ป้าน่ะเมียผมนะ

ปลอบใจ

"ช่วยด้วย กรี้ดดดด ช่วยด้วย"

ร่างเล็กสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายยังคงตามหลอกหลอน แมกซ์แวลล์เพิ่งจะวางเธอลงจากอ้อมกอดรีบโผเข้าไปกอดเอาไว้แบบเดิม

“ไม่เป็นไรแล้วนะ”

“ฮือๆๆๆๆ”

เสียงร้องไห้ยังคงดังกรีดลงบนหัวใจของเขา เขาที่ชะล่าใจปล่อยเธอเดินอยู่คนเดียวกับลูกน้องหางแถวที่ให้ตามเธอห่างๆ ห่างเกินไปจนเธอคลาดสายตากว่ามันจะหาร่องรอยเธอเจอก็เกือบจะไม่ทันการณ์ แต่ต้องขอบคุณคู่อริของเขาที่อ่อนแอตายง่ายดายหมดแก๊งเร็วเกินคาดทำให้เขากลับมาช่วยเธอเองได้ทันเวลา

หญิงสาวร้องไห้จนเงียบไปเอง อกแกร่งที่ปกปิดด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวเนื้อผ้าดีราคาแพงเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตาเผยให้เห็นแผงอกกับมัดกล้ามเนื้อด้านในสุดเซ็กซี่ของเขา

แพรพลอยพยายามเรียกสติตัวเองกลับมาเธอต้องเข้มแข็งให้ไวที่สุดถึงเขาจะขี่ม้าขาวมาช่วยเธอได้ทัน แต่เขาคงจะไม่อยู่กับเธอตลอดไปเหมือนในนิทานหรอกนะ

“ขอบคุณนะ”

“เธอไม่เป็นไรก็ดีแล้ว”

เธออยากให้เขารับรู้ว่าเธอร้องขอให้เขามาช่วยเธอ และคำขอนั้นกลับเป็นจริงเหมือนฟ้าส่งเขามาเป็นเทพบุตรของเธอ

หญิงสาวในอ้อมกอดมาเฟียอายุน้อย ที่วันนี้ฆ่าคนมานับแทบไม่ถ้วน เธอคลายอ้อมกอดออกพร้อมปาดน้ำตาหยดสุดท้ายบนแก้มขาวทิ้ง สัญญากับตัวเองว่าจะไม่ร้องไห้อีก

แมกซ์แวลล์มองหญิงสาวตรงหน้าอย่างงงๆ เขาอยากจะกอดร่างบางแบบนี้ทั้งคืนเลยด้วยซ้ำแต่เธอกลับออกห่างเขาไปอีกแล้ว เธอมันไม่เหมือนใครจริงๆ แพรพลอย เธอมันข้อยกเว้นสำหรับเขา

เขามองสำรวจร่างเล็กจากแสงไฟที่ไม่สว่างมากของห้องรูหนูนี้ แต่มันก็สว่างพอจะให้เขาเห็นรอยแดงเป็นจ้ำที่ไอ้ชาติชั่วนั้นทำกับเธอ มือหนาเอื้อมไปลูบลำคอระหงส์ด้วยความละมุนเท่าที่แรงชายจะทำได้

“ฉันอยากอาบน้ำ”

เธออยากล้างคราบที่ไอ้ชั่วนั้นทิ้งไว้ออกจากร่างกาย ยิ่งเขามาเข้ามาใกล้จนเห็นรอยพวกนี้เธอก็ยิ่งรังเกียจตัวเอง

“ฮือๆๆๆ”

แพรพลอยขอเขาเข้าไปอาบน้ำแต่เสียงที่ได้ยิ่งกลับไม่ใช่เสียงน้ำไหลแต่เป็นเสียงร้องไห้อย่างหนักของหญิงสาวดังออกมาแทน

