ซือซิงรับมาถือก่อนมองด้วยสายตาสงสัย
“สิ่งนี้คืออันใดหรือขอรับท่านอาจารย์”
“ขลุ่ยเรียกปักษาอสูร หากเกิดอันตรายที่ไม่อาจรับมือได้ จงใช้ขลุ่ยนี้เรียกมัน เฟิ่งหัวจะออกมารับพวกเจ้า และพากลับเทวโลก” จิ้นฝูกล่าวถึงสัตว์อสูรคู่ใจของเขา หากกล่าวถึงเฟิ่งหัวปักษาอสูรนิลกาฬ ซือซิงย่อมรู้จักเป็นอย่างดี
ซือซิงพยักหน้า จากนั้นเก็บขลุ่ยเข้าถุงผ้าข้างเอวทันที ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตาด้วยความซาบซึ้งใจ
“ท่านอาจารย์อนุญาตแล้วใช่หรือไม่ขอรับ” เสียงทุ้มถามเพื่อความมั่นใจ ก่อนคลี่ยิ้มออกมาอย่างผู้ชนะอีกครั้ง
ทว่าคำถามนั้นกลับสร้างความรำคาญให้แก่ผู้พ่ายแพ้ในการทดสอบเป็นอย่างยิ่ง
“อนุญาตแล้ว รู้แล้วก็กลับไปเสีย จะไปเฝ้าต้นท้อก็แล้วแต่เจ้า!” จิ้นฝูตอบกลับเสียงขุ่น ไม่สบอารมณ์เป็นอย่างยิ่ง แต่กระนั้นกลับรู้สึกวางใจที่ได้เห็นว่าน้องสาวของเขามีผู้ที่สามารถฝากฝังได้
สีหน้าเคร่งขรึมค่อยผ่อนคลายลงอย่างโล่งใจ จากนั้นจ
