ZEN – NAMI 01 ชน
963 คำ
(Zen)
บ้านครอบครัวตัวซอ
“อันนี้ก็อร่อยอ่ะ”
“อันนี้ด้วยลองชิมมมม”
“ที่รักค้าบบบ!!ป้อนโซ่หน่อย”
“แยมเค้าอยากกินอันนั้นง่า~”
“พี่ครับซอลอยากกลับคอนโดไปกินพี่มากกว่าขนม” ผมกำลังมองน้อง ๆ ที่มีแฟนและแม่งพาแฟนมาบ้านแต่จะไม่อะไรเลยถ้ามันไม่เสียงดังที่รงที่รักห่าอะไรอยู่ได้น่ารำคาญพวกน้องผมแม่งปัญญาอ่อนกันหมดละโดยเฉพาะไอ้เซย์ตอนแรกคิดว่ามันจะไม่หนักเท่าไหร่แต่พอกับไอ้โซ่และซอลเลย
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นฮะเจ้าเซน?” แด๊ดดี้ถามผมเมื่อผมเริ่มทำหน้าเบื่อ ๆ
“เปล่าครับ” ผมตอบไปสั้น ๆ ก็มันไม่ได้มีอะไรนิแค่รำคาญน้องตัวเองเท่านั้นแหละ
“ถ้าอิจฉาน้องที่มีแฟนก็หาบ้างสิเซน” แม่ผมกำลังพูดเรื่องอะไรทำไมผมต้องหาภาระมาให้ตัวเองด้วย?
“อิจฉา?” ผมพูดทวนสิ่งที่ได้ยิน
“ใช่ไง หรือเราไม่อยากมีแฟนเหมือนน้อง?” แม่ผมถาม
“ตอนนี้ผมพึ่ง 23 ยังไม่รีบหรอกพวกมันรีบก็มีไปก่อนเลย” ผมพูดและหยิบแก้วน้ำขึ้นดื่ม
วันนี้เรามีนัดทานข้าวกันที่บ้านพวกน้อง ๆ ก็เอาเมียมาด้วยบ้านเลยเสียงดังกว่าปกติ ความจริงบ้านผมก็ไม่ได้เงียบอะไรอยู่แล้วไอ้โซ่ ไอ้เซย์ และไอ้ซอลแม่งเสียงดัง พอมีเมียก็ปัญญาอ่อนกว่าเดิมอีกบ้านก็ยิ่งดังและวุ่นวายเพราะพวกมันเอาแต่แสดงความรักกับเมียอย่างไม่มีใครยอมใครทั้งนั้น
“เฮียหาความสุขใส่ตัวบ้างเถอะน่ามีเมียมีความสุขจะตาย^^”ไอ้ซอลมันบอก
“แล้วเวลาทะเลาะกันใครร้องเหมือนหมามาหากู?” ผมถามถ้ามีความสุขจะทะเลาะกันทำไม?
“เอ่อ”
“คนเราก็ทะเลาะกันบ้างเพื่อปรับความเข้าใจไงเฮีย!” ไอ้โซ่มันบอก
“แล้วมึงรับความเข้าใจกับเฟรปเป้ทุกวันเลยเหรอ?” เพราะเห็นแม่งตีกันทุกวันเหตุผลเพราะพวกแม่งหวงเมีย
“มะมันก็....” อึกอักเชียวมึง
“เฮียยย~ลองมีแล้วจะรู้ว่ามันดีทะเลาะกันบ้าง เถียงกันบ้างสีสันชีวิตจะตายเนอะเยลเนอะ ฟอดด!” พูดจบก็หันไปหอมแก้มเมีย
“สีสันความวุ่นวายน่ะสิ...แด๊ดแม่ผมกลับคอนโดก่อนนะ” ผมบอกับพวกมันก่อนจะหันไปลาแด๊ดกับแม่เพราะวันพรุ่งนี้ผมต้องไปเรียนและบ้านไกลมาขี้เกียจรถติดตอนเช้า
“เหมือนฝนจะตกนะไม่นอนบ้านเหรอ?”ไอ้ซอลถาม
“ไม่” ครืนน!!
