7
เยาะเย้ย
เสียงสายเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือของพรธีรา ดังขึ้นในช่วงเวลาตีหนึ่งกว่า ๆ ซึ่งเจ้าตัวยังหลับสนิทไม่รู้เรื่องรู้ราว นวินเป็นคนได้ยินก่อน เขาลุกขึ้นจากเตียงเดินออกมาหากระเป๋าสะพายของหญิงสาว หยิบล้วงโทรศัพท์มือถือออกมา
‘พี่เอื้อ’
ชายหนุ่มเลิกคิ้วสูงอย่างถูกใจ เลื่อนหน้าจอรับสายในทันที
“น้องเอยครับ ไหนบอกพี่เอื้อว่าไม่กลับดึกไงครับ นี่มันตีหนึ่งแล้วนะ” ปลายสายพูดกับน้องสาวสุภาพจนนวินนึกแปลกใจ
“น้องเอยหลับอยู่” เขาตอบกลับไปสั้นๆ
“นั่นใคร” พัสวีเสียงเข้มใส่ทันที
“โถ ๆ ไอ้เอื้อนี่แกจำเสียงเพื่อนรักตัวเองไม่ได้เลยเหรอ” น้ำเสียงกลั้นขำของเขาทำให้พัสวีลมออกหูในทันที
“กันต์ทำไมแกมารับสายน้องเอยได้”
“คิดเอาเองสิว่าทำไมฉันถึงมารับสายมือถือน้องสาวแกได้ล่ะเอื้อ” นวินตั้งใจยั่วยุอีกฝ่ายเต็มที่
“กันต์นี่แกทำอะไรน้องเอย”
“ฮึ ถามแปลก ๆ”
“ไอ้กันต์ ! แกไปตามน้องเอยมารับสายเดี๋ยวนี้”
“ก