ร่างใหญ่รีบผลักประตูห้องน้ำที่ไม่ได้ล๊อคเข้าไป สิ่งที่เขาเห็นคือร่างบางที่มีผ้าเช็ดตัวพันรอบกายกับรอยแดงเต็มลำคอลงมาถึงอกอวบ

ร่างอรชรนั่งอยู่มุมในสุดของห้องน้ำกอดตัวเองร้องไห้ไม่รับรู้อะไรแม้แต่เขาที่เดินเข้ามา ไม่เคยต้องมาปลอบใจใครมันไม่ใช่หน้าที่ของเขา แต่เพราะเธอทำให้เขาอยากทำ

เขาเปิดน้ำใส่อ่างขนาดเล็กที่มันก็เหมาะกับตัวของเธอจนเต็มอ่างในเวลาเพียงนิดเดียว แมกซ์แวลล์ประคองร่างเล็กที่ยังสะอื้นอยู่ลุกขึ้นยืนกอดปลอบเธอแล้วแอบปลดผ้าเช็ดตัวออกไม่ให้เธอตกใจและเขาก็ชำนาญมากเรื่องนี้

แพรพลอยเดินตามเขาเหมือนไม่มีวิญญาณ ตอนที่เขาทำร้ายเธอมันยังไม่สกปรกเท่ากับที่ไอ้ชั่วนั้นทำเลย ใจดวงน้อยยังคงคิดวนเวียนถึงเหตุการณ์บ้าบอนั้นอยู่

“ฉันจะล้างมันออกให้นะ”

มือใหญ่กดสบู่เหลวใส่มือลูบไล้ตรงคอระหงส์ลงมาถึงเนินอก เขาลูบวนจนคราบสกปรกหลุดออกคงเหลือไว้แต่รอยแดงที่เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าก็คงจะจางลงแทบมองไม่เห็น

แมกซ์แวลล์บรรจงอาบน้ำให้เธออย่างนุ่มนวล แต่ที่ดูขัดกับความนุ่มนวลคือไอ้ลูกชายเขาที่ชี้โด่ดันกางเกงสแล็คสีดำจนปูดโปน

เสียงกลืนน้ำลายลงคอดังออกมาเป็นระยะให้ร่างเปลือยได้รู้สึกตัวว่าไอ้หื่นตรงหน้าเธอกำลังคิดอะไร

“ออกไปก่อน เดี๋ยวฉันล้างตัวเองได้”

“เดี๋ยวเธอก็ร้องไห้อีกถ้าไม่มีฉัน”

ถึงจะออกปากไล่แต่พอเขาเถียงออกมาเธอก็ยอมให้เขาอยู่ด้วยในห้องน้ำแคบๆ นี้ต่อไป มันจริงของเขาถ้าไม่มีเขาเธอก็ยังร้องไห้คิดถึงแต่เหตุการณ์นั้น เขาทำให้เธอลืมเหตุการณ์นั้นจนหมดสิ้น

“จุ้บ จุ้บ”

ลำคอระหงส์ที่ยังมีหยดน้ำปกคลุมถูกจูบซับหยดน้ำด้วยปากยักได้รูปของร่างใหญ่ เขาจูบซับลงมาจนถึงเนินอกไม่เหลือซักหยาดหยด เธออยากให้เขาร่ายมนตร์สะกดให้เธอรู้สึกดีแบบนี้ตลอดไม่ต้องจดจำเรื่องไม่ดีนั้น แต่เดี๋ยวเขาก็ออกไปจากชีวิตเธอแล้วอย่าคาดหวังให้เขาทำอะไรไปมากกว่านี้เลย

…..

