ยัยก้นครัวของนายมาเฟีย

แม่พันธ์ุ

"ผมต้องการแม่พันธุ์"

มาเฟียหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างดังตามประสาคนเมาเขาไม่มีสติยั้งคิดเลยแม้แต่นิดว่ากำลังพูดอะไรออกไปกับผู้ที่เป็นผู้ใหญ่กว่า

เรื่องเดียวในหัวของเขาในตอนนี้คือการมีลูกสักคน เพื่อให้ธุรกิจของเขามันเดินต่อไปได้ไม่ต้องมามีปัญหาเล็กๆ แบบนี้

เขาไม่ได้จนลงถึงแม้จะขายของพวกนั้นไม่ได้ ชีวิตของเขาก็ยังมีเงินใช้จ่ายสุขสบายดี แต่เพราะอำนาจในมือของเขามันลดลงเขาเลยทนให้มันเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้

และยิ่งมาระยะหลังๆ เริ่มมีพวกมาเฟียหน้าใหม่ที่ควรจะเคารพเขากลับเข้ามาวางอำนาจใส่เขา เพียงเพราะพวกมันมีทายาท

"แม่พันธุ์?"

แม้นวาดถึงกับมีอาการมึนงง ใบหน้าของเธอที่มีรอยเหี่ยวย่นตามอายุเริ่มเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม

เธอไม่เข้าใจในสิ่งที่เหลนชายเพียงคนเดียวนี่พูดออกมา แม่พงแม่พันธุ์อะไรกัน บ้านนี้ไม่ได้เลี้ยงวัวสักหน่อย

เห็นที่คนเมาตรงหน้าชักเริ่มเสียสติกันไปใหญ่แล้ว จากมาเฟียจะมาเป็นเกษตรกรกันหรือไง

คนแก่อย่างเธอจะคุยด้วยไม่ไหวล่ะมั้ง ยิ่งคุยดูเหมือนจะยิ่งเลอะเทอะกันไปใหญ่แล้ว

"ผมต้องการที่จะผลิตลูกสักสามสี่คน"

คนเมาออกอาการหงุดหงิดเมื่อคนฟังไม่เข้าใจที่พูด เขาถอดหายใจดังใส่หน้ายายทวดของตัวเองอย่างคนเสียมารยาท แล้วเริ่มอธิบาย

เขาเกลียดการต้องพูดมากเป็นที่สุดทั้งตอนเมาและไม่เมา แต่มันก็ดันมาจำเป็นต้องทำ เพราะตอนนี้เขาอยากได้แม่พันธุ์มาผลิตลูก

"อยากได้เมียยังงั้นนะเหรอ"

หญิงชราวัยแปดสิบกว่ากำลังใช้ความพยายามอย่างหนักในการแปลคำพูดของเหลนชาย

ถึงกับถอนหายใจใส่อีกฝ่ายกลับไปอย่างคนอึดอัดใจ ก็นี่มันเวลาพักผ่อน แต่ทว่าเธอกลับต้องมาใช้สมองคิดอย่างหนักกับสิ่งที่คนเมาพูดออกมา

ปกติเหลนชายคนนี้ไม่ใช่คนพูดจาไม่รู้เรื่อง ออกจะพูดคุยกันให้เข้าใจได้อย่างง่ายดายทุกครั้งที่ได้เจอ

นึกแล้วก็อยากหยิบไม้เรียวที่แขวนเก็บไว้ในห้องเก็บของมาฟาดก้นสักทีจะได้กลับไปพูดจารู้เรื่องดั้งเดิม

"ผมอยากได้แม่พันธุ์ ผมจะเอาไปทำลูก ไม่ใช่เมีย"

คุณยายทวดของเขาพูดไม่ถูก เขาไม่อยากได้เมีย ไม่อยากมีพันธะผูกพันอะไรแบบนั้น

เขาแค่อยากได้แม่พันธุ์ไปผลิตลูก พอผลิตลูกให้เขาเรียบร้อยแล้วก็รับค่าจ้างไป ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก

ส่วนลูกก็เป็นของเขา แม่พันธุ์คนนั้นห้ามมายุ่งเกี่ยว ห้ามผูกพันกับลูกของเขา

และที่ต้องมาที่นี่ก็เพราะในสมองเขานั้นจำได้ดีว่ายายทวดของเขาเลี้ยงหญิงสาวเอาไว้ขายมากมายเต็มไปหมด

ที่นี่ก็ย่อมต้องมีสิ่งที่เขาต้องการ ต้องมีพวกแม่พันธุ์ชั้นดีที่หน้าตาดี กิริยามารยาทก็ดีอยู่แน่นอน

"ยายก็พอจะมีอยู่บ้าง แต่ต้องรอพรุ่งนี้เช้า"

แม้นวาดบอกให้เหลนชายรอก่อน ด้วยในตอนนี้เธอยังไม่ได้เลือกหญิงสาวคนไหนเอาไว้เลย

จริงอยู่ว่าเธอนั้นรับเลี้ยงหญิงสาวเอาไว้เต็มบ้านแล้วพอหญิงสาวพวกนั้นเรียนจบ เธอก็จะหาสามีรวยๆ และนิสัยดีๆ ให้

เธอไม่ได้จับหญิงสาวพวกนั้นขายตัวนะ เพียงแต่จะจัดฉากให้ไปเจอกับคนดีๆ และรวยๆ จนกระทั่งถูกใจกันถึงให้แต่งงานออกไปอย่างถูกต้องตามประเพณี

เพื่อให้หญิงสาวกำพร้าพวกนั้นได้มีชีวิตที่ดีขึ้นราวกับเจ้าหญิง ให้พวกเธอเหล่านั้นหลุดพ้นจากความเป็นเด็กกำพร้าที่ต้องพบเจอแต่ความลำบากมาตั้งแต่เกิด

"ผมอยากได้เดี๋ยวนี้"

คนเอาแต่ใจรีบเร่งให้ผู้เป็นยายทวดส่งแม่พันธุ์มาให้เขา

ด้วยเขาต้องการจะได้สิ่งนั้นเดี๋ยวนี้และในตอนนี้ เพราะคนอย่างเขามันไม่ชอบรอ

คืนนี้จะได้ผลิตลูกเลย ทุกอย่างมันจะได้จบเรื่องไปสักที

พอพรุ่งนี้เช้าเขาจะได้จัดการปล่อยข่าวออกไปได้เลย ว่าเขานั้นเตรียมมีทายาทแล้ว

ปัญหากวนใจมันจะได้จบสิ้นสักที เขาจะได้นอนหลับอย่างสบายใจไม่ต้องคิดไม่ตกอีก

"ถ้าเดี๋ยวนี้ยายไม่มีให้หรอกนะ สาวๆ ออกไปเรียนกันหมด"

แม้นวาดพยายามเกลี้ยกล่อมเหลนชายให้ใจเย็นลง

ด้วยเธอนั้นยังไม่ได้คัดเลือกหญิงสาวที่เหมาะสมเอาไว้เลย

สำหรับหญิงสาวที่จะไปเป็นภรรยาให้เหลนชายของเธอได้จำเป็นที่จะต้องมีนิสัยตามที่เธอต้องการ

ข้อหนึ่งหญิงสาวผู้นั้นจำเป็นที่จะต้องเชื่อฟังเธอเป็นอันดับหนึ่ง เธอสั่งอะไรหญิงสาวคนนั้นจะต้องทำตามคำสั่ง

ข้อสองหญิงสาวคนนั้นจะต้องไม่มีความลับกับเธอแม้แต่นิดเดียวก็ห้ามมี โดยเฉพาะเหลนชายของเธอทำอะไรจำเป็นที่จะต้องมารายงานให้เธอฟัง

ข้อสามข้อนี้ค่อนข้างสำคัญ หญิงสาวคนนั้นจะต้องสวยงามราวนางฟ้านางสวรรค์ เพราะเหลนชายของเธอมีหน้ามีตาทางสังคม ผู้หญิงคนนั้นจะต้องถูกพาออกงานและเป็นหน้าเป็นตาให้กับเหลนชายได้

ตอนนี้หญิงสาวที่เธอต้องการไม่มีอยู่สักคนเพราะคนที่เพียบพร้อมก็ถูกจับแต่งงานไปหมดแล้ว

ส่วนคนที่กำลังถูกอบรมสั่งสอนอยู่ก็ไปเรียนกันหมด และก็พักกันที่หอพักของมหาลัยไม่มีใครกลับมาพักที่บ้านสักคน

ด้วยแต่ละคนนั้นสอบได้มหาลัยที่อยู่ห่างบ้านกันทั้งนั้น จะเดินทางไปกลับมันก็ไม่สะดวกต่อการเรียน

"ผมต้องการเดี๋ยวนี้ ผมบอกว่าผมต้องการเดี๋ยวนี้"

คนเมาอย่างวิณณ์เสียงดังขึ้นอีกเมื่อถูกขัดใจ

ร่างหนาเริ่มลุกขึ้นเดินเซไปมาจนชนเข้ากับข้าวของภายในห้องรับแขก

ของโบราณหลายชิ้นที่มีอายุเป็นร้อยๆ ปีหวิดจนตกลงแตกเสียหายอยู่หลายครั้ง

เขาไม่สนใจว่าอะไรจะเสียหา เขาสนใจเพียงแต่ว่า ณ ตอนนี้เขาต้องได้ในสิ่งที่ต้องการ

"นายระวังด้วยครับ"

เจซและบรรดาลูกน้องที่ติดตามมาเฟียหนุ่มมาด้วยรีบวิ่งมารับของโบราณพวกนั้นที่ผู้เป็นเจ้านายเดินชนเอาไว้

เพราะถ้าแตกเสียหายไปเจ้าของบ้านได้จับพวกเขาไปฆ่าตายแทนคนทำผิดแน่ๆ

"เดี๋ยวยายจะไปดูให้แล้วกัน"

แม้นวาดจำต้องเดินออกจากห้องรับแขกนั้นไป

ทำทีเป็นเดินออกไปเพื่อหาแม่วัวพันธ์ุดีสักตัวมาให้เหลนชายพากลับบ้านไป

ด้วยเพราะไม่อยากอยู่มองความวุ่นวายตรงนั้นที่มีคนเมาเดินชนข้าวของไปมา

ยิ่งมองไปก็ยิ่งกลัวว่ามันจะแตกเสียหาย ทำเอาใจเธอหล่นวูบไปตามข้าวของหลายต่อหลายทีแล้ว

คิดว่าหลานเขยของเธอหรือพ่อของเจ้ามาเฟียนี่ดื้อแล้วนะ

พอมาเจอเหตุการณ์วันนี้เธอคิดผิดไปมาก เจ้ามาเฟียหนุ่มนี้ดื้อกว่าใครเลย เหมือนจะรวมรุ่นพ่อ รุ่นปู่ รุ่นทวด ที่เป็นมาเฟียจอมไม่ฟังใครมาไว้ในตัวคนคนเดียวนี้

หญิงชราออกเดินไปทางหลังบ้านเรื่อยๆ เพื่อจะใช้เวลาให้นานที่สุดพร้อมกับมีเหล่าสาวๆ ที่อายุค่อนไปทางห้าสิบกว่าแล้วที่เรียกได้ว่าเป็นองครักษ์พิทักษ์คนแก่อย่างเธอเดินตามมาดูแลอีกสี่คน

เพื่อให้คนรอหมดความอดทนแล้วก็กลับบ้านไปเสีย

และเพื่อให้เธอมีเวลาหาหญิงสาวที่เหมาะสมแล้วค่อยส่งหญิงสาวคนนั้นตามไปทีหลัง