ร่างบางระหงถอดแว่นกันแดดสีดำลงจากรถก่อนจะเข้าไปทำงานในบริษัทเหมือนเช่นทุกครั้ง ใบหน้าสวยคมโฉบเฉี่ยวฉาบด้วยเครื่องสำอางราคาแพงเปิดประตูเข้าไปด้านในท่ามกลางสายตาของพนักงานที่จ้องมองกันเป็นทิวแถว หญิงสาวคลี่ยิ้มให้กับทุกคนตามปกติ ทว่ายังไม่ทันที่ประตูอัตโนมัติจะเปิดออกพนักงานรักษาความปลอดภัยกลับเข้ามากันตัวเธอออกไปทันที
“คุณสิตาเข้าไม่ได้นะครับ”
“อะไรกัน ฉันก็มาทำงานอยู่ทุกวัน ทำไมวันนี้ฉันจะเข้าไม่ได้” สิตาเอ่ยถามด้วยความไม่พอใจ พยายามปัดป่ายมืออีกฝ่ายที่กำลังกางกั้นเธอออกไปด้วยความรำคาญ
“เข้าไม่ได้จริง ๆ ครับ”
“แกเป็นใคร ถึงกล้ามาสั่งฉัน คอยดูเถอะ ฉันจะไล่แกออก”
“แต่ภัทรว่าพี่สิ เอ่อ...ไม่สิ คุณสิตาคงไม่มีอำนาจจะไล่ใครออกอีกแล้วล่ะค่ะ” เสียงภัททิยาดังขึ้นพร้อมกับเจ้าตัวที่เดินออกมาจากตึกก่อนที่นภาเลขา ฯ คนเก่าจะโยนเข้าของของสิตาออกไปวางอยู่ตรงหน้าเธออย่างไม่ใยดี
“นี่มันอะไรกัน พวกแกเอ
