ZEN – NAMI 02 ความจำเสื่อม

978 คำ
3 วันต่อมา โรงพยาบาล ตอนนี้ฉันกำลังนั่งงงว่าตัวเองอยู่ที่ไหนมองไปรอบ ๆ ก็พอเดาได้ว่าโรงพยาบาลแต่มันโรงพยาบาลไหนของโลกใบนี้นะ มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันกันแน่ แกร๊ด! ไม่นานก็มีเสียงเปิดประตูพร้อมคนชุดขาวเข้ามาทั้งผู้หญิงและผู้ชายเดินเข้ามาคงเป็นหมอและพยาบาลนั่นแหละก็มันโรงพยาบาลนิเนอะ “ฟื้นแล้วเหรอครับคนไข้?” “...” นั่งหัวโด่งขนาดนี้ยังมั้งแต่ฉันก็เลือกที่จะไม่ตอบอะไรออกไปและมองพวกเขาไม่รู้สิฉันรู้สึกไม่ปลอดภัยเท่าไหร่เมื่อเห็นคนใส่ชุดแบบนี้ “ปวดหัวหรือปวดตรงไหนบอกหมอหรือพยาบาลได้เลยนะครับ” และพวกเขาก็เข้ามาใกล้ฉันถอยหนีอย่างระแวง พรึ่บ!!! หมับ!! “อย่าหนีหมอสิค่ะคนไข้ต้องตรวจร่างกายนะ” แต่หนีไม่พ้รพยาบาลเข้ามาจับแขนของฉันเอาไว้ “ปล่อยนะ!” “กลัวหมอเหรอครับ?” ฉันพยักหน้ารัว ๆ เพราะไม่ชอบจริง ๆ ฉันเริ่มปวดหัวแล้วนะเมื่อไหร่จะออกไปกันสักที!! “ไม่ต้องกลัวนะครับหมอมาช่วยไม่ได้มาฆ่า...ตอนนี้ร่างกายของคนไข้ไม่ได้มีบาดแผลอะไรทั้งสิ้นอีกไม่กี้วันก็สามารถออกจากที่นี่ได้แล้วเดี๋ยวคนไข้กรอกประวัติ...” “ฉันเป็นไร...” ฉันพูดออกมาเบา ๆ “เมื่อสามวันก่อนคนไข้โดนรถชนครับ แต่คนชนเขามาส่งและรอรับผิดชอบอยู่ยังไงก็ลองคุยเรื่องค่าเสียหายและค่าทำขวัญ...” “ไม่ใช่...ฉันหมายถึงฉันเป็นใคร?” “ครับ?” หมอมองหน้าของฉันอย่างไม่เข้าใจ “อะโอ๊ยยย!!ฉันปวดหัวววว!!!โอ๊ยยยยยย!!” หมับ!! ฉันจับหัวของตัวเองและดิ้นอย่างทรมานกรีดร้องออกมาเสียงดังพวกหมอและพยาบาลก็เข้ามาช่วยกันจับ “คนไข้!!!” “จับไว้ก่อนต้องฉีดยา!!” “ค่ะหมอ” “กรี๊ดดด!!โอ๊ยยยย!!ปวดหัววววว!!!” หมับ!!จึก! และหมอก็ฉีดยาบ้างอย่างลงมาไม่นานฉันก็รู้สึกซึมและเริ่มง่วงทันที “เดี๋ยวเรียกหมอสมองและเรียกคุณเซนเจ้าของไข้มาด้วยเหมือนว่าต้องตรวจกันอย่างละเอียด” ฉันได้หมอเสียงของหมอพูดกันไม่นานก็หลับไป หลายชั่วโมงต่อมา... “ว่าไงนะครับความจำเสื่อม?” เสียงใครกันทำไมน้ำเสียงเย็นชาและน่ากลัวขนาดนั้นอ่ะ “เรื่องนั้นมีความเป็นไปได้ครับเพราะคนไข้แม้จะไม่ได้รับความรุนแรงทางร่างกายแต่ว่าอาจจะได้รับทางจิตใจมากก่อนเกิดอุบัติเหตุก็ได้ครับ” “เหอะ!!รักษาซะ!!” เขาพูดเสียงดังจนฉันสะดุ้งเพราะตื่นแล้ว “เรื่องการรักษาคนไข้ความจำเสื่อมมันเป็นเรื่องของเวลาครับ...” “เท่าไหร่ค่ารักษาผมจะจ่ายและจบจะให้อยู่โรงพยาบาลเท่าไหร่ก็ได้” หรือว่าเขาจะเป็นคนที่ขับรถชนฉัน “ไม่ได้หรอกครับเพราะคนไข้ไม่ได้มีบาดแผลทางร่างกาย...” “แล้วความจำเสื่อมไม่ใช่คนป่วยหรือไงวะ?!!” เขาเสียงโหดมากเลยฉันไม่กล้าลืมตาง่า~~~ “ไม่ใช่อย่างนั้นครับแต่ว่า...” “ถ้าตื่นแล้วก็ลืมตาขึ้นมาดิ!” พรึ่บ! ฉันเด้งตัวขึ้นมาทันทีเพราะน้ำเสียงของเขาดุมากกก “ค่ะ >.