เสน่หาผีเสื้อราตรี

บทที่ 3 เหยื่อรายที่หนึ่ง...ร่าน - 35%

พชรมองผ่านกระจกลงไปยังฟลอร์เต้นรำด้านล่าง นักเที่ยวแต่ละคนช่างไม่รู้เรื่องรู้ราวเลยว่าเมื่อคืนที่ผ่านมาเกิดเหตุการณ์น่าสยดสยองแค่ไหน นับว่าการใช้เงินปิดปากตำรวจบางนาย และนักข่าวจมูกไวทั้งหลายได้ผลดีเกินคาด

โชคดีที่คลับแห่งนี้ค่อนข้างมีระดับ จำกัดเฉพาะลูกค้าบางกลุ่มเท่านั้นถึงจะเข้ามาเที่ยวหาความสำราญได้เพราะราคาค่าเมมเบอร์ที่แพงระยับต่อหัว คนที่มาใช้บริการส่วนใหญ่จึงเป็นพวกกระเป๋าหนัก หรือพวกมีอันจะกินทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นบรรดานักธุรกิจดัง ๆ ไฮโซ เซเลบ หรือแม้แต่พวกคนในวงการบันเทิงก็มักยินดีจ่ายเพื่อยกระดับความโก้หรูให้ตัวเอง

คืนนี้เขาต้องมาอยู่ดูแลคลับแทนภีมพล เพราะรายนั้นมีปัญหาเรื่องธุรกิจอีกอย่างที่ต้องรีบไปจัดการ ใครจะเชื่อว่าหนุ่มเจ้าสำราญอย่างภีมพล เพื่อนรักของเขาคนนี้จะเป็นถึงเจ้าของบริษัทเครื่องบินให้เช่าเหมาลำ ทั้งยังมีโกดัง และคลังสินค้าขนาดใหญ่ให้เช่าอีกด้วย ซึ่งเป็นธุรกิจของครอบครัวที่ทำกันมาอย่างต่อเนื่องยาวนานจนมาถึงรุ่นของภีมพล

พชรหันไปมองที่ประตูเมื่อได้ยินเสียงคนกดออดอยู่ด้านนอก เขาตะโกนอนุญาตคนที่ยืนรออยู่นอกห้อง จากนั้นจึงเดินมาหยุดอยู่หน้าโต๊ะทำงาน ยืนกอดอกเอาสะโพกพิงไว้กับโต๊ะเพื่อรอฟังรายงานจากลูกน้อง

“พวกนักเที่ยวไม่มีใครรู้เรื่องเมื่อคืนเลยครับ ผมลองเข้าไปพูดคุยกับพวกเขาแล้วไม่มีใครถามถึงหรือพูดถึงเลยสักคน แสดงว่าเรื่องเมื่อคืนยังคงเป็นความลับอยู่”

แมท ผู้จัดการหนุ่มหล่อพยายามรายงานสิ่งที่ตนได้ไปสืบเสาะมาให้คนตรงหน้าเกิดความสบายใจ เขารู้ว่าเจ้านายทั้งสองคนเป็นกังวลกับเรื่องนี้มากด้วยเกรงว่าลูกค้าจะหดหาย และชื่อเสียงที่สั่งสมมาของคลับหรูแห่งนี้จะหายวับไปเพียงแค่คืนเดียว

“ขอบคุณมากครับคุณแมท ผมรบกวนคุณอีกเรื่องก็แล้วกันนะ ช่วยกำชับพนักงานของเราทุกคนด้วยว่าผมขอสั่งห้ามไม่ให้ใครพูดถึงเรื่องนี้เด็ดขาด ไม่ว่าจะเป็นที่ไหนก็ตาม ถ้าข่าวนี้เล็ดลอดออกไปสู่บุคคลภายนอกเมื่อไร ผมจะไล่ออกยกชุด และจะไม่มีเงินชดเชยให้แม้แต่บาทเดียว”

พชรพูดเสียงเข้มเป็นการบ่งบอกว่าเขาทำจริง ผู้จัดการหนุ่มจึงได้แต่พยักหน้ารับคำสั่ง ก่อนจะค้อมศีรษะให้ผู้เป็นนายแล้วตั้งท่าจะเดินออกจากห้อง ครั้นพอนึกอะไรขึ้นมาได้จึงหมุนตัวกลับมา

“จริงสิครับคุณโอม แล้วพวกเพื่อน ๆ ของ...เอ่อ...คุณออยละครับ คุณโอมจะมั่นใจได้ยังไงครับว่าพวกเธอจะไม่เอาไปพูดที่ไหน”

เห็นสีหน้ากังวลของเจ้านายแล้วแมทก็อดเครียดไปด้วยไม่ได้ แต่เขาจำเป็นต้องพูด เพราะดูพวกหล่อนแต่ละนางล้วนแล้วแต่ช่างจ้อทั้งนั้น ดูอย่างแม่สาวคนที่เจ้านายอีกคนของเขาเรียกหานั่น เพื่อนสาวเพิ่งถูกฆ่าตายหยก ๆ แต่วันนี้เจ้าตัวยังออกมาหาความสำราญกันปกติ ทั้งยังไม่มีทีท่าว่าจะทุกข์ร้อนอะไรเลยสักนิด

“วันนี้พวกเธอมากันด้วยหรือ”

พชรเงยหน้าถามผู้จัดการหนุ่ม แมทพยักหน้าให้เป็นการตอบรับ เขาจึงเห็นเป็นโอกาสที่จะได้ซักถามอะไรบางอย่างกับสาว ๆ พวกนั้นเพราะเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน น่าจะพอรู้เรื่องอะไรบ้าง

“ถ้างั้นคุณช่วยเรียกแนนนี่มาหาผมบนนี้หน่อยสิ ผมอยากจะถามอะไรเธอหน่อย อ้อ...อย่าให้เพื่อนในกลุ่มของเธอรู้เรื่องล่ะ ทำยังไงก็ได้ให้เธอขึ้นมาที่นี่ให้ได้โดยที่มีคนเห็นน้อยที่สุด”

“ได้ครับ”

ร่างสูงโปร่งของแมทเดินพ้นประตูออกไปพร้อมกับปิดลงให้ตามเดิม ชายหนุ่มที่อยู่ในห้องจึงจมจ่อมอยู่กับความคิดของตนเอง จนกระทั่งได้ยินเสียงออดดัง จึงเดินไปเปิดประตูให้

ร่างอวบอัดขาวผ่องสุดเย้ายวนในชุดรัดรูปสีน้ำเงินที่สั้นจนดูเหมือนกับว่าปิดได้แค่สะโพกกลมกลึงเท่านั้น อวดขาเรียวขาวที่อยู่บนส้นสูงสีดำดูน่ามอง ร่างอรชรนั้นเดินเข้ามาเบียดกายกระแซะกับชายหนุ่มเจ้าของห้องอย่างจงใจ ก่อนจะเดินนวยนาดเข้าไปในห้องโดยไม่ต้องให้พชรเอ่ยปาก

หญิงสาวเลือกนั่งบนโซฟาตัวยาว เพราะคิดเอาไว้ว่าพชรต้องเข้ามานั่งตรงนี้แน่ ๆ แต่ผิดคาดเมื่อชายหนุ่มกลับเดินไปนั่งบนโซฟาฝั่งตรงข้าม ปากสีสดคลี่ยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงทีเด็ดที่หล่อนมีอยู่ในตัว

“เรียกแนนนี่มา มีอะไรหรือคะคุณโอม”

พชรแทบสำลักน้ำลายตนเองกับภาพที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้า

ให้ตายเถอะ! เขาอุตส่าห์นั่งออกมาให้ห่างจากเธอเพื่อต้องการพูดเป็นการเป็นงานด้วย ส่วนจะทำอะไรสนุก ๆ กันต่อไปนั้นค่อยว่ากันอีกที แต่พระเจ้าช่วย...ดูที่เธอทำสิ

แนนนี่ไม่ได้ใส่กางเกงใน!

ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก พยายามอย่างยิ่งยวดที่จะไม่มองไปยังดินแดนสามเหลี่ยมทองคำที่โผล่เล็ดลอดออกมาจากเดรสตัวสวยนั่น ยิ่งเวลาที่เธอสลับขานั่งไขว่ห้าง กระโปรงก็ยิ่งกระถดร่นขึ้นไป จึงไม่แปลกที่เขาจะเห็นไปถึงไหนต่อไหน และเขาก็เชื่อด้วยว่านี่เป็นความตั้งใจของเจ้าหล่อนแน่นอน

ในเมื่ออีกฝ่ายเสนอมาให้เสียขนาดนี้ หากไม่สนองเลยก็จะเสียเชิงชายเปล่า ๆ

คิดได้ดังนั้น พชรจึงลุกขึ้นเดินไปกดล็อกประตูแล้วเดินกลับมานั่งเอนหลังด้วยท่วงท่าสบาย ๆ ที่โซฟาตัวเดียวกันกับหญิงสาว ใบหน้าสวยแย้มยิ้มกรุ้มกริ่มเมื่อความต้องการสัมฤทธิ์ผล

