ดวงตาคมหรี่มองใบหน้างดงามที่กำลังแดงเปล่งปลั่งอย่างพึงพอใจ ก่อนเอยคำถามที่ทำให้ระคายเคืองหัวใจออกมา
“เช่นนั้น ระหว่างได้ออกไปเที่ยวแดนปุถุชนกับกระบี่เล่มนี้ เจ้าชอบอย่างใดมากกว่ากัน”
เลี่ยงหรงชะงักไปพร้อมกับขมวดคิ้วครุ่นคิด
ความจริงได้ออกไปเที่ยวก็ดีอยู่หรอก ทว่าแดนปุถุชนในนิยายนั้นเต็มไปด้วยอันตราย หากไม่มีอาวุธไว้ป้องกันตัวยามฉุกเฉินคงเที่ยวได้ไม่สนุกนัก ดังนั้นจึงทำให้นางต้องมาฝึกกระบี่และมีอาวุธอันทรงอานุภาพเอาไว้ป้องกันตัวเสียก่อน จึงจะสามารถท่องเที่ยวได้อย่างสบายใจ
เมื่อคิดได้ดังนั้นจึงแย้มยิ้มกว้าง
“ต้องเป็นกระบี่แน่นอนสิเจ้าคะ ไม่เช่นนั้นข้าคงไม่มีสิ่งใดไว้ป้องกันตัว!” เลี่ยงหรงตอบเสียงใสพลางก้มมองกระบี่สีทองในกล่องอย่างสุขใจ โดยไม่ทันได้กังขาในคำถามของพี่บุญธรรมเลยสักนิด
“เช่นนั้นก็ดี” จิ้นฝูเอ่ยแผ่วเบา
ครั้นคิดถึงเหตุการณ์เมื่อสามเดือนก่อนแล้วก็อดที่จะมีน้ำโหขึ้นมาเสียไม่ไ
