เสน่หาผีเสื้อราตรี

เสียงดนตรีร็อกที่ดังกระหึ่มอยู่ด้านในทำให้นักเที่ยวหลายคนที่เพิ่งก้าวขาลงจากรถรู้ทันทีว่าชั่วโมงแห่งความบันเทิงได้เริ่มขึ้นแล้ว ร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มคนหนึ่งเดินผละจากรถของตนไปยังประตูอีกด้านของคลับซึ่งเป็นประตูเฉพาะสำหรับพนักงาน และผู้บริหารเท่านั้นถึงจะผ่านเข้าประตูบานนี้ได้ แสงไฟตามทางเดินในส่วนนี้ไม่สว่างมากนัก แต่ก็ยังสว่างกว่าบริเวณด้านนอกที่เป็นส่วนของแขกผู้มาหาความบันเทิง พนักงานทั้งชายหญิงต่างยกมือไหว้ทันทีที่เห็นชายหนุ่มที่เดินเข้ามาใหม่ เขาเพียงพยักหน้าให้เล็กน้อยเท่านั้น ก่อนจะเดินขึ้นบันไดไปชั้นสองซึ่งเป็นส่วนของผู้บริหาร ตั้งแต่เปิดคลับนี้มา พชรยอมรับว่าไม่ได้เข้ามาที่นี่บ่อยนัก หน้าที่การบริหารส่วนใหญ่เขายกให้ภีมพล ผู้เป็นทั้งเพื่อนสนิทและหุ้นส่วนเป็นคนดูแลทั้งหมด ส่วนเขาเองนั้น อาทิตย์หนึ่งถึงจะเข้ามาดูแลสักครั้ง ชายหนุ่มผลักบานประตูกระจกทึบเข้าไปด้านใน เห็นร่างสองร่างกำลังนัวเนียกันอยู่บนเก้าอี้หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ในสภาพที่ฝ่ายหญิงเสื้อผ้าจะหลุดมิหลุดแหล่แล้วก็ได้แต่ส่ายหน้าพร้อมกับแค่นยิ้มใส่เพื่อนรักที่มัวแต่คลุกวงในแม่สาวเนื้อนุ่มจนไม่รับรู้ถึงการมาของเขา “อะแฮ่ม!” พชรแกล้งกระแอมเสียงดังหวังจะให้เพื่อนกับแม่สาวทรงโตคนนั้นได้รู้ตัวเสียที แต่เพื่อนรักเพียงแค่เงยหน้าขึ้นมายักคิ้วให้ข้างหนึ่งแล้วก้มลงไปคลุกเคล้ากับอกอวบคู่นั้นต่อ ส่วนผู้หญิงก็ช่างกระไร นอกจากจะไม่อายแล้วยังหันมาชม้ายชายตาให้แล้วแกล้งร้องเสียงดังเมื่อถูกฟันคม ๆ ขบเข้าที่เนื้ออ่อนของยอดอก “ถ้าแกจะเรียกฉันให้มาที่นี่เพียงแค่ให้มาเป็นกรรมการมวยคู่เอกระหว่างแกกับแม่สาวคนนี้ละก็ ฉันจะกลับล่ะ” พชรเปิดประตูออกอีกครั้ง คราวนี้คนที่จงใจยั่วเพื่อนถึงกับร้องเรียกเสียงหลง “เฮ้ย! เดี๋ยวสิวะ โธ่เอ๊ยจะรีบไปไหนนักหนา ทำอย่างกับมีเมียรออยู่ที่บ้านอย่างนั้นแหละ” ภีมพลผละหน้าออกมาจากเต้าอวบ พลางตบสะโพกเจ้าหล่อนเป็นเชิงบอกให้ลุกขึ้นจากตักเขา หญิงสาวจึงต้องลุกขึ้นอย่างจำใจ ร่างอวบอิ่มเอามือล้วงเข้าไปจัดการกับเสื้อผ้าทั้งชั้นนอกชั้นในให้เข้าที่โดยไม่สนใจชายหนุ่มอีกคนที่ยืนหัวโด่อยู่เลยแม้แต่น้อย จนพชรต้องเป็นฝ่ายผินหน้าไปทางอื่นแทน เมื่อจัดการติดตะขอเสื้อชั้นในเสร็จเรียบร้อย หญิงสาวคนนั้นจึงก้มหน้าลงไปจุ๊บแก้มของภีมพลเสียงดังจ๊วบ แล้วเดินออกจากห้องไป ก่อนผละจากไป ภีมพลยังอุตส่าห์ฟาดเบา ๆ ไปที่ก้นงามงอนนั่นอย่างมันเขี้ยว “เดี๋ยวค่อยมาต่อกันนะจ๊ะ” ส่งสาวเสร็จก็หันมามองเพื่อนรักที่ยืนกอดอกมองตามหญิงสาวคนนั้นไป เพราะเจ้าหล่อนขยิบตา แล้วทำปากจุ๊บให้พชรอย่างเชิญชวน “สนใจหรือวะเพื่อน เอาไหมล่ะคืนนี้ฉันยกให้ เดี๋ยวฉันไปตกเอาใหม่ก็ได้ เพื่อน ๆ ในกลุ่มน้องเขาแต่ละคนอย่างเด็ดเลยเพื่อนเอ๊ย” ภีมพลยักคิ้วให้เพื่อนรักอย่างรู้กัน เขากับพชรนั้น ไม่เคยต้องมาผิดใจกันเรื่องผู้หญิงอยู่แล้ว “คิดดูก่อน คืนนี้เซ็งว่ะ งานที่บริษัทก็โคตรยุ่ง เลขาฯ คนเก่าจู่ ๆ ก็ลาออกกะทันหัน นี่สามวันแล้วที่ฉันต้องชงกาแฟกินเองเนี่ย ว่าแต่แกเรียกฉันมามีเรื่องอะไร” พชรทรุดตัวลงนั่งที่โซฟาแล้วยกขาขึ้นมาพาดเหยียดยาวไปบนนั้น “มีน่ะมีแน่ แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา แล้วแกได้เลขาฯ ใหม่รึยัง ให้ฉันช่วยหาไหม” ภีมพลเดินมานั่งที่โซฟาอีกตัวพร้อมกับทำหน้ากรุ้มกริ่มเมื่อเสนอตัวช่วยเพื่อนเรื่องหาเลขาฯ คนใหม่ “ไม่ต้องเลย พรุ่งนี้ก็มีมาสัมภาษณ์แล้ว ขืนให้แกหาให้ฉันคงไม่ได้แค่เลขาฯ อีกอย่างฉันต้องการคนที่ทำงานจริง ๆ ไม่ใช่เก่งแต่เรื่องอย่างว่า” พชรปัดมือไปมาพลางเบ้หน้าใส่เพื่อนรัก เพราะรู้ดีว่าเลขาฯ ที่เพื่อนจะหาให้นั้นถนัดทำงานอะไรเป็นหลัก “แล้วคนเก่าทำไมลาออกกะทันหันล่ะ นี่อย่าบอกนะว่าแก...” “ไอ้บ้า! เขาลาออกไปดูแลพ่อที่ป่วยหนักอยู่ต่างจังหวัด อีกอย่างนะ คนอย่างฉันไม่นิยมกินไก่วัดเว้ย ไอ้ภีม” พชรรีบขัดคอเพื่อนทันทีก่อนที่ภีมพลจะพูดจบ ขณะที่อีกฝ่ายยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูแล้วเงยหน้าขึ้นมาพูดว่า “ที่ฉันเรียกแกมาวันนี้เพราะอยากให้แกดูนักร้องวงใหม่ของคลับเรา แกรู้ไหมว่ากว่าฉันจะเอาวงนี้มาเล่นที่นี่ได้ เลือดตาแทบกระเด็น” “วงอะไรวะ ดังขนาดนั้นเชียว” พชรขมวดคิ้วมุ่นมองหุ้นส่วนที่เป็นเพื่อนกันมานานตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยด้วยความสงสัย เขาลงขันกับภีมพลเปิดคลับแห่งนี้ขึ้นมา แต่ยกหน้าที่การบริหารจัดการให้เพื่อนรักเสียส่วนใหญ่เพราะภีมพลนั้นลงหุ้นมากกว่า อีกทั้งตัวเขาเองก็มีบริษัทที่ต้องดูแลต่อจากครอบครัวด้วยจึงไม่มีเวลามาจัดการตรงนี้มากนัก “บัตเตอร์ฟลาย ผีเสื้อแสนสวยอันโด่งดังไงเล่า” ภีมพลดีดนิ้วเปาะอย่างถูกใจ เพราะวงดนตรีร็อกวงนี้จะเป็นตัวเรียกแขกให้เข้ามาใช้บริการมากขึ้น เนื่องจากชื่อเสียงอันโด่งดังในฝีไม้ลายมือเรื่องการเล่นดนตรีอันหนักแน่น รวมไปถึงนักร้องสาวแสนเซ็กซี่ที่มีเสียงทรงพลัง และลีลาการเริงระบำราวกับผีเสื้อกลางคืนแสนสวย “อ๋อ จำได้แล้ว ที่นายเคยติดต่อเอาไว้ตอนเราเปิดคลับใหม่ ๆ น่ะหรือ” พชรผงกศีรษะขึ้นลง “ใช่ ตอนนี้เขาหมดสัญญาจากที่เก่าแล้วก็เลยติดต่อมาว่าเรายังสนใจให้เขามาเล่นที่นี่รึเปล่า ฉันก็เลยรีบตะครุบไว้ แต่อย่างว่าว่ะ ค่าตัวแพงใช่ย่อย แถมยังมาเล่นแค่ศุกร์เสาร์อาทิตย์อีกต่างหาก” ภีมพลหยิบบุหรี่ออกมาจากซองแล้วจุดสูบ “แกจะบ่นทำไมวะ อยากได้เขานักไม่ใช่หรือ ก็ไหนว่าได้วงนี้มาจะเรียกแขกได้อีกเพียบไงล่ะ” พชรแค่นยิ้มใส่ เขายังจำได้ ตอนที่เพื่อนมาบ่นให้ฟังว่าติดต่อวงนี้มาเล่นที่นี่ แต่หัวหน้าวงบอกว่าคิวเต็มเพราะติดเล่นให้กับที่อื่นอยู่อีกสามที่ “อืม ใครจะเชื่อวะว่าวงดนตรีเล่นตามผับตามบาร์แบบนี้จะมีแฟนพันธุ์แท้กับเขาด้วย พวกเที่ยวกลางคืนแทบไม่มีใครไม่รู้จักบัตเตอร์ฟลาย แฟนตามยูทูบก็เพียบ” ภีมพลเอนกายพิงพนักโซฟา แหงนหน้าปล่อยควันสีเทาฟุ้งกระจายไปทั่วห้อง “แต่ฉันว่าแปลกนะ ไม่มีค่ายใหญ่ ๆ ติดต่อเข้าสังกัดมั่งเลยหรือ ฉันว่าค่ายยักษ์ใหญ่พวกนี้ไม่น่าพลาดนะ” “เออว่ะ ถ้าแกไม่พูดฉันก็นึกไม่ถึงเลยนะเนี่ย เฮ้ย! อย่าเพิ่งสงสัยอะไรเลย ไปพิสูจน์ด้วยตัวเองกันดีกว่า” เสียงกีตาร์ลีดของมือกีตาร์ที่โชว์ลีลาการอินโทรแรกเริ่ม เรียกเสียงกรี๊ดกระหึ่มฮอลล์ทันที พชรนั่งอยู่ในมุมวีไอพีกับภีมพลยังรู้สึกทึ่งไม่น้อยที่วงนี้สามารถเรียกลูกค้าได้เยอะกว่าที่คาด ตาคมกริบมองไปด้านล่างซึ่งตอนนี้ทุกพื้นที่เต็มแน่นไปด้วยโต๊ะที่ตั้งเบียดเสียดกันมากกว่าปกติ เนื่องจากต้องเสริมโต๊ะขึ้นมาเป็นจำนวนมาก จำนวนลูกค้าที่มาหาความสนุกสนานในค่ำคืนนี้ก็เยอะกว่าเดิมถึงสองเท่า “สุดยอดเลยว่ะ ไม่อยากจะเชื่อ” พชรพูดเสียงดังแข่งกับดนตรีร็อกที่กำลังบรรเลง ภีมพลได้แต่หันมายักคิ้วให้อย่างภาคภูมิใจ “รอดูทีเด็ดของวงก่อนเถอะ” ชายหนุ่มพยักพเยิดไปทางหน้าเวที พชรจึงหันไปตามที่เพื่อนแนะนำแล้วก็หัวใจกระตุกวาบเมื่อเห็นใบหน้าของนักร้องนำสาวสวย เขารู้สึกราวกับถูกดึงดูดให้มองแต่