“อย่ารู้สึกผิดเช่นนั้น คิดเสียว่าเป็นรางวัลที่ข้ามอบให้เจ้าเถิด อีกไม่นานเจ้าต้องรับอสนีบาตสวรรค์เพื่อเลื่อนขั้นเป็นเซียนชั้นสูงแล้ว ถึงเวลานั้นสิ่งที่ข้ามอบให้จะเป็นประโยชน์แก่เจ้า” นางเอ่ยด้วยน้ำเสียงเบาหวิวราวกับจะหมดสติได้ทุกเมื่อ ถึงกระนั้นก็ยังพยายามประคองเอาไว้เพื่อไม่ให้ซือซิงเป็นกังวลไปมากกว่านี้
ทว่าคำปลอบโยนนั้นกลับไม่ต่างจากถ้อยคำเสียดแทง และยิ่งทำให้หัวใจของซือซิงร้านราวมากกว่าเดิม
สิ่งที่นางกระทำให้เขานั้นมากมายเกินกว่าพี่น้องร่วมสาบานเสียด้วยซ้ำ ทั้งที่เขาเป็นเพียงสหายผู้หนึ่ง แต่นางกลับตั้งใจสละปราณบริสุทธิ์ครึ่งหนึ่งเพื่อชำระปราณขุ่นในกายของเขา เช่นนี้แล้วเขาจะตัดใจได้อย่างไร
ซือซิงเม้มริมฝีปากล่างแน่นเพื่อข่มความรู้สึกทรมาน ได้แต่กล้ำกลืนฝืนใจ และกล่าวคำร้องขอออกมา
“โปรดอย่ามอบสิ่งล้ำค่าแก่ข้ามากกว่านี้อีกเลย ข้ามิได้ต้องการให้ท่านเสียสละให้ข้ามากถึงเพียงนี้”
เลี่ยงห