ผมตอบแค่นี้ก่อนจะลุกออกจากโต๊ะอาหารครอบครัวผมชินกับนิสัยของผมแล้วแหละเพราะงั้นไม่ต้องดราม่าอะไรทั้งนั้นนะครับ
“งั้นก็ขับรถดี ๆ ละเซน” แม่บอกอย่างเป็นห่วง
“ครับ ผมไปนะไว้มากินข้าวด้วยใหม่”ผมบอกก่อนจะเดินออกมาจากบ้านและขึ้นรถเพื่อกลับคอนโด ซึ่งฟ้าก็พร้อมจะเทฝนลงมาแล้ว ผมทำได้แค่เหยียบให้มิดไมล์เท่านั้นแหละ
บรื้นนนนนนนน!!!
ระหว่างนี้มาแนะนำตัวกันหน่อยแม้ว่าหลายคนจะรู้จักแล้วหรือบางคนอาจจะไม่รู้ก็ตาม ผมชื่อเซนพี่ของไอ้สามแฝดซึ่งผมก็เป็นแฝดเหมือนกันแต่เกิดก่อน น้องสามคนโซ่ เซย์ ซอล เรื่องของพวกมันกับเมียไปหาอ่านเอาขี้เกียจบอก ตอนนี้ผมเรียนบริหารปริญญาเอกปีสุด ใช่ อายุ 23 แต่กำลังเป็นด็อกเตอร์ก็คนมันเก่งและฉลาดช่วยไม่ได้จริง ๆ ตอนนี้น้อง ๆ ผมมีเมียกันหมดแหละแต่การพัฒนาทางสมองลดลง ส่วนผมโสดและไม่คิดจะมีเพราะกลัวว่าจะโง่ลงเหมือนน้องตัวเอง -_-
ซ่า!!!!
ไม่นานฝนก็เทลงมา...
เรื่องของผมต่อเรื่องแล้วกันผมไม่มีแฟน ไม่เมีย ไม่มีใครทั้งนั้นแหละไม่มีเวลาเพราะทั้งทำงานและเรียนไปด้วยตั้งแต่เด็ก ถ้ามีความต้องการเอา ๆ ไปจะได้จบแต่คิดสานต่อถ้าคนไหนไม่หยุดและอยากสานต่อก็แค่...
Rrr
“เฮ้อ!!” ผมมองเบอร์ก่อนจะถอนหายใจไม่รู้ว่าใครโทรมาแต่กำลังขับรถไง
ติ๊ด!!แต่จะไม่รับก็ไม่ได้เพราะเพื่อเป็นคนที่บริษัทเรื่องงานผมมันทำงานตลอด 24 ชั่วโมงอยู่แล้ว
(เซนขา~)
“เลิกยุ่ง”
(ไม่อ่ะ!!เซนจะฟันแล้วทิ้งดีดี๊ไม่ได้นะคะเราได้กันแล้วค่ะเพราะงั้นเซนต้องรับผิดชอบ)
“....” น่ารำคาญ
(เซน!!เซนฟัง)
“เออ! ฟันแล้วทิ้งแล้วยังไง?” ผมเบื่อฉิบหายพวกผู้หญิงที่พูดไม่รู้เรื่องตอนแรกตกลงกันอย่างดีพอได้แล้ว เสือกไม่จบอยากสานต่อแสดงตัวตนเป็นเจ้าของ
(คะคะ?)
“กูฟันมึงแล้วทิ้งเพราะงั้นถ้าไม่อยากโดนฟันแขนขาด้วยก็ไสหัวไป!” ติ๊ด! แบบนี้แหละวิธีจัดการจะว่าผมเถื่อนก็เรื่องของพวกคุณเลยครับ
ซ่า!!!!
“ฝนแม่งก็ติดอยู่ได้...เฮ้ยยย!!!!”
เอี๊ยดดด!!
ตุบ!!! เพราะมัวแต่หงุดหงิดเลยไม่ทันได้มองทางทำให้ผมชนเข้ากับอะไรบางอย่าง แต่มองผ่าน ๆ เมื่อกี้น่าจะเป็นคนนะ
ปึก!!ผมลงจากรถและไปดูทันทีว่าตัวเองชนใคร
“เธอ...” เป็นเด็กผู้หญิงร่างกายผอมแห้งรองเท้าไม่ได้ใส่และหน้าซีดเผือกมองผ่าน ๆ เหมือนจะไม่ได้รับบาดเจ็บเท่าไหร่นะ แต่ก็คงต้องพาไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจเช็กอีกที
“ชะช่วยด้วย ช่วยด้วย...”
- ผู้เขียน
