บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปร้อน ๆ ส่งกลิ่นหอมโชยไปทั่วทั้งครัวในขณะที่ข้าวหอมเพิ่งจะทำความสะอาดบ้านเสร็จในตอนบ่ายแล้วเข้ามาเห็นเดือนแรมกำลังนั่งทานอยู่พอดี
“หอมจังเลยพี่เดือน” หญิงสาวเอ่ยทัก คนที่กำลังนั่งกินไปดูซีรี่ย์ผ่านมือถือไปจึงชี้นิ้วป้อย ๆ ไปที่ชั้นก่อนจะพบกับซองบะหมี่อีกสองซองวางอยู่ตรงนั้น ข้าวหอมจึงรีบจัดการต้มบ้างก่อนจะนำมานั่งทานด้วยกัน“ดูหนังอยู่เหรอพี่”
“อื้ม กำลังสนุกเลย ดูด้วยกันไหม” อีกฝ่ายเอ่ยชวน ทั้งที่สายตายังจับจ้องไปยังหน้าจอสมาร์ตโฟนตรงหน้า
“มือถือพี่สวยจัง ดูท่าคงจะแพงมากเลยนะคะ”
“ไม่รู้สิ คุณภูมิเขาให้มาน่ะ” เดือนแรมตอบทำให้ข้าวหอมถึงกับตาลุกวาว เพราะทั้งชีวิตเธอไม่เคยจะมีเป็นของตัวเองเลยสักครั้ง
“ให้มือถือเลยเหรอคะ ดีจัง”
“เครื่องเก่าของคุณภูมิน่ะ เขาไม่ใช้แล้วก็เลยเอามาส่งต่อให้พี่ สภาพยังใหม่กริบอยู่เลย”
“โห น้าภูมิใจดีจัง” ดวงตากลมโตเปล่งประกาย พลางเอื้อมมือไปล
