอาไว้
“อื้อ...”
คนตัวเล็กครางอู้อี้ในลำคอเมื่อเขาบีบแรงๆ ที่เนินหนันก่อนจะทำในสิ่งที่นางไม่คาดคิดนั่นก็คือสอดแทรกปลายนิ้วเข้าไปแล้วบดขยี้เมล็ดสวาทของหญิงสาวอย่างรุกเร้า
“อื้อ อะ...อื้อ อื้อ”
หลี่ซินเหมยยังคงถูกจับใบหน้าให้เหลียวหลัง ริมฝีปากถูกปิดสนิท ลิ้นเล็กถูกพันเกี่ยวด้วยลิ้นร้อนระรัวเร้า ในขณะที่แกนกลางกายถูกนิ้วมือสากบดขยี้รุนแรง
“อ๊า...อะ...อาห์ ทะ...ท่านพี่ อะ...อื้อ”
ทันทีที่ริมฝีปากถูกปลดปล่อยให้เป็นอิสระหญิงสาวก็ถึงกับส่งเสียงครวญครางดังลั่นไปทั่วกระท่อมหลังน้อย นางหอบหายใจแรง ส่ายสะบัดใบหน้าหวานไปมา กระนั้นสามียังคงใช้นิ้วถูไถไม่หยุดยั้ง
ยิ่งถู ยิ่งเสียว
ยิ่งถู ยิ่งซ่านหฤหรรษ์
ยิ่งถู ยิ่งไหลเยิ้ม
เวลานี้น้ำเสียวของนางไหลเยิ้มเปรอะเปื้อนนิ้วกลางของชายหนุ่มจนเปียกชุ่ม บางส่วนไหลลงมาที่อุ้งมือ ในขณะที่บางส่วนไหลไปตามง่ามขาที่สั่นสะท้านแทบจะหยัดกายทรงตัวยืนไม่ไหว
สองมือเกาะขอบถังเก็บน้ำเอาไว้แน่น เกร็งกระตุกเมื่อเขาเร่งปลายนิ้วเบียดเสียดถูไถรุนแรง
“มะ...ไม่ไหวแล้วเจ้าค่ะ ขะ...ข้ารู้สึกทรมาน”
นางเอื้อนเอ่ยเสียงสั่น หอบหายใจแรงจนทรวงอกกระเพื่อมไหว ใบหน้าแดงระเรื่อฉายชัดว่าไม่ประสากับสัมผัสชาย และนั่นยิ่งทำให้แม่ทัพจางรู้สึกหลงใหลและเอ็นดูกับกิริยาท่าทางเช่นนั้นจนเผลอปล่อยใจไปกับนางโดยไม่รู้ตัว
“ทรมานงั้นหรือ...”
จางจ้าวถางเอ่ยถามพลางใช้ฟันขบลงไปที่ใบหูของภรรยาสาวราวกับหยอกเย้า ในขณะที่นิ้วกลางยังคงแหย่เข้าแหย่ออกระหว่างกลีบบุปผาอวบอูมจนฉ่ำเยิ้มแฉะไปทั้งอุ้งมือ
“จะ...เจ้าค่ะ ข้าทะ...ทรมาน”
“แล้วแบบนี้เล่ายังทรมานอยู่หรือไม่”
ไม่พูดเปล่าแต่เร่งจังหวะปลายนิ้วให้ถูไถเสียดสีแรงขึ้น! แรงขึ้น! แรงขึ้น! ในขณะที่มือซ้ายฟอนเฟ้นหน้าอกทรงโต บีบเคล้นจนก้อนกลมอวบอิ่มเป็นรอยริ้วมือ
“อ๊า!”
เสียวสะท้านจนคนตัวเล็กส่ายสะบัดใบหน้าแรงๆ ทรุดฮวบลงไปกองกับพื้นแต่ผู้เป็นสามีกลับโน้มกายตามลงไป ไม่ยอมปล่อยฝ่ามือออกจากโหนกนูน
“ทะ...ท่านพี่ ขะ...ข้า อะ...อื้อ อื้อ...”
นางไม่รู้ว่าอาการที่ตนเองกำลังเป็นอยู่นั้นเรียกว่าอะไร มันหวิวโหวงหายใจไม่เต็มอิ่ม ทั่วทั้งสรรพางค์กายเกร็งสะท้านราวกับเลือดในกายกำลังเดือดพล่าน หัวใจเจ้ากรรมยิ่งเต้นรัวแรงคล้ายจะกระโจนออกมาจากอก
- ผู้เขียน