<” ฉันหลับตาปี้เพราะว่ารู้สึกกลัวไม่กล้าลืมเลย เสียงยังโหดขนาดนั้นแล้วหน้าจะโหดขนาดไหนเนี่ยยย? “ลืมตาดิวะ!” “ค่ะ0.0” กลัวมากเลยยอมทำตามอย่างรวดเร็วและสิ่งที่เห็นคือ....หล่อมากกกกก!! “เธอจำไม่ได้จริง ๆ เหรอว่าตัวเองเป็นใคร?!” ปึก! เขาเข้ามาและเท้าเตียงมองหน้าของฉันถามอย่างกดดัน “เอ่อ...” “ถ้าเธอโกหกเจอดีแน่!!” เขาเอาหน้าเข้ามาใกล้โคตรหล่อเลยแถมยังหอมมากด้วย การแต่งตัวก็ดีและคนจะคำพูดเหมือนรวยมากนั่นอีกถ้าฉันไปอยู่กับเขาก็น่าจะดีแหะ แต่ว่าโคตรโหดเลยยยย “มะไม่ได้จริง ๆ ค่ะ นะหนูไม่รู้...” “คิด!!สมองมีไว้ทำไมวะ?!” เขาโวยวาย “คุณเซนใจเย็นนะครับขอแบบนี้ต้องใช้เวลา...” “แล้วเท่าไหร่?” เขาหันไปถามหมอ “เรื่องนั้นบอกไม่ได้จริง ๆ ครับมันขึ้นอยู่กับสภาพจิตใจของคนไข้” “โถ่เว้ยยย!!” เขาโวยวายเสียงดังมากทั้งหมอและฉันตัวเกร็งแข็งทื่อเลย “คะคุณชนหนู!!คุณต้องรับผิดชอบ!!” ฉันพูดออกไปอย่างใจกล้าเพราะว่าตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนเพราะงั้นในเมื่อเขาชนฉันแล้วก็ควรรับผิดชอบสิ “ว่าไงนะ?” “คุณต้องรับผิดชอบสิ ฮึก!!” ฉันร้องไห้แม้จะกลัวเขาแต่ฉันก็ปล่อยเขาไปไม่ได้จริง ๆ ฉันไม่มีที่ไปแล้วเพราะงั้นเกาะเขาไว้ก่อนดีกว่า “ก็รับผิดชอบไงค่าใช้จ่ายทุกอย่าง!!” “แต่หนูจำไม่ได้!!ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร...ชื่อออะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน ฮึก!!!เพราะงั้นคุณต้องเอาหนูไปอยู่ด้วย!!ไม่งั้นหนูไม่ยอมและต้องอยู่ข้างถนนแน่ ๆ” พยายามพูดให้น่าสมเพชที่สุด -_- “มีสมองไว้ทำไมคิดดิว่าตัวเองเป็นใคร?” เขาจ้อมหน้าของฉัน “จำไม่ได้...” ฉันก้มหน้าลงมองมือตัวเอง “เฮ้อ!! ชื่อก็จำไม่ได้?” เขาถามต่อ “ค่ะ” “อายุเท่าไหร่?” “มะไม่รู้เหมือนกัน...” ฉันตอบอย่างกลัว ๆ “บ้านอยู่ไหน?” “ไม่รู้ค่ะ” “เพื่อนละพ่อแม่?” “ไม่รู้...” “เธอ...ยัยเด็กบ้าเอ๊ย!!!” เขาเสยผมตัวเองอย่างโมโหเมื่อฉันจำอะไรไม่ได้... “ฮึก!!ก็หนูไม่รู้จริง ๆ นี้!!ฮืออออออออ!!!!” “เงียบ...” “หนูไม่ได้อยากลืมสักหน่อย!!หนูแค่จำไม่ได้ทำไมต้องดุด้วย ฮือออ!!คุณต้องรับผิดชอบ!!ต้องรับผิดชอบ!!ไม่งั้นหนูจะแจ้งความม!!!ฮืออออ!!!” “กูบอกให้เงียบ!!!” “ฮึบ!” เงียบทันที
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม