“น้องพลอยไปไหน ทำไมป่านนี้แล้วยังไม่กลับบ้าน” สิตา เอ่ยถามเมื่อกลับมาจากที่ทำงานในตอนเย็นแต่กลับไม่พบแม้แต่เงา
“เอ่อ...” เดือนแรมอึกอัก แต่ยังไม่ทันจะได้ตอบ พริษฐ์ที่กลับมาได้ยินเข้าพอดีจึงเป็นฝ่ายตอบแทน
“ผมให้น้องพลอยไปอยู่บ้านคุณแม่สักพักน่ะ”
“บ้านเราก็ออกจะกว้างขวาง ทำไมต้องส่งลูกไปด้วย” ร่างงามระหงวางกระเป๋าลงบนโซฟา รีบกระชากแขนสามีเพื่อจะถามให้รู้เรื่อง
“เพราะว่าผมไม่อยากให้ลูกซึมซับพฤติกรรมก้าวร้าวของคุณล่ะมั้ง”
“คุณภูมิ นี่คุณว่าฉันเหรอ” สิตาตะคอกเสียงจนเดือนแรมต้องรีบย่องกลับไปอยู่กับข้าวหอมในครัว
“แล้วคุณเป็นแบบที่ผมว่าหรือเปล่าล่ะ” เขากระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะเดินกลับขึ้นไปบนห้องทันที
“เดี๋ยวก่อนภูมิ เรายังคุยกันไม่รู้เรื่องเลยนะคะ”
“ผมไม่มีอะไรจะคุยแล้ว ผมเหนื่อย ผมอยากพัก” ชายหนุ่มหลบหนีเสียงที่น่ารำคาญด้วยการหยิบเสื้อผ้าแล้วไปอาบน้ำนอนพักที่ห้องของพลอยใสแล้วจึงลงไปนั่งท
