“คุณปฏิเสธไม่ได้เพราะคุณเป็นลูกจ้างของผม”
เหมือนมีอะไรบางอย่างวิ่งขึ้นมาจุกที่ลำคอของหญิงสาวจนตีบตันและไม่สามารถพูดออกมาได้ทั้งสมองน้อย ๆ ของเธอก็มึนงงอยู่ชั่วขณะ นิตาเม้มปากแน่น เมื่อดึงสติกลับมาได้เธอจึงตอบโต้กลับไป
“ท่านประธานคะ...ในประเทศที่คนให้ความสำคัญกับเสรีภาพอย่างอเมริกาดิฉันว่ามันไม่ควรที่จะมีการกดขี่ บีบบังคับกันอีกแล้วนะคะ”
ชายหนุ่มเลิกริมฝีปากของเขาขึ้นเป็นรอยยิ้มที่ดูราวกับเหยียดหยัน ร่างสูงหยัดกายขึ้นยืนและเดินไปหยุดตรงหน้าหญิงสาว เขายืนพิงที่ขอบโต๊ะและกอดอก มองมายังเธออย่างผู้กุมชัยชนะ
“ผมไม่ได้บังคับคุณ นีน่า”
เสียงนั้นเข้มขึ้น ชายหนุ่มโน้มตัวลงไปหาหญิงสาว คลีฟชะงักไปชั่วขณะ เขาเห็นรอยช้ำที่ลำคอของนิตาซึ่งมันยังคงอยู่ คลีฟรู้ดีว่ามันเป็นร่องรอยที่เกิดจากเขาเมื่อคืนนี้ แม้เป็นรอยเล็ก ๆ แต่ก็ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกถึงความเจ็บปวดของตัวเองที่แล่นพล่านอยู่ในสายเลือด เขากดมั
