พ่ายรักคุณเลขาตัวร้าย

9 ทำไมต้องรู้สึก

9

ทำไมต้องรู้สึก

พริมาเบือนหน้าหนีจากทิศเหนือที่มีสาวๆ คอยเอาอกเอาใจไม่ว่าจะข้างซ้ายหรือข้างขวาก็มีสาวๆ ขนาบข้างจนพริมาเห็นแล้วก็อึดอัดบอกไม่ถูก

“พี่ชานนท์ชนแก้วกันค่ะ” พริมายกแก้วขึ้นมาชนกับชานนท์แล้วก็ยกขึ้นดื่มจนหมดแก้ว

“พี่ไม่เห็นเคยรู้ว่าพริ้มดื่มเก่งขนาดนี้” ชานนท์ที่เห็นพริมายกขึ้นดื่มพรวดเดียวหมดแก้ว

“ก็พริ้มโตขึ้นมากแล้วนะพี่ชานนท์ไม่ใช้เด็กๆ แล้ว” พริมาพูดแล้วก็หัวเราะแต่สายตาของเธอก็แอบเหลือบไปมองทิศเหนืออยู่บ่อยๆ

“พี่นนท์ไม่รู้อะไรซะแล้วว่ายัยพริ้มเนี่ย นักดื่มตัวแม่เห็นเรียบร้อยอ่อนหวานอย่างนี้อย่าคิดจะมอมเพราะพี่จะเมาเอง ฮ่าๆ ๆ” ชญาภาพูดขึ้นพลางหัวเราะเสียงดังจนพริมาต้องตีแขนของเธอที่หัวเราะให้กับเธอ

เพี้ยะ!! เพี้ยะ!! “นี่แหนะพูดมากนักใช่มั้ย”

“โอ๊ย!! นี่ยัยพริ้มแกตีฉันแรงไปหรือเปล่าเนี่ย ฉันจะตีแกคืน” ชญาภากับพริมาชอบหยอกล้อกันอย่างนี้อยู่เป็นประจำด้วยความที่ทั้งสองคนสนิทกันมากๆ แค่ชญาภายื่นมือออกไปจะตีที่แขนของพริมา ชานนท์กลับยื่นมือของเขามากันไว้ไม่ให้ชญาภาตีที่แขนของพริมา

“นี่พี่ชานนท์มากันไว้ทำไมเนี่ย เป็นพี่หนูยังไงเนี่ยเห็นคนอื่นดีกว่าน้องสาวของตัวเองคนใจร้าย” ชญาภาพูดขึ้นทำให้ทั้งชานนท์กับพริมาหัวเราะออกมา

“ก็แกมันน้องสาวแต่พริมาเป็นสาวสวยพี่ก็ต้องเลือกสาวสวยสิจ๊ะน้องพี่” ชานนท์หัวเราะพร้อมกับยกแก้วมาชนกันกับพริมาอีกครั้งแต่ครั้ง ทิศเหนือเห็นท่าท่างระริกระรี้ของพริมาก็ไม่อยากมอง

“นี่ไอ้พีร์มึงดูน้องสาวมึงสินั่งหัวเราะชนแก้วกับผู้ชายระริกระรี้” ทิศเหนือพูดขึ้นเมื่อพีรวัสออกมาจากกลุ่มสาวๆ

“ไหนว่ะ ยัยพริ้มมากับใครทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย” พีรวัสพูดขึ้นก็มองไปตามที่ทิศเหนือมอง

“นั่นมันชานนท์พี่ชายของชญาไม่ใช่หรือไง มึงคิดมากไปหรือเปล่าสองคนนั้นก็รู้จักกันมานานแล้วมึงหึงมากเกินไปหรือเปล่า” พีรวัสพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะให้กับทิศเหนือ

“แต่มึงก็ไม่มีสิทธิ์หึงนะเพราะตอนนี้ความจำเสื่อมไม่ใช่หรือไง” พีรวัสหัวเราะให้กับเพื่อนแล้วก็เดินไปหาน้องสาวของเขา

“พริ้มมาทำไมไม่เห็นบอกพี่จะได้มาด้วยกัน” พีรวัสเดินมาก็ถามน้องสาวทันที

“สวัสดีค่ะพี่พีร์/สวัสดีครับพี่” ชญาภาเอ่ยทักทายพีรวัส ชานนท์เองก็ทักทายเช่นเดียวกัน

“ครับๆ ไปนั่งโต๊ะกับพี่มั้ยมีแต่เพื่อนๆ พี่ทั้งนั้น มีแต่คนกันเองนั่งเหงาๆ สามคนอย่างนี้ไม่สนุกหรอก”

