20.แอบสืบ
959 คำ
ร้านอาหารย่านชานเมือง
ชายวัยเจ็ดสิบต้น ๆ นั่งนิ่งปล่อยใจไปกับความคิด
สักพักเขาหันมาตามเสียงที่คุ้นเคย
"รอนายมั๊ยครับท่าน"
"อ้าวนายทองมาแล้วเหรอ นั่งซิ จะกินอะไรดีล่ะสั่งเลย ฉั๊นเลี้ยงเอง"
"ไม่ดีกว่าครับ ผมเรียบร้อยมาแล้วครับ ขอเป็นกาแฟเย็นก็พอ ว่าแต่ร้านแบบนี้เค้ามีขายมั๊ยครับท่าน แห่ะ..แห่ะ..แห่ะ.." ชายวัยห้าสิบปลาย ๆ หัวเราะร่วน
"เออ..เดี๋ยวถามให้..ถ้าไม่มีก็เปลี่ยนร้านมันเลยซิว๊ะ" ว่าแล้วอดีตท่านผู้พิพากษาก็เรียกบริกรของร้านมาไถ่ถามปรากฎว่ามีแถมยังมีคุ๊กกี้สูตรรักสุขภาพอีกต่างหาก ก็เลยสั่งมากินด้วยกันซ๊ะเลย แถมสั่งอาหารจานเดียวมากินกันอีก คนที่บอกว่าเรียบร้อยมาแล้วก็กินจนเกลี้ยงจานไม่เหลือแม้แต่เครื่องเคียงแน่ะ
"นี่พ่อหนุ่ม คุ๊กกี้เนี่ยเค้ามีขายสำหรับกินกับเครื่องดื่มอย่างเดียวเร๊อะ เค้าขายแยกมั๊ย คุณตาชอบ อยากได้ไปฝากคนรู้จักน่ะ"
"มีครับ เจ้าของที่ทำท่านเคยเอามาแจกน่ะครับอร่อยครับไม่หวานมาก นุ่มละมุนละลายในปากเลยครับ"
"โอ้..ถ้าอย่างนั้นต้องลองซ๊ะแล้ว ถ้าอร่อยอย่างพ่อหนุ่มว่าจริง ๆ จะเหมาไปแจกหมอพยายาลที่โรงพยาบาลที่คุณตาไปรักษาให้หมดเลย"
"ได้เลยครับ"
ตัดมาที่ทองลูกน้องเก่า
"อ้าวมัวแต่สนใจของกินเลยลืมเลย.....เรื่องที่ให้ตามไปถึงไหนล่ะ"
"คือ ทางเราสงสัยว่าจะมีเงื่อนงำครับ
จากรูปคดีบอกว่ากล้องวงจรปิดเสียแต่เราได้หลักฐานมาใหม่ครับเห็นภาพวิถีกระสุนว่าไม่ได้เกิดจากคุณพรมแดนหรือจากตำรวจครับ นั่นก็หมายความว่าไม่ใช่การวิสามัญ แต่มีคนอีกกลุ่มที่ต้องการเอาชีวิตนายปราบครับ ส่วนหลักฐานคลิปผมส่งไว้ในช่องทางเดิมนะครับ
ซึ่งผมเดาว่าน่าจะเป็นผู้มีส่วนได้ส่วนเสียเสียมากกว่าครับ"
"อืม ขอบใจ ฉั๊นรู้แล้วว่าพอจะสืบสาวราวเรื่องจากใครได้บ้าง..อะนี่ค่าเหนื่อย เอาไปแบ่งทีมให้เท่า ๆ กันน๊ะ อย่าหักหัวคิวล่ะ หึหึ"
"คร้าบ..ไม่หักคร้าบ นอกจากหักไม่ได้แล้วยังต้องจ่ายให้เค้าเพิ่มอีกครับ เค้าบอกว่าค่าขนมหมามันแฮ็กไม่ได้ครับ ต้องยอมจ่าย หึหึ" ทองพูดกลั้วหัวเราะเพราะทีมที่ว่าคือลูกชายของเขาเป็นแฮ็กเกอร์มือดี แต่แฮ็กไวท์นะ ถ้าตรงกันข้ามกับไวท์เขาไม่รับแม้เงินจะดีแค่ไหนก็ตาม
"เออ..ดีเว๊ย..ชักอยากเห็นแล้วลูกชายเราน่ะ ตอนนี้ทำงานอะไรอยู่ล่ะ"
"ก็เป็นพนักงานบริษัทผลิตชิ้นส่วนรถยนต์น่ะครับ ดูพวกฐานข้อมูลคอมพิวเตอร์ให้เจ้านายนี่แหละครับ"
