“ฉันกำลังคอยให้เธอเซ็นต์สัญญา”
คลีฟกล่าวเสียงเรียบขณะดวงตาจับจ้องอยู่ที่มือเรียวบางของนิตาซึ่งตอนนี้ลอว์สันจับมันไว้แนบแน่น ประธานเวสเนอร์ กรุ๊ป อาจไม่รู้ว่ายิ่งแสดงความปรารถนาดีต่อหญิงสาวชาวไทยมากเท่าไหร่ก็เหมือนเขากำลังเฉือนหัวใจของเธอให้เป็นแผลร้าวลึกมากเท่านั้น
“นิต้า...เซ็นต์เถอะนะครับ...นี่จะเป็นโอกาสให้คุณได้กลับบ้านเร็วกว่าที่คิดไว้”
ลอว์สันพยายามตะล่อม นิตาแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้หากไม่คิดว่าเธอต้องอดทนไว้ไม่ให้ใครล่วงรู้ความรู้สึกอันแท้จริง หากเธอดึงดันก็จะกลายเป็นว่าเธอทำให้ลอว์สัน เพื่อนที่แสนดีและผู้มีพระคุณต่อเธอต้องลำบากใจ ในที่สุดหญิงสาวจึงหยิบปากกาบนโต๊ะ แต่ก่อนที่จะจรดลงบนเอกสารก็มีเสียงแทรกขึ้น
“ผู้หญิงที่ไม่มีดีกรีอะไรรับรองแต่ได้ทำงานที่ไม่ต้องใช้ความสามารถอะไรแลกกับเงินมากมายขนาดนี้ ฉันว่าเธอต้องตั้งใจทำงานหน่อยนะ”
ไดแอนดราเดินเข้ามากอดเกี่ยวแขนของคลีฟไว้ต่อหน้านิต
