พรธีราคาดไว้ว่าพี่ชายของเธอยังไม่ออกไปทำงานแน่เช้านี้ และเป็นจริงอย่างที่คิดไว้จริง ๆ เพียงแต่มีบุพการีของเธอนั่งรออยู่ด้วย ทั้งหมดมองมาด้วยสายตาตั้งคำถาม
“เดี๋ยวนี้ลูกสาวเราไปนอนค้างบ้านเพื่อนแบบไม่บอกพ่อกับแม่แล้วนะคุณเอก” นางฤทัยรัตน์ค้อนลูกสาวเบา ๆ
“คุณพ่อคุณแม่คะเอยขอโทษค่ะ”
“ไปงานเลี้ยงรุ่นแล้วแวะค้างที่บ้านยัยปาน ถ้ายัยปานไม่โทรมาบอกพี่คงไม่รู้” พัสวีรีบเอ่ยขึ้น ทำให้คนเป็นน้องสาวหันมามองเขาอย่างสำนึกผิด
“ขอโทษค่ะพี่เอื้อ” พรธีราทำหน้าเศร้า ๆ ระหว่างพูด ไม่คิดว่าพี่ชายของเธอจะยอมสร้างเรื่องโกหกบิดามารดาเพื่อช่วยเธอ
“เอาน่าเอื้อน้องเอยก็กลับมาแล้ว มากินข้าวเช้ากันก่อนน้องเอย” นายอักษรหันไปชวนลูกสาวร่วมโต๊ะกินข้าวเช้าด้วยกัน
“คุณพ่อคะเอยยังไม่ค่อยหิวค่ะ ขอตัวขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ”
“เอางั้นเหรอลูก”
“ค่ะ”
“งั้นไปเถอะ อาบเสร็จค่อยลงมากินก็ได้” นายอักษรยิ้มให้ลูกสาวก่อนต
