พ่ายรักคุณเลขาตัวร้าย

8 ความทรงจำหายไปไหน

8

ความทรงจำหายไปไหน

พริมากลับมาถึงบ้านก็รีบยิงคำถามกับพี่ชายของเธอทันที เธออยากรู้มากๆ เรื่องที่ทิศเหนือทำไมถึงจำเธอไม่ได้แต่ทำไมเขาถึงจำทุกคนได้ยกเว้นเธอคนเดียวเท่านั้น

“พี่พีร์พริ้มมีอะไรอยากจะถามหน่อยและพี่ต้องตอบตามความจริงที่พี่รู้ไม่อย่างนั้นพี่กับหนูไม่ต้องคุยกันอีกเลย” พริมาถามพีรวัสพร้อมกับจ้องมองหน้าของพีรวัสอย่างต้องการคำตอบที่เป็นความจริงที่สุด ยิ่งพริมาจ้องหน้าของพีรวัสเท่าไรเขาก็ยิ่งเกร็งมากขึ้นเท่านั้นเพราะพริมารู้จักพี่ชายของเธอดีว่าเวลาที่โกหกพีรวัสจะมีอาการเลิ่กลั่กและเหงื่อแตกเป็นเม็ดๆ

“จะจ้องหน้าพี่อีกนานมั้ย” พริมาจ้องมองหน้าของพีรวัสจนเขาต้องพูดให้เธอเลิกจ้องมองเขาสักที

“นั่นไงพี่มีพิรุธพี่กำลังจะหาเรื่องโกหกหนูใช่มั้ยดูหน้าของพี่พีร์สิเหงื่อแตกขนาดนั้นพี่ต้องกำลังจะโกหกแน่ๆ” พริมาพูดขึ้นเสียงดังจนเทวินเองก็อยากรู้ว่าเป็นอย่างที่พริมาพูดหรือเปล่า

“เออ!!! จริงอย่างที่พริ้มว่านะลูกตาพีร์เนี่ยเวลาโกหกอะไรก็ตามต้องเหงื่อออกอย่างนี้ทุกครั้ง” เทวินเริ่มเอนเอียงไปทางของพริมาและก็มาจ้องมองพีรวัสอย่างที่พริมาทำ

“นี่พ่อแล้วก็ยัยพริ้มเลิกมาจับผิดผมได้แล้วครับที่ผมเหงื่อแตกอย่างนี้คุณไม่เห็นหรือไงว่าตอนนี้ผมยืนตากแดดอีกอย่างตอนนี้ผมกำลังยกอะไรคุณสองคนเห็นหรือเปล่าว่ามันหนักจ้องหน้าอยู่ได้ไม่มองเลยว่าหนักแค่ไหน” พีรวัสที่กำลังยกกล่องไปรษณีย์ขนาดใหญ่เข้าบ้านแต่ดันมีน้องสาวมาขวางทางไว้แต่เรื่องโกหกที่พริ้มสงสัยก็มีส่วนทำให้เหงื่อของพีรวัสแตกพลั่กแต่เขาเอาเรื่องที่ยกของหนักมากลบเกลื่อนได้

“ถ้าพี่ไม่ได้โกหกก็บอกหนูมาสักทีว่าทำไมพี่เหนือถึงจำไม่ได้แล้วอีกอย่างเรื่องที่พี่ให้หนูไปสมัครงานแต่ไม่บอกว่าเป็นบริษัทพี่เหนือนั่นก็อีกเรื่องแต่เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนตอนนี้เอาเรื่องที่พี่เหนือจำหนูไม่ได้ก่อน” พริมาที่เดินตามพีรวัสไปติดๆ ไม่ยอมห่างเดินไปก็พูดไปถามไปคะยั้นคะยออยากได้คำตอบจากพีรวัส

“โอเคๆ พี่จะเล่าให้ฟังนะคืออย่างนี้ที่ไอ้เหนือมันจำพริ้มไม่ได้เป็นเพราะว่าตอนนั้นมันไปออกทริปกับเพื่อนๆ ซึ่งตอนนั้นพี่ก็ไปด้วยแต่มันเกิดอุบัติเหตุแล้วมันหมดสติแต่มันไม่ได้เป็นอะไรมากมีแค่แผลเล็กน้อยแต่มันบอกว่าปวดหัวมากๆ พอตรวจเช็คทุกอย่างหมอก็บอกว่ามันปกติดีทุกอย่างจนมาวันหนึ่งมันเห็นรูปพริ้มที่มันเก็บไว้ในกระเป๋าแล้วมันไม่รู้ว่ารูปใบนี้คือใครทำไมมาอยู่ในกระเป๋ามันได้ มันจึงมาถามพี่ พี่ก็ยังงงว่าทำไมมันจำไม่ได้ พี่เลยพามันไปหาหมอแล้วเล่าอาการพร้อมกับเล่าเรื่องทั้งหมดพี่บอกว่าพริ้มคือคนที่มันรักมากๆ และพึ่งเลิกกัน หมอเลยบอกว่าอาจเป็นเพราะอุบัติเหตุครั้งนั้นการกระทบกระเทือนจนทำให้สมองบางส่วนหายไปโดยเฉพาะเรื่องราวที่อยากจำมากๆ หรือคนที่รักมากๆ” พีรวัสพูดกับพริมาแต่สายตาของเขาไม่กล้ามองหน้าของเธอ

พริมาฟังที่พีรวัสแม้ว่ามันจะเป็นไปได้แต่เธอกลับไม่อยากเชื่อในสิ่งที่พี่ชายของเธอเล่าเพราะถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ทำไมพี่ชายของเธอไม่ยอมเล่าให้เธอฟังทั้งๆ ที่มันก็เป็นเรื่องใหญ่พอสมควรแต่พอเธอคิดไปคิดมาตอนนั้นเธอกับทิศเหนือก็เลิกกันไปแล้วถ้าพีรวัสไม่เล่าให้เธอฟังก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

พริมาตัดสินใจนัดคุยกับชญาภาทันทีเพราะเรื่องนี้เธอคิดคนเดียวไม่ไหวแล้ว ทั้งสงสัยทั้งอยากเชื่ออีกใจก็ไม่อยากเชื่อ เธอวุ่นวายสับสนในความคิดจนเธอต้องหาเพื่อนคุย

สถานบันเทิงชื่อดังย่านใจกลางเมือง

“แกคิดว่ายังไงกับเรื่องนี้ แกว่ามันเป็นไปได้มั้ยเรื่องที่ฉันเล่าให้แกฟัง มันไปได้หรอที่ความทรงจำบางส่วนมันจะหายไปอย่างนี้” พริมาพูดขึ้นพร้อมกับมองหน้าของชญาภา

“ฉันว่ามันก็เป็นไปได้นะที่มันจะเป็นอย่างนั้นแต่ว่าเรื่องสำคัญอย่างนั้นทำไมไม่มีใครบอกเธอเลยล่ะ” ชญาภาเองก็สงสัยเหมือนกันกับพริมา

“พี่ก็ไม่อยากเชื่อเท่าไรหรอกนะแต่มันก็เป็นไปได้นะที่ความทรงจำของคนเราจะหายไปถ้าสมองได้รับการกระทบกระเทือน” ชานนท์ที่มากับน้องสาวด้วยเพราะแม่เป็นห่วงเธอจึงให้ชานนท์ตามมาด้วยและชานนท์เองก็อยากมากับชญาภาด้วยเพราะชานนท์อยากมาเจอพริมา ชานนท์แอบชอบพริมามานานมากๆ แต่เขาไม่กล้าบอกกับพริมาชญาภาเองก็รู้เธออยากบอกเพื่อนของเธอมากๆ แต่พี่ชายก็ห้ามไม่ให้บอกเด็ดขาดเพราะชานนท์จะบอกกับเธอเองในวันที่เขาพร้อม

“แต่พี่เหนือก็เหมือนจะจำพริ้มไม่ได้จริงๆ นะเขาไม่เหมือนพี่เหนือที่พริ้มเคยรู้จักหรือว่าจะเป็นเรื่องจริง” พริมาพูดจบก็ทำหน้าครุ่นคิดพลันสายตาก็มองไปเห็นทิศเหนือกับพีรวัสแล้วก็เพื่อนอีกสองคนกำลังนั่งดื่มด้วยกัน

“พี่พีร์แอบมาเที่ยวไม่เห็นบอกเลยว่าจะมา เมื่อตอนเย็นยังบอกอยู่เลยว่าแฟนห้ามเที่ยวแล้วทำไมถึงได้มาโผล่ที่นี่” พริมาพูดขึ้นแล้วก็มองไปที่โต๊ะของพี่ชายของเธอกับทิศเหนือที่มีสาวๆ รายล้อมอยู่หลายนาง

“แกมองอะไรยัยพริ้ม” ชญาภาถามพริมาพลางเบนสายตามองไปตามพริมา

“นั่นมันพี่เหนือกับพี่พีร์ไม่ใช่หรอแพรวพราวเชียวนะสาวๆ ล้อมหน้าล้อมหลังเลย” ชญาภามองไปก็พูดไป พริมารู้สึกไม่ชอบภาพที่เห็นตรงหน้าเธอจึงหันหน้าหนีทันที