แต่กระนั้นนางก็ยังคงสร้างปราการโลหิตด้านที่สามอย่างไม่ยอมแพ้ ดวงตากลมคู่อ่อนล้าค่อยๆ เหลือบมองร่างของบุรุษด้านหลังรายล้อมไปด้วยบาดแผลอย่างเป็นกังวล แม้ว่านางจะใกล้สิ้นชีพ แต่ใจกลับเป็นห่วงซือซิงมากกว่า ยิ่งเห็นเขารับการโจมตีแทนนางมากเท่าใด หัวใจของนางก็ยิ่งปวดร้าวมากขึ้นเท่านั้น
และเมื่อปราการด้านที่สี่ถูกสร้างขึ้น มารอสูรร้ายกว่าเกินครึ่งถูกเกาหยางและจิ้นฝูกวาดล้างอย่างบ้าคลั่ง ทว่าเจ้างูยักษ์กลับฟื้นฟูจนเกือบจะสมบูรณ์แล้ว
เลี่ยงหรงเห็นเช่นนั้นจึงฝืนร่างกัดปากตัวเองเพื่อใช้ความเจ็บปวดประคองสติให้ถึงฝั่ง จนกระทั่งในที่สุดปราการโลหิตทั้งสี่ด้านก็ถูกสร้างขึ้นอย่างสมบูรณ์
พลันกำแพงแสงสีทองส่องสว่างขึ้นเหนือนภาจนสุดสายตา เหล่ามารร้ายถูกพิษจากปราณบริสุทธิ์ที่แฝงในกายทำร้ายจนมันส่งเสียงกรีดร้องอย่างทรมาน ไม่เว้นแม้แต่มารร้ายเสอหนานที่เพิ่งฟื้นตัว
ทว่าความทรมานนั้นกลับยิ่งทำให้พวกมันเกิดอาการ