“ไปสิคะ” ชญาภาที่แอบชอบพีรวัสก็พูดขึ้นมาทันทีเพราะเธอก็อยากอยู่ใกล้ๆ คนที่เธอแอบชอบแม้ว่าอีกคนจะไม่รู้ก็ตามว่าเธอรู้สึกอะไร

พริมากับชานนท์มองหน้ากันเพราะไม่คิดว่าชญาภาจะชวนง่ายขนาดนี้

“นั่งรออะไรกันล่ะ จะไปก็ย้ายสิครับ” พีรวัสยกมือเรียกพนักงานของร้านเพื่อเช็คบิลโต๊ะนี้แล้วทั้งสามก็ย้ายโต๊ะเพราะชญาภาใจง่ายเหลือเกินผู้ชายชวนรอบเดียวไปซะงั้น

พริมานั่งเกร็งๆ นิ่งๆ เพราะตอนนี้เธอรู้สึกว่าเธอกับทิศเหนือไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปนอกจากที่เขาจะจำเธอไม่ได้แล้วเขายังเป็นเจ้านายของเธออีกด้วย

“พริ้มเป็นอะไรหรอทำไมดูไม่สนุกเลยล่ะ” ชานนท์กระซิบพริมาใกล้ๆ เพราะเสียงเพลงภายในร้านค่อนข้างดังมากๆ ทิศเหนือที่เห็นอย่างนั้นก็ไม่อยากจะมองภาพที่เห็น ทั้งๆ ที่ตัวเองก็มีสาวๆ รุมล้อมคอยเอาอกเอาใจอยู่ตลอดเวลา

“ก็อึดอัดนิดหน่อย พี่ชานนท์พาพริ้มกลับได้มั้ยคะ” พริมาที่ยิ่งเห็นทิศเหนือมีสาวๆ ล้อมหน้าล้อมหลังก็ยิ่งรู้สึกไม่สนุกเอาซะเลย

“ได้สิพี่ก็อยากกลับแล้วเหมือนกัน เดี๋ยวพี่ชวนชญากลับ” ชานนท์เดินไปชวนชญาภากลับแต่ดูเหมือนว่าชญาภาจะยังไม่อยากกลับเพราะตอนนี้เธอกำลังดื่มอย่างสนุกสนานราวกับว่ามากับพีรวัส ชญาภาเริ่มเมาแล้วก็เอาอกเอาใจพีรวัสแทนสาวๆ พวกนั้นทันที

“พี่พีร์ชนค่ะ ชนอีกแก้วพี่พีร์ยกให้หมดแก้วเลยนะค่ะ” ชญาภานั่งชิดติดพีรวัสจนสาวๆ ที่มาก่อนเธอต้องหลีกทางให้กับเธอแล้วไปหาเพื่อนๆ ของพีรวัสแทนเพราะชญาภาไล่ให้สาวๆ พวกนั้นออกห่างจากพีรวัสราวกับว่าเธอเป็นเจ้าของพีรวัส

“นี่ชญากลับกันได้แล้วดึกแล้วเดี๋ยวแม่ว่าแม่ให้กลับไม่เกินตีหนึ่งตอนนี้มันจะตีหนึ่งแล้วแกต้องกลับได้แล้วชญา” ชานนท์เดินไปหาชญาแต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้ฟังที่พี่ชายพูดเพราะเธอก็ยังคงยกแก้วดื่มกับพีรวัส

พริมารอชานนท์ที่ไปเรียกชญาภาไม่ไหวเพราะสาวๆ ก็นัวเนียทิศเหนือจนเธอไม่อยากจะมอง พริมาจึงลุกเดินไปจากตรงนั้นทันทีโดยไม่ได้บอกใคร ทิศเหนือเห็นอย่างนั้นก็รีบเดินไปตามเธอ ทิศเหนือเดินตามหลังพริมามาติดๆ แต่ไม่รู้ว่าเธอเดินเร็วแค่ไหนเพราะเขามองหาเธอไม่เจอ

“หายไปไหนเนี่ย ทำไมเดินเร็วอย่างนี้” ทิศเหนือเดินไปตามความรู้สึกของเขาที่คิดว่าเธอจะเดินไป ทิศเหนือเดินมาจนถึงหน้าร้านแต่ก็ยังไม่เห็นเธอ

“กรี๊ด ๆ ๆ ช่วยด้วย ๆ ๆ ๆ” เสียงของผู้หญิงกรีดร้องขึ้นมาเสียงดัง ทิศเหนือที่ได้ยินเสียงร้องก็รู้สึกว่าต้องเป็นเรื่องไม่ดีแน่นอนและเสียงร้องก็เหมือนกำลังต้องการความช่วยเหลือ