พ่อสามี
1013 คำ
ฟู่เทียนเฉินรีบจัดการอาภรณ์ของหลินฮวาออกไปให้พ้นตัวอย่างรวดเร็ว หลินฮวาหมดเรี่ยวแรงแทบไม่มีแรงยืน และไม่แม้จะขยับตัว นางปล่อยให้ท่านได้ทำตามอำเภอใจ ทำได้แค่เพียงหลับตาแน่น ขบเม้มริมฝีปาก
หลินฮวาได้ยินฟู่เทียนเฉินเป่าและพ่นลมออกจากปาก แค่เห็นความขาวผ่องเป็นยองใย
ความอวบอั๋นที่เต็มไม้เต็มมือ ใบหน้าของเขาซุกไซ้ฟอนเฟ้นลงไปกลางร่องอก และส่งมือหนาหยาบบีบเคล้นเนื้อสองก้อนกลมแน่น ๆ นั้น
ไม่กี่อึดใจต่อมา ยอดสีหวานบนก้อนซาลาเปาคู่นั้นก็ได้ตกอยู่ในอุ้งปากของท่าน แรงดูดดุนชวนซ่านจนหลินฮวาน้ำตาไหล
นางรับรู้ได้ถึงท่อนเหยียดแข็งของแกนบุรุษที่แทบจะทะลุจากผ้านุ่งอัดเข้ากับลำขาของตนเอง
“ข้าจะทำให้เจ้ามีลูก” ท่านฟู่เอ่ยบอกจุดประสงค์
ใจของหลินฮวานึก แล้วทำไมไม่เป็นหน้าที่ของฟู่เทียนหยู แต่นางก็หมดโอกาสที่จะพูดอีกต่อไป
ท่านฟู่ผลักพาร่างของหลินฮวานอนลงไปบนตั่งเตียง ตนเองรีบถอดชุดคลุมกายที่สวมใส่ เพียงประเดี๋ยวท่านฟู่ก็เปลือยกายล่อนจ้อน หลินฮวาถึงกับเบือนหน้าหนี จิตใจหดหู่ระทดท้อ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
ร่างหนาของท่านฟู่ทาบทับความร้อนฉ่าลงมาบนกายของนางอย่างรวดเร็ว กลีบปากหนาประกบกลีบปากสีเย้ายวนของหลินฮวาอีกครั้ง
ทวนเนื้อใหญ่ของท่านฟู่เริ่มพองโตเขาอัดมันลงไปกับปลีกเนื้อขาที่อ่อนนุ่ม หลินฮวาหัวใจจะวายแล้ว กลัว... คำนี้ที่คิดออก ตั้งแต่แตกเนื้อสาวไม่เคยมีใครได้ชิดเชยชมร่างนวลของนางนี้
จมูกและกลีบปากของฟู่เทียนเฉินทั้งสูดกลิ่นกาย และไล่งับทำสัญลักษณ์ดอกกุ๋ยหลินจนเต็มไปหมด
ร่างกายของนางเริ่มร้อนและปั่นป่วน ทุกการกระทำสร้างความรัญจวนจนต้องงับกลีบปากขบเม้มเป็นเส้นตรง สุดท้ายหลิวฮวาก็ทนไม่ได้ นางเปล่งเสียงครางเสียวออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ ท่านฟู่ยกยิ้มอย่างพออกพอใจ
“หลินเอ๋อร์พร้อมจะเป็นของข้าไหม”
พร้อมหรือไม่พร้อมนางจะปฏิเสธได้อย่างไร เรื่องเหมือนจะเกินเลยมามากแล้ว เขาพูดไปและจรดปลายจมูกและละเลงปลายลิ้นเรียวลงไปเนื้อกายนวล
แล้วหยุดที่ของสวยสงวนกลางตัว เขายิ้มใหญ่ที่โหนกเนียนใส ๆ ของนางไร้ขน เขาละเลงและใช้ปลายชิวหาเขี่ยเม็ดรัญจวนที่แอบหลบอยู่ในกลีบดอกไม้อูมอวบงาม
“อ๊า ซี้ด...” ร่างบางสะดุ้งพยายามเคลื่อนย้ายสะโพกหลบหนี แต่มือหนาของท่านฟู่ล็อกเอาไว้แล้ว
เขากระหน่ำจ้วงลวงแทงปลายลิ้นลงลึก ทั้งแซะ ทั้งแงะ จนหลินฮวาน้ำตาไหลพราก ๆ
การกระทำดังกล่าวถึงกับทำให้หลินฮวาหลับตาสนิท นางไม่อาจสบสายตากับท่านพ่อได้
ร่องสาวที่ถูกท่านฟู่กระตุ้นได้มีสายธารใส ๆ ไหลออกมาอย่างมากมาย
ท่านเคลื่อนกายประกบ จับสองขาของนางอ้ากว้าง หลินฮวาได้แต่ยกมือขึ้นมาปิดหน้า กัดปาก
“หลินเอ๋อร์ลืมตา และกอดคอข้า” ท่านฟู่ออกคำสั่ง หลินฮวาจำใจต้องทำตาม
นางขายหน้ากระดากอับอาย แต่คงไม่สามารถหยุดการกระทำของท่านได้ สองมือของหลินฮวาสอดขึ้นไปรัดรอบลำคอของท่านเอาไว้
“อื้อ อ๊า ซี้ด...” ท่านพ่อครางคำรามอย่างพอใจอยู่ในลำคอเมื่อเขาได้กดท่อนกลมมนใหญ่โตเข้าไปในร่องสาวของหลินฮวา ใบหน้าของท่านแดงก่ำ ฤทธิ์ร่องสาวที่บีบเคล้นแน่นจนเหมือนจะหักท่อนบุรุษของท่านฟู่คารู
หลินฮวาผวาหายใจเฮือก กัดปากข่มความเจ็บ ร่างกายของนางราวจะถูกท่านฟู่แหกแหวกแยกออกเป็นสองส่วน
เพียงอึดใจเดียวท่านฟู่ก็กระแทกอัดฝ่าพรหมจรรย์ของหลินฮวาเข้าไป
นางเจ็บร้าวแทบขาดใจตาย สองมือจิกลงไปบนเนื้อแขนของท่านฟู่ที่วางอยู่ข้างลำตัว
“เจ็บ ฮือ... ท่านพ่อข้าเจ็บ”
จากนั้นไม่มีเสียงอะไรที่จะเล็ดลอดออกมาอีก นอกจากเสียงความสุขที่สมปรารถนาของท่านฟู่ และเสียงเนื้อหนังมนุษย์ที่กระทบกันดังลั่นไปทั้งห้อง
ความสุขของท่านฟู่เจ้าของคฤหาสน์หลังนี้ ใครจะขัดได้ หลินฮวาต้องโลดแล่นเล่นไปตามเกมรักของท่านฟู่ที่ไม่รู้เอาเรี่ยวเอาแรงมาจากไหน จัดกระหน่ำยัดเยียดความเป็นสามีแทนลูกชาย และฉีดส่งความสุขสีขุ่นข้นเข้าไปในตัวของนาง
ใครจะพอใจได้กันเล่า ข้าเป็นลูกสะใภ้ท่าน แต่ท่านพ่อกลับย่ำยี
หลินฮวาเดินออกจากห้องมาในสภาพที่เส้นผมหลุดลุ่ยเล็กน้อย พอเปิดประตูออกไปก็พบกับสามีของนางที่กำลังยกมือขึ้นจะเคาะประตูอยู่พอดี นางถึงกับตกใจจนเผลออ้าปากค้าง
หลินฮวายืนตัวแข็งทื่อราวกับว่ามีความผิดอะไรซ่อนอยู่อย่างไรอย่างนั้น
“เจ้ามาทำอะไรที่ห้องนี้” เทียนหยูเอ่ยถาม สีหน้าเขางุนงง คิ้วทั้งสองข้างขมวดมุ่น
หลินฮวาได้แต่อึกอักจนพูดไม่ออก
ในระหว่างที่กำลังกระอักกระอ่วนอยู่นั้นท่านฟู่ก็มายืนอยู่ข้างหลังนางแล้วบอกกับเทียนหยูว่า
“พ่อให้หลินเอ๋อร์มาชงชาให้เอง ว่าแต่มีธุระอะไรกับพ่อหรืออาหยู”
หลินฮวาได้แต่มองหน้าท่านฟู่อย่างเลิกลัก ในใจพลันคิดว่าถ้าหากเทียนหยูรู้เรื่องขึ้นมา นางคงต้องแย่เป็นแน่
ท่านฟู่พยักหน้าเล็กน้อยเป็นสัญญาณให้นางออกไปจากห้องได้ หลินฮวาจึงเดินออกมาอย่างเงียบ ๆ แล้วกลับห้องของตนเองไป
- ผู้เขียน
