EPISODE 7 [ขนมไม่ใช่คำตอบ]
1653 คำ
เ(ฉ)พาะช่างขังรัก MDL STORY (SS2)
EPISODE 7
[ขนมไม่ใช่คำตอบ]
ณ สนามแข่ง RVB เขต ริเวอร์เบย์
“พี่รันจะไปทางโน้นเหรอคะ งั้นพะแนงฝากซื้อกาแฟให้เฮียคิล เฮียหยก เฮียนัท เอาเป็นว่าซื้อมาให้ครบคนในทีมแล้วกันนะคะ พะแนงกับเพื่อนจะกลับไปรอที่เต้นท์MDL”
พะแนงพูดขึ้นเสียงเรียบแล้วหยัดยิ้มเพียงมุมปาก ทำเอาทั้งบาสและเดี่ยวถึงกับลอบกลืนน้ำลาย ท่าทางวันนี้เพื่อนเขาจะงานเข้าของจริง
“หนู…” ภารัณที่ได้ยินเธอพูดมาแบบนั้นได้แต่พึมพำมองตามเจ้าของร่างเล็ก ๆ เดินนำเพื่อนสาวของเธอกลับไปที่เต้นท์ทีมอย่างที่บอกจริง ๆ
“อะไรนะ! แม่นั่นกล้าใช้พี่ภารัณไปซื้อกาแฟให้คนในทีมเลยเหรอเนี่ย แนนนี่หูฝาดไปใช่ไหมคะ”
แนนนี่ได้แต่มองตามหญิงสาวต่างสถาบันที่กล้าเชิดหน้าสั่งผู้ชายอย่างภารัณได้
“คนในทีมเยอะอยู่นะมึง ท่าทางถ้าไม่ได้กาแฟกลับไปงานจะงอกหนัก” เดี่ยวพูดขึ้น แล้วหันมามองสีหน้าของภารัณ ที่ถึงแม้จะไม่เปลี่ยนไปเท่าไหร่นัก ทว่ากรามที่ขบกันดังกรอดก็บ่งบอกว่าภารัณกำลังหัวเสียไม่น้อย
“แม่ง!” ชายหนุ่มสบถ แล้วกระชากแขนออกจากมือแนนนี่ สายตาคมที่ตวัดมองจ้องหน้าเธอ ทำให้แนนนี่ได้แต่หน้าเสีย ที่เห็นว่าเขาดูเดือดดาลกับการกระทำของเธอแค่ไหน
“ไปช่วยกูถือ!” ภารัณส่งเสียงขุ่นแล้วเดินนำเพื่อนรักทั้งสองตรงไปยังไอ้ร้านดังเหวอะไรนั่นทันที
ท่าทางหงุดหงิดจนเกินจะเข้าหน้าชายหนุ่มได้ต่อ ทำให้แนนนี่ได้แต่กำมือแน่น หันมองตามกลุ่มหญิงสาวที่ทำให้เธอเสียหน้าจนแทบไม่กล้ามองสบตาเพื่อน ๆ
“อย่าบอกนะว่ายัยนั่นคือคนเดียวกับในคลิปนั้น ยัยผู้หญิงที่พี่ภารัณลงดวดเหล้าแข่งกับเฮียต้าตงคืนนั้น” เพื่อนของเธอพูดขึ้น เมื่อเพิ่งจำหน้าตาของหญิงสาวได้
“จืด ๆ แบบนั้นเนี่ยนะ พี่ภารัณเพี้ยนไปแล้วรึไง”
แนนนี่โพล่งออกมาอย่างสุดทน เพราะที่ผ่านมาเธอเห็นภารัณคั่วแต่สาวสวยแซ่บทั้งนั้น เขาไม่เคยควงผู้หญิงที่ทำตัวเหมือนแม่ชีแบบนั้นเลยสักคน
“แต่ท่าทางแม่นี่จะไม่ใช่ย่อยนะแก แกดูข่าววงในดิ”
ว่าแล้วเพื่อนสาวจอมสนับสนุนของแนนนี่ ก็จัดการเปิดเพจของมหาวิทยาลัยMDLขึ้นมา ในแฮชแท็ก #แฟนเด็กช่าง มีภาพของหญิงสาวทั้งสามคนอยู่กับกลุ่มเด็กเฉพาะช่างไม่น้อยเลย หนึ่งในนั้นคือภาพของภารัณที่นั่งเฝ้าพะแนงกินข้าวที่โรงอาหารตอนพักกลางวัน
จากคอมเม้นต์ในโพสอ่านได้ใจความว่าเธอน่าจะเป็นแฟนสาวตัวจริงของพ่อสถาบันอย่างภารัณแน่ ๆ เพราะเขามักจะคอยรับส่งเธอขึ้นตึกคณะ และกลุ่มเด็กช่างก็ดูสนิทสนมกับเธอมากด้วย
แนนนี่เห็นแบบนั้นก็ได้แต่หันไปมองภารัณที่เดินไปซื้อกาแฟอย่างที่แม่คนนั้นบอกจริง ๆ หญิงสาวไม่คิดเลยว่าคนหยิ่งยโสที่มักจะทำตัวไม่เห็นหัวใครอย่างภารัณ จะยอมไปซื้อของให้ใครง่าย ๆ แบบนั้น
แค่ปีเดียว…เขาเปลี่ยนไปมากขนาดนี้เลยเหรอ
“แกจะถอดใจไหมทีนี้ ท่าทางจะยากกว่าเดิมอีกอะ”
เพื่อนสนิทเธอถามขึ้น เพราะรู้ว่าแนนนี่อุตส่าห์เปลี่ยนแปลงตัวเองจนสวยขึ้นขนาดนี้ เพราะต้องการให้ภารัณได้เห็นว่าเธอเองก็ดูเหมาะสมกับเขาไม่แพ้ใคร แต่ตอนนี้เขากลับไม่ใช่คนที่จะเปิดรับใครง่าย ๆ อีกแล้ว
“ก็แค่แฟนไหม ฉันยังไม่ยอมแพ้หรอก นี่มันเพิ่งจะเริ่มเองนะ คบได้ก็เลิกได้ไหม” แนนนี่ว่า แล้วเบือนหน้าหนีเพื่อนสาว ก่อนจะก้าวฉับ ๆ เลี่ยงไปทางอื่น
วันนี้คงไม่เหมาะที่จะเข้าไปตอแยกับภารัณแล้ว แต่เธอก็อยากให้โอกาสตัวเองได้ลองดูอีกสักครั้ง ไม่คิดถอดใจจากเขาง่าย ๆ แน่
อีกด้านหนึ่ง…ที่เต้นท์ทีมเขต MDL หยกที่หันมาเห็นว่าสามสาวพากันเดินหน้ามุ่ยกลับมาที่เต้นท์โดยไร้เงาของไอ้พวกตัวแสบ ก็นึกแปลกใจไม่น้อย
“ไงสาว ๆ ทำไมเดินหน้างอกลับมากัน แล้วพวกไอ้หนูรันไปไหน” หยกถามขึ้น
“ไม่รู้ค่ะ” พะแนงตอบเสียงฉุน แล้วเดินเอาแก้วน้ำส้มคั้นไปโยนทิ้งลงถังขยะ
“เอ้า! คนสวยทิ้งไมอะ ยังไม่เจาะเลยไม่ใช่” สองเห็นแบบนั้นก็ได้แต่ร้องทัก
“ก็ซื้อมาแล้วไม่มีคนกิน พะแนงก็ทิ้งสิ” เธอว่าเสียงขุ่นหนักขึ้น ทำเอาสองได้แต่หันมองหน้าเอวาและบีบีอย่างคนสงสัยเต็มกำลัง
ตอนขาไปก็เห็นเดินกระหนุงหระหนิงไปกันเป็นคู่ ๆ ไหงขากลับมาสาว ๆ ถึงได้อารมณ์บูดเสียยิ่งกว่ากับข้าวค้างปีแบบนี้ล่ะ
“ท่าทางจะเดินเที่ยวไม่สนุกว่ะ” นัทพูดขึ้น
“เล่าหน่อยดิคนสวย ใครก็ได้เราอยากรู้” สองขยับมาเลียบ ๆ เคียง ๆ ถามทันที
“ก็เฮียรันของนายนั่นแหละ ไปแป๊บเดียวก็ไปตกผู้หญิงริเวอร์เบย์มาได้แล้ว จะไม่ให้ยัยพะแนงหงุดหงิดได้ไง” บีบีว่าเสียงฉุนไม่แพ้กัน
“บ้าน่า! เฮียรันไม่ยุ่งสาว ๆ มาพักใหญ่แล้วนะ” สองแย้ง ทำให้เอวาปรายสายตาไปมองเขา ทำเอาสองได้แต่ยิ้มเจื่อน เพราะรู้สึกว่าจะโดนหางเลขไปด้วย
“ผู้ชายก็เข้าข้างกันนั่นแหละ ไม่ยุ่งอะไรจะควงแขนกันขนาดนั้น” บีบีโพล่งไปอีกคำ ทำให้สองหันมองหน้าพวกเฮีย ๆ ทันที
“อย่าบอกนะว่าแนนนี่ไปแถวนั้น” ชายหนุ่มพึมพำ
“แนนนี่ไหน?” บีบีถามขึ้นทันที
“แนนนี่ตัวท็อปของเขตไง เอ่อ…นั่นแหละ ไม่มีอะไร” สองที่รู้สึกว่าวันนี้ตัวเองไม่ได้เอาซิปปากมาด้วย ได้แต่ยกมือปิดปากตัวเองเอาไว้ทันที
“เฮียหยกมีคีมถ่างบ้างไหมคะ วาขอยืมหน่อยค่ะ” ได้ยินเอวาหันไปถามเฮียหยกแบบนั้น สองก็รีบห้ามทันที
“โหย! ใจเย็นดิครับ จะทำร้ายคนหล่อได้ลงคอเชียวเหรอเอวา”
“สามต่อหนึ่ง นายควรพูดนะสอง” เอวาไซโคทั้งน้ำเสียงและคำพูด
“ให้ตายเหอะ! มันไม่มีอะไรหรอกน่า เธอก็แค่ชอบเฮียรันมากไปหน่อย ได้ยินข่าวว่าแอบไปศัลกรรมสวยมา ท่าทางอยากจะนำเสนอตัวเองนั่นแหละ” สองเล่าคร่าว ๆ ทำให้เอวาเพิ่งรู้ว่าความสวยของแนนนี่ที่แท้ก็ผ่านมีดหมอมานี่เอง
จังหวะนั้นพวกภารัณที่หิ้วกาแฟมากันเต็มไม้เต็มมือก็ได้ยินเรื่องราวเธอเข้าพอดี
“อ๋อ! กูก็ว่าทำไมไอ้รันมันดูงง ๆ ที่แท้น้องเขาก็ไปศัลฯมานี่เอง ปกติไอ้รันแม่งก็ไม่จำใครอยู่แล้ว ไปแปลงโฉมมาแบบนี้ยิ่งจำไม่ได้หนักเลย” บาสโพล่งขึ้น ก่อนจะหันมายิ้มให้แฟนสาวที่ยืนกอดอกรอเขาอยู่
“เฮีย! กาแฟกันหน่อยมา จะได้คึก ๆ นี่ไอ้รันมันไปซื้อมาเองเลยนะเนี่ย โอกาสจะได้กินกาแฟเงินไอ้รันมาไม่บ่อยนะครับ” เดี่ยวส่งเสียงชงเพื่อน พลางจัดแจงเอากาแฟไปวางไว้ที่โต๊ะ
“โห! เดี๋ยวนะครับเฮียทุกคน กระผมต้องขอถ่ายรูปไว้เป็นที่ระทึกก่อนนะครับ เพราะนี่ถือว่าเป็นประวัติการณ์ชัด ๆ ที่เฮียรันไปซื้อกาแฟมาอัดฉีดชาวบ้านด้วยตัวเอง ผมโคตรซึ้งใจแทน”
ต้นและเด็กช่างที่เพิ่งตามมาถึงรีบห้ามทีมงามที่กำลังจะหยิบกาแฟไปกิน ก่อนที่หนุ่มช่างจะงัดโทรศัพท์มือถือมากดถ่ายภาพแก้วกาแฟไว้ทันที
เพียะ!
นั่นทำให้บาสอดหมั่นไส้จนเดินไปลั่นกระบาลไอ้เด็กไม่ได้
“มึงอย่าเยอะไอ้เหี้ย แดก ๆ ไป”
“ก็มันจริงนี่หว่าเฮีย ตั้งแต่รู้จักกันมา เฮียรันไม่เคยไปซื้ออะไรเองเลยนะ ยิ่งซื้อให้คนอื่นยิ่งไม่เคย มีแต่ใช้ชาวบ้านอย่างเดียว” ต้นว่า ทำให้ภารัณได้แต่เหลือบสายตามองไปยังยัยหนูที่ยืนเงียบไม่พูดจา ท่าทางจะงอนเขาน่าดูเลย
“ขนมไหม” ภารัณเดินมายื่นขนมถุงใหญ่ให้หญิงสาวที่ช้อนสายตาขึ้นมองสบตาเขา
“สะอาดไหมคะ” เธอย้อนถาม ทำคนฟังได้แต่หันไปสบตาบาสแวบหนึ่ง ไหนมันบอกว่าผู้หญิงพอเห็นขนมก็จะอารมณ์ดีขึ้นไง น่ากลัวว่าจะมีแค่น้องบีบีของมันมากกว่ามั้ง ยัยหนูของเขายังหน้างอไม่เลิกเลย
“สะอาดดิ” ภารัณว่า
“ร้านดังด้วยไหมคะ” พะแนงถามอีกคำ ทำเอาทั้งบาสและเดี่ยวได้แต่เบือนหน้าหนี จูงแขนกันถอยห่างไปยืนรวมกับแฟนสาวของเขา
“เอาจริงดิ พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ แค่ดูรถ”
“พะแนงแค่ถาม” หญิงสาวย้อนเสียงเรียบ
“ไม่ได้แตะใครก่อนด้วย” ภารัณว่าอีกคำ
“ยังไม่ได้ถามค่ะ” เธอว่า ทำคนฟังได้แต่แอบกระดิกนิ้วบอกให้เพื่อนรักเคลียร์คนให้ ขืนปล่อยไว้แบบนี้ท่าทางจะยาวแน่
- ผู้เขียน
