จื่อเหยียนหันมองไปยังต้นเสียงที่อยู่ไกลออกไป ก่อนจะขมวดคิ้วครั้นเห็นว่าเจ้าของเสียงนั้นเป็นเต่าอสูรเฒ่าใกล้ตายเขาหนึ่งกำลังเดินต้วมเตี้ยมเข้ามาหา เจ้าเต่าอสูรแหงนมองเขาด้วยสายตาสงสัย จากนั้นถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง
“เต่าเฒ่าเช่นข้ามีดวงตาฟากฟาง กลับมองคนเป็นเป็นคนตายไปได้ เสียมารยาทต่อท่านเทพแล้ว” เต่าอสูรเฒ่ากล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง แต่เพราะมีสายตาฟากฟางจึงต้องใช้จมูกสัมผัสเพื่อแยกแยะพลังปราณของเทพแต่ละเขาแทน
ก่อนหน้านี้เขาสัมผัสได้ถึงกระแสปราณอันคุ้นเคย ด้วยความสงสัยจึงเดินตามกลิ่นไป ครั้นเห็นเทพบุรุษผู้หนึ่งยืนอยู่ มีรูปร่างใกล้เคียงกับเจ้าเด็กน้อยในความทรงจำ จึงเผลอคิดไปว่าเป็นเจ้าเด็กผู้นั้น ทว่าเมื่อเดินเข้าไปใกล้มากขึ้น กลับกลายเป็นคนละคน
หากท่านเทพอารักษ์ตื่นขึ้นมาคงตกใจไม่น้อย เพราะเป็นครั้งแรกที่มีเทพชั้นสูงมีกระแสปราณแบบเดียวกันกับซือซิง
ซือซิงอีกแล้ว เจ้าของชื่อนี้เป็นผู้ใดก
