บทที่48

1001 คำ

ไม่กี่ชั่วยามหลังจากการวิวาทสะเทือนพิภพล่าง คลื่นพลังที่ปะทะกันอย่างรุนแรงนอกจากจะทำให้พื้นดินสั่นไหวแล้ว แม้ว่าป่าศักดิ์สิทธิ์จะได้รับการปกป้องเป็นอย่างดี แต่ก็กระนั้นการปะทะกันของเทพจิ้นฝูและเทพมารจื่อเหยียน ก็ยังทำให้พลังปราณบริสุทธิ์ของพฤกษชาติทั้งในป่าศักดิ์สิทธิ์และนอกป่าเกิดการแปรปรวนตามไปด้วย เมื่อกระแสปราณขาดห้วงไม่เป็นปกติ ร่างของผู้หลับใหลที่เคยดูดซับอย่างสม่ำเสมอจึงค่อยๆ ตื่นตัวขึ้นทีละนิด เหนื่อยเหลือเกิน… ข้าเหนื่อยขนาดนี้ ยังต้องการให้ข้าตื่นอีกหรือ เปลือกตาบางห้อมล้อมไปด้วยขนตาสีอ่อนค่อยๆ เปิดปรือขึ้นอย่างเชื่องช้า นัยน์ตาสีทองหม่นหมองเหม่อมองท้องนภาสีฟ้าอ่อน เสียงวิหคร้องร่ำค่อยๆ ชัดขึ้นในโสตประสาท ก่อนที่สัมผัสจากทุกสรรพสิ่งรอบข้างจะแจ่มชัดขึ้นเมื่อสัมปชัญญะคืนกลับมาราวกับถือกำเนิดขึ้นอีกครั้ง เลี่ยงหรงลุกขึ้นนั่งมองฝ่ามือขาวซีดของเขาพลางทบทวนเรื่องราวก่อนที่จะหลับไป

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม