ยัยก้นครัวของนายมาเฟีย

ณ ผับใหญ่ใจกลางเมืองที่คลาคล่ำไปด้วยนักท่องราตรีมากมาย ภายในห้องวีไอพีของผับที่ตั้งอยู่ชั้นสามของผับนี้ กำลังมีชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีอาชีพเป็นมาเฟียนั่งอารมณ์เสียขั้นสุดอยู่ภายในห้อง พร้อมกับมีลูกน้องคนสนิทกำลังทำหน้าที่รายงานข่าวให้ฟัง "ใครมันคิดเรื่องบ้าๆ พวกนี้วะ" เมื่อฟังข่าวที่ลูกน้องรายงานจนจบ แก้วเหล้าที่ถืออยู่ในมือตรงก้นแก้วเต็มไปด้วยเหล้านอกชั้นดีก็ถูกปาไปอัดกับผนังของห้องจนแตกละเอียด เศษแก้วกระจายเกลื่อนพื้น ทิ้งความแหลมคมไปทั่วบริเวณ แต่นั้นก็ไม่น่ากลัวเท่ากับสายตาของชายหนุ่มผู้ซึ่งทำมันแตก แววตาของเขากำลังเต็มไปด้วยความโกรธที่ลุกเป็นไฟพร้อมจะเผาใครก็ได้ให้ตาย "มันเป็นความน่าเชื่อถือทางธุรกิจครับ" ผู้เป็นลูกน้องยังคงยืนนิ่งเพื่อรายงานข่าวที่ได้มาให้จบ ทำตามหน้าที่ของตัวเอง เพราะถ้าทำหน้าที่ของตัวเองไม่สำเร็จนั่นแหละคือเรื่องน่ากลัว ด้วยผู้เป็นเจ้านายของเขาพร้อมที่จะฆ่าลูกน้องที่ละเลยหน้าที่ของตัวเองได้ทุกเมื่อ โดยไม่มีข้อยกเว้น "ไร้สาระ" มือหน้าของมาเฟียหนุ่มที่กำลังเดือดดาลไปด้วยความโกรธหยิบเอาบุหรี่ที่วางอยู่ข้างกายขึ้นมาจุดสูบ ก่อนจะอัดควันพิษเข้าปอดไปชุดใหญ่ และพ่นออกมาสู่ด้านนอก ควันขาวที่เต็มไปด้วยพิษร้ายคละคลุ้งไปทั่วห้อง เขาพยายามดับอารมณ์เดือดพล่านในตัวลงเพื่อจะได้คิดหาทางออกต่อไป ด้วยการค้าอาวุธเถื่อนและสินค้าผิดกฎหมายอื่นๆ ของเขามันกำลังมีปัญหา ลูกค้าที่ควรจะซื้อของกับเขากลับปฏิเสธที่จะซื้อขายด้วย เพราะเหตุผลไร้สาระที่ว่าเขาไม่มีทายาทสืบทอดกิจการ สำหรับเขาเรื่องทายาทบ้าบอนั้นมันฟังดูไร้สาระมาก เขาไม่จำเป็นต้องมีทายาทอะไรนั้นหรอก เพราะถ้าเขาตายทุกอย่างก็จบ การซื้อขายสิ่งผิดกฎหมายก็ถือว่าไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก ลูกค้าจะไปหาซื้อกับมาเฟียคนไหนก็ได้ ตามสะดวกเลย ไม่เห็นถึงความจำเป็นเลยว่าจะต้องมีทายาทเพื่อให้ธุรกิจนี้มันยืดยาวมั่นคงไม่รู้จบ วิณณ์ยังคงดับอารมณ์ร้อยภายในตัวไม่ได้ เขายังคงเดือดดาลอยู่แม้จะอัดบุหรี่ไปสองสามม้วนแล้วก็ตาม ก็มันน่าโมโหจริงๆ เขาอุตส่าห์เตรียมของพร้อมขาย แต่ลูกค้าดันไม่ซื้อ เสียทั้งเวลาไม่ว่า  เสียหน้ามาเฟียใหญ่อย่างเขาหมดอีก จะจัดการกับลูกค้าพวกนั้นให้ตายกันให้หมดก็ไม่ได้ เพราะมันจะกระทบต่อธุรกิจของเขา คนพวกนั้นมักมีพวกมาเฟียต่างชายรายใหญ่หนุนหลังอยู่   มือหนาโบกไล่ลูกน้องออกจากห้องไปก่อนที่เขาจะฆ่าใครตาย แล้วเรียกเอาหญิงสาวสวยที่มีหน้าที่บำเรอความใคร่ให้เข้ามาแทนที่ หวังจะดับอารมณ์ที่อยู่ภายในตัวให้มอดลงด้วยไฟราคะ "วันนี้ดูคุณอารมณ์ไม่ค่อยดีนะคะ" สาวสวยในชุดเดรสสั้นรัดรูปสีดำเดินนวยนาดอวดสัดส่วนสวยงามของเรือนร่างเข้ามาภายในห้องวีไอพี หย่อนก้นนั่งลงบนตักแกร่งของมาเฟียหนุ่มด้วยท่าทางเย้ายวนใจ ความกลัวเข้าเกาะกินหัวใจอย่างลึกๆ ด้วยสายตาของมาเฟียหนุ่มเหมือนกำลังแผดเผาให้เธอมอดไหม้และตายตรงหน้าเขา มาบริการเขาอยู่บ่อยครั้งแต่ไม่เคยเจอเขามีอาการเดือดดาลจนทะลุออกมาทางสายตาแบบนี้มากก่อนเลย "พูดมากจริงว่ะ" มือหนาของมาเฟียหนุ่มจับหญิงสาวเหวี่ยงออกจากตักของเขาไป สายตาคมจ้องมองตามร่างบอบบางอย่างดุดันราวกับจะฉีกร่างกายเธอออกเป็นชิ้นๆ จะกล้าดีมากไปแล้วที่มาวุ่นวายกับอารมณ์ของเขา "ขอโทษค่ะ" หญิงสาวที่ลงไปนอนกองกับพื้นรีบคลานเข่ากลับเข้ามาหาเขา สลัดทิ้งความเจ็บปวดที่ถูกเหวี่ยงจนร่างบอบบางล้มกระแทกลงไปบนพื้น "หน้าที่ของเธอคือทำให้ฉันพอใจ" มือหนาของเขาจับปลายคางมนของเธออย่างแรงเพื่อยกใบหน้าสวยให้เชิดขึ้นมาสบตากับเขา ตอกย้ำหน้าที่บำเรอความใคร่ของเธอให้ชัดเจนเข้าไปในหู เพื่อให้เธอรู้หน้าที่ของตัวเองไม่ใช่มาวุ่นวายเหมือนก่อนหน้านี้ อันที่จริงเขาเริ่มจะไม่ถูกใจเธอแล้วสักเท่าไหร่ เขาอยากจะไล่เธออกไปให้พ้น แต่เพราะขี้เกียจเสียเวลาต้องรอหญิงสาวคนใหม่เลยลองพยายามอดทนดูทั้งที่ไม่ใช่นิสัยของเขา "ได้เลยค่ะ" หญิงสาวที่กลัวจะอดเงินค่าจ้างก้อนงามและอิทธิพลในวงการของอาชีพที่เธอทำอยู่รีบขยับตัวเข้าไปนั่งคุกเข่าตรงหน้าเขา สองมือบางเอื้อมไปปลดเข็มขัดและต่อด้วยปละตะขอและซิปกางเกงของเขาออก งั้นเอาความใหญ่โตของเขาที่ยังไม่แข็งตัวเลยแต่ใหญ่โตเกินมือเธอไปมากออกมา เธอไม่ชอบความใหญ่โตนี่ของเขาสักเท่าไหร่เพราะมันคับปากมากเวลาทำรักให้เขา แต่ยอมจะทำทุกอย่างให้เขาเพื่อแลกเงินก้อนโต และการที่ใครๆ ในวงการนางแบบก็ต้องก้มหัวให้กับเธอเพราะเธอคือผู้หญิงที่ขึ้นเตียงกับเขาผู้เป็นมาเฟียใหญ่ที่มีอิทธิพลล้นมือ ถึงจะดูเป็นผู้หญิงไม่มีราคาแค่ใครๆ ก็ต้องกลัวและยอมเธอเพราะต่างกลัวในตัวมาเฟียคนนี้กันทั้งนั้น ว่ากันปากต่อปากว่า เขานั้นจะฆ่าใครทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้ถ้าไม่พึงพอใจในตัวคนคนนั้น อย่างไร้ซึ่งความผิดเพราะไม่มีใครกล้าเอาความผิดจากเขา มีแต่จะกลัวกันอย่างหัวหด หรือถ้าไม่ฆ่าเขาก็จะจับคนคนนั้นไปทรมานอย่างแสนสาหัสจนถึงกับต้องร้องขอความตาย เขามันยิ่งกว่าพญามัจจุราชเลยแหละ เพราะอย่างนี้ใครๆ ก็ต่างกลัวเขา มาเฟียหนุ่มนั่งเอนกายไปกับโซฟาหนังสีดำในท่าทางที่น่าสบายใจ หวังว่าจะได้ผ่อนคลาย ผ่อนอารมณ์ให้ดีขึ้นก่อนจะเข้านอนหลับพักผ่อนในช่วงใกล้เช้าของวันนี้อย่างที่ควรจะเป็น ด้วยคืนนี้ทั้งคืนที่เขาต้องทำงานเขาเจอกับปัญหาไร้สาระมามากพอแล้ว "อืม" สองมือบางประคองพวงสวรรค์ของเขาที่เริ่มตั้งตัวแข็งสู้กับอากาศ ริมฝีปากหนาเริ่มเข้าทักทายส่วนที่ยาวที่สุดอย่างรู้หน้าที่ ท่อนเอ็นยักษ์ของเขาเริ่มก่อตัวแข็งตามสัมผัสจากริมฝีปากอุ่นๆ ของเธอ ชายหนุ่มเริ่มหลับตาลงเพื่อรอรับอารมณ์สวาทที่เธอจะส่งมา "อืม" ริมฝีปากบางกลืนกินท่อนเอ็นยักษ์ของเขาเข้าไปในโพรงปากของเธอ ความยาวเกินมาตรฐานของเขาโดนเข้ากับลำคอด้านในของเธอ หญิงสาวรีบดึงริมฝีปากออกและสำลักหน้าดำหน้าแดงด้วยความทรมานอยู่ตรงหน้าเขา "ทำได้แค่นี้เองเหรอวะ" ดวงตาคมของชายหนุ่มเปิดลืมขึ้นด้วยความโมโหที่ทุกอย่างมันหยุดลงอย่างกะทันหัน เสียงหนาตวาดใส่หญิงสาวดังลั่นห้อง "อืม" หญิงสาวที่กลัวจะอดค่าตอบแทนจากการได้ขึ้นเตียงกับเขารีบกลับมาทำหน้าที่ของตัวเอง ท่อนเอ็นยักษ์ที่ยังแข็งตัวอยู่ถูกป้อนใส่ปากของเธออีกครั้ง "ออกไป" แต่เขากลับไปไล่เธอเสียงดังลั่นด้วยความอดทนในตัวที่แทบจะไม่มีมันหมดลงแล้ว เขาไม่ต้องการผู้หญิงที่ไม่อาจสนองความต้องการของเขาได้อีกแล้ว หญิงสาวรู้ตัวดีว่าไม่อาจฝืนอยู่ต่อภายในห้องนี่ได้ก็รีบออกไป เขาไล่เธอได้ขนาดนี้ถ้าขืนเธอหน้าด้านอยู่ต่อได้ถูกเขาฆ่าตายแน่ ยอมไปอย่างไม่ได้อะไร แล้วค่อยหาโอกาสมาบำเรอเขาใหม่ในรอบหน้าจะดีกว่า "ไม่ต้องตามมา" มาเฟียหนุ่มรีบแต่งตัวให้เรียบร้อยเหมือนเดิมแล้วลุกเดินออกจากห้องไป เขาหยิบเอากุญแจรถหรูคันคู่ใจติดมือออกมาด้วย โดยสั่งไม่ให้ลูกน้องตามมาเพราะอยากมีเวลาส่วนตัว มันก็ไม่ใช่อยากมีเวลาส่วนตัวอะไรมากมายนักหรอกเพียงแต่อยากให้อารมณ์เย็นลง จะได้นอนหลับลงได้บ้างหลังจากที่เขาเครียดเรื่องงานจนนอนไม่หลับมาสักระยะหนึ่งได้แล้ว "ครับ" บรรดาลูกน้องเห็นว่าผู้เป็นเจ้านายอารมณ์ไม่ดีก็เลยไม่มีใครกล้าตามไปสักคน ถึงใจจะห่วงเจ้านายกันมากแต่ก็ไม่กล้าตามไป ด้วยใครขัดคำสั่งอาจมีโทษสถานหนักได้