ครั้นถึงยามพลบค่ำ เลี่ยงหรงไม่สามารถกลับไปยังป่าศักดิ์สิทธิ์ได้เนื่องจากประตูลับแห่งนั้นใช้ได้เพียงแค่วันละหนึ่งครั้ง นางใช้ไปหนหนึ่งแล้ว จำเป็นต้องรอจนถึงย่ำรุ่งจึงจะกลับออกไปได้ เวลานี้จึงทำได้เพียงแค่ลอยเคว้งคว้างอยู่กลางนภาเพื่อมองหาสถานที่สำหรับพักผ่อนในราตรีนี้
ในคราแรกนางตั้งใจว่าจะไปพักอยู่ในป่าท้อหลังตำหนักร้างตำหนักหนึ่ง แต่เกรงจะถูกทหารเซียนจับข้อหาผู้บุกรุก จึงจำเป็นต้องออกค้นหาสถานที่ใหม่
ก่อนหน้านี้นางอาศัยอยู่ในโพรงต้นท้อสวรรค์ทองคำ ทว่าต้นท้อได้สลายไปแล้วหลังจากที่นางแยกกายออกมา ครั้นต้องหาที่นอนใหม่จึงเหลียวมองโพรงต้นไม้ใหญ่เป็นอันดับแรก ทว่าต้นไม้ใหญ่แต่ละต้นในเทวโลกมักถูกภูตพรายจับจองไปเสียหมด ถ้าจะให้นางไล่ไปก็สามารถทำได้ แต่นางไม่อยากถูกจัดไปอยู่ในประเภทเดียวกับเหล่าเทพนิสัยเสีย จึงยอมปล่อยผ่าน และมองหาต้นที่ยังว่างเพื่อพักผ่อนสำหรับค่ำคืนนี้ต่อไป
ทว่ายิ่งออกห่างจาก