"เหรอ..แล้วงานเป็นไงบ้างล่ะ"
"เห็นว่าเบื่ออยากลาออกครับ เพื่อนร่วมงานก็เขม่นแต่เจ้านายก็อยากให้อยู่ช่วยไม่ให้ลาออก ไอ้ผมก็ไม่กล้ายุ่งกับเค้าหรอกแล้วแต่เค้า"
"เหรอ..อยากมาทำงานด้วยกันมั๊ยล่ะ เดี๋ยวให้เจ้าพิทหาตำแหน่งให้"
"ถ้าท่านเมตตาผมก็จะลองไปคุยกับเค้าดู แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็แล้วแต่เค้าหละครับ ไอ้คนนี้มันบุญคุณต้องทดแทนแค้นต้องชำระครับ ไม่รู้มันเหมือนใคร"
"ก็เหมือนคนในกระจกแหละ ไปส่องดูซิ"
"ท่านก็แซวผมไปได้ หึหึ..ก็คงแล้วแต่เค้าละครับ เราเป็นพ่อเป็นแม่ต้องทำใจ"
"เออ ไอ้ของฉั๊นมันจะสี่สิบแล้วนะซิ ฉั๊นคงจะได้ไปนอนทำใจในโลงก่อนได้รับขวัญลูกสะใภ้ซ๊ะก่อนนะซี..
เฮ๊อ...คุยซ๊ะยาว เอาเป็นว่าแยกย้ายเถอะ บ้านใครบ้านมัน เดี๋ยวเลขาส่วนตัวจะตามหาให้วุ่น"
"ใครหรือครับ"
"ก็คุณนายพิชญา อดีตเทพีขันน้ำพานรองน่ะแหละ..ไปก่อนนะทอง..โชคดีเว๊ย"
"ครับท่าน รักษาสุขภาพด้วยนะครับ"
"อืม..นายก็เหมือนกัน ไปนะ" พัฒนาพูดพร้อมกับเดินไปที่รถ โดยมีคนคนขับรถหนึ่งคนและผู้ติดตามอีกหนึ่งคนคอยช่วยถือถุงขนมให้
.......................................
อีกด้าน
สายโทรออก
เขตแดน: ครับเฮีย โอ้ลมอะไรน๊าถึงได้โทรมา
พัฒนา: ก็สงสัย อยากให้ช่วยหน่อยหนะ
เขตแดน: ใครหรือครับเฮีย
พัฒนา: นายปราบ นฤนาทปรีดา พ่อของหนูปริม
เขตแดน: ยังไงเหรอครับเฮีย
พัฒนา: เฮ๊อ..ก็มีแฮ็กเกอร์มือดีช่วยแฮ็กกล้องวงจรปิดแถวนั้นให้ คดีมันจะพลิกละซิเราอาจจะมองนายปราบเค้าผิดไปนะ
เขตแดน: งั้นเหรอครับ แสดงว่าไอ้นี่มันมีศัตรูหลายทางนะนี่
พัฒนา: อย่าอคติน่าเขต เราอาจจะมองด้านเดียวของเค้าจนเกินไปนะหาเวลาคุยกันหน่อยซินัดเจอกันที่ไหนดี
เขตแดน: แล้วแต่เฮียจะบัญชาเลยครับ ช่วงนี้ผมว่าง
พัฒนา: ได้ ชวนนายพรมแดนเพื่อนของปราบไปด้วยนะ ผมอยากคุยด้วย
เขตแดน: ได้ครับท่านผู้พิพากษา
พัฒนา: จะมาอะไรล่ะ มันเป็นอดีตไปแล้ว นี่คิดจะทำก็เพื่อหลานสาวหรอก อยากให้เค้าสบายใจและภูมิใจในชาติกำเนิดของตัวเองน่ะ
เขตแดน: โอ้ว...สุดยอดพ่อสามีเลยเฮีย
พัฒนา: อย่ามาพูดดีไป นายก็ทำมาแล้วทั้งนั้นไม่ใช่เร๊อะ
เขตแดน: หึหึ คร้าบ..
พัฒนา: งั้นเท่านี้ก่อน เดี๋ยวผมวางก่อนแล้วจะติดต่อทีหลัง ติ๊ด....สัญญาณถูกตัดไป
- ผู้เขียน