แพรพลอยต้องหยุดงานหลายวันเพื่อรักษาทั้งร่างกายและจิตใจ ร่างเล็กดีขึ้นเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์จากการดูแลของเขา

“จะไปไหน”

“ทำงาน หยุดมาหลายวันแล้ว”

“ลาออกซะ”

“ไม่ค่ะ ฉันต้องใช้เงิน”

“เงิน ถ้าเธอย้ายไปนอนกับฉัน เงินเท่าไรเธอก็จะได้”

คำพูดขัดหูเขาแต่เช้า หลายวันมานี้เขานอนกอดกับเธอทุกวันมันดีแค่ไหน แต่วันนี้เธอดิ้นดุกดิกแต่เช้าในอ้อมกอดเขา แถมยังจะหนีเขาไปทำงานบ้าบออะไรนั้นอีก ฟังดูน่าหงุดหงิดชมัด

“ฉันไม่ใช่พวกขายตัว”

“จะเป็นอะไรก็ช่าง ลาออกซะ”

“ไม่”

“แล้วเธอจะเอาเงินมากมายไปทำอะไร เลี้ยงไอ้เด็กในรูปพวกนี้นะเหรอ”

แมกซ์แวลล์หยิบรูปตรงหัวเตียงที่มีเด็กตัวเล็กตัวน้อยนั่งเรียงรายล้อมรอบแพรพลอย เขาปามันทิ้งอย่างอารมณ์เสีย

“นั้นมันน้องๆ ของฉัน”

เธอสลัดอ้อมกอดอบอุ่นที่อาศัยรักษาใจมาหลายวันทิ้ง ลุกออกไปเก็บกรอบรูปแตกละเอียดนั้นขึ้นมาประกอบกลับที่เดิม

“งั้นฉันจ้างเธอไปอยู่กับฉัน ตั้งแต่ตอนนี้จ่ายไม่อั้น”

“เชิญคุณออกไปได้แล้ว ขอบคุณที่ช่วยฉันไว้”

เขาก็คือเขาต่อให้ดีแค่ไหนก็ยังมิวายดูถูกเธอซ้ำแล้วซ้ำอีก

“แพรพลอย”

เขาคงไม่ทนให้ใครมาไล่อย่างไม่ไยดีแบบนี้ ยังมีผู้หญิงอีกมากมายอยากขึ้นเตียงกับเขากับอีแค่ป้าคนหนึ่งเดี๋ยวเขาก็ลืมเธอเอง

แมกซ์แวลล์ลุกเดินออกไปทิ้งห้องรูหนูให้เหลือแต่หญิงสาวใจอ่อนแอที่พยายามเข้มแข็งเพื่อจะได้เริ่มต้นกับอะไรใหม่ๆ ในชีวิตอีกครั้ง

.....

แพรพลอยกลับมาใช้ชีวิตเหมือนเดิม เธอเดินออกมาแต่เช้าตรู่เพราะทะเลาะและไล่แมกซ์แวลล์ออกไป เธอเองก็ไม่อยากอยู่ห้องคนเดียวมันคิดถึงเขา ครั้นจะไปทำงานเลยมันก็ยังเช้าเกินไป

แพรพลอยเดินเหม่อลอยไปเรื่อยเธอไม่รู้จะไปไหน จิตใจมันไม่ได้อยู่กับตัวล่องลอยออกไปหาใครบางคนที่เขาออกไปไกลจากชีวิตเธอแล้ว

“พ่อ”

ร่างเล็กหยุดเดินเบี่ยงตัวหลบเข้าไปตรงมุมตึก มองชายคนหนึ่งวัยกลางคนเล่นกับลูกสาวตัวน้อยของเขา

วินัยเศรษฐีชาวไทยที่มีธุรกิจมากมายในเมืองนี้เป็นที่รู้จักกันดีในแวดวงสังคมและผู้มีอิทธิพล แต่ไม่มีใครล่วงรู้ว่าเขามีลูกสาวอีกคนอยู่ที่เมืองไทย

เหตุผลทุกอย่างที่ทำให้แพรพลอยอาศัยอยู่ในนอกเมืองสถานที่ไม่น่าอยู่แห่งนี้คือเขา คนที่แม่และเธอรักโดนไม่มีข้อแม้ถึงเขาจะไม่เคยรักเธอกับแม่เลย แถมยังทอดทิ้งไม่ไยดี

“หนูรักพ่อนะ”