เขาทำให้เธอยิ่งสับสนใจ อยากจะเกลียดทุกคำพูดและการกระทำแต่จูบหวานวาบหวามกลับพังทลายกำแพงและความเข้มแข็งของเธอลงจนได้
“พี่โอม...”
หญิงสาวเสียงสั่นพร่า นัยน์ตาพรายด้วยหยาดน้ำ หายใจสะท้านอยู่ใต้ร่างหนา ความปรารถนากำลังบีบคั้นตัวเธอและเขา ทำให้โลกของเธอแคบลงในทุกลมหายใจ เสียงห้าวหนักกระซิบอย่างหน่วงๆ
“อัยย์...ฟังนะ...ชีวิตของอัยย์เป็นของพี่ แต่อัยย์ไม่มีสิทธิ์ที่จะไปไหนกับใครก็ได้ แม้แต่เพชรกล้าเพื่อนของพี่”
“แค่ชั่วคราวเท่านั้นค่ะพี่โอม อย่าลืมสิคะว่าอัยย์แลกทุกอย่างกับพี่โอมเพื่อเงิน”
“พี่ไม่อนุญาต!”
“แม้กระทั่งเวลาที่อัยย์ต้องไปจากชีวิตของพี่โอมกับลูกงั้นเหรอคะ...ไม่...พี่โอมบังคับอัยย์ไม่ได้”
“ทำไมจะไม่ได้ในเมื่ออัยย์เป็นเมียพี่”
“เมีย?”
อัยย์ญาดายิ้มขื่น น้ำตาไหลพรากออกมา เธอขืนตัวไม่ได้ ทำได้แค่ส่ายหน้าช้าๆ
“พี่โอมเห็นแก่ได้ อัยย์ยินดีที่จะเป็นนางบำเรอมากกว่าจะเป็นเมียของผู้ชาย