“ให้แนนนี่ทำให้นะคะ รับรองว่าคุณโอมจะต้องสำลักความสุขแน่นอน” แนนนี่กระหยิ่มยิ้มย่อง งานนี้เธอทุ่มสุดตัวไม่ต่างจากตอนที่ปรนนิบัติภีมพลเลยแม้แต่น้อย ภีมพลนั้นร้อนแรง เรื่องเซ็กซ์ก็ไม่เป็นสองรองใคร ขนาดเธอผ่านมาร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำยังยอมแพ้ให้กับเขา หนำซ้ำยังกระเป๋าหนักจ่ายไม่อั้นอีกต่างหาก

แต่กับชายหนุ่มคนนี้ เธอแค่อยากจะลองว่าเขาจะสุดยอดเหมือนเพื่อนของเขาหรือไม่ นี่ถ้าเอาไปเล่าให้ใครฟัง เชื่อได้เลยว่าต้องมีแต่คนอิจฉาแน่นอนที่ได้ควบชายหนุ่มเนื้อหอมรูปหล่อถึงสองคน สาว ๆ ที่มานั่งที่นี่ส่วนใหญ่ ถ้าไม่ใช่เพราะมาหาเหยื่อรวย ๆ ไว้เลี้ยงดูปูเสื่อ ก็มาจ้องจับหนุ่มเจ้าของคลับกันทั้งนั้น

“ต้องการเลเวลไหนคะ” น้ำเสียงกระเส่าของหญิงสาวถามเขาอย่างเอาใจ มือเริ่มซุกซนปัดป่ายอยู่แถวหว่างขาของเขา

“แบบไหนก็ได้ที่คุณคิดว่าจะทำให้ผมพอใจ อย่างที่คุณรู้นั่นแหละว่าผมจ่ายหนัก”

ได้ฟังแค่นี้ หญิงสาวก็ยิ้มกว้าง ยินดีปรนเปรอให้เขาแบบสุดฝีมือ ในเมื่อเขาออกปากมาอย่างนี้แล้ว มีหรือที่เธอจะต้องออมแรงให้

หลังจากไฟในห้องเริ่มมอดลง พชรจึงลุกขึ้นเดินไปหยิบเงินสดในกระเป๋าสตางค์มาวางไว้บนอกอวบของแนนนี่ปึกหนึ่งโดยไม่นับ ซึ่งคนที่ได้รับก็รีบคว้าหมับพร้อมกับลุกขึ้นนั่งทันที หญิงสาวรีบเก็บเงินใส่กระเป๋าสะพาย แล้วหันไปมองร่างสูงใหญ่ที่หนั่นแน่นไปด้วยมัดกล้ามอย่างหลงใหล เห็นเขายืนสูบบุหรี่อยู่หน้ากระจกบานใหญ่ที่สามารถมองลงไปยังฟลอร์ด้านล่างได้จึงเดินนวยนาดเข้าไปหา ตวัดเรียวแขนโอบกอดเขาจากด้านหลัง

รสรักจากเขา ทำเอาเธอละลายได้ไม่ต่างจากภีมพล หนักหน่วงรุนแรงจนสูบเอาเรี่ยวแรงหดหาย ยิ่งคิดถึงตอนที่เขากระหน่ำใส่เมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา ก็ทำให้เลือดลมในกายเริ่มสูบฉีดร้อนฉ่า อยากให้เขาโจนจ้วงกระแทกกระทั้นเข้าใส่อีกครั้ง และอีกครั้ง

“แนนนี่ ผมมีเรื่องอะไรจะถามคุณหน่อยเกี่ยวกับเพื่อนคุณ ผมหมายถึงออย” พชรถาม พลางพ่นควันบุหรี่ออกจากปากจนกลุ่มควันสีขาวเทาพวยพุ่งฟุ้งกระจายไปโดยรอบ

“ก็ถามมาสิคะ ถ้าแนนนี่รู้แนนนี่ก็จะบอก”

หญิงสาวไม่นำพากับท่าทีของเขา ยังคงกอดเขาจากด้านหลังซุกซบใบหน้าลงแผ่นหลังกว้างอย่างหลงใหล โอกาสมาอยู่ตรงหน้าอย่างนี้เรื่องอะไรเธอจะยอมถอย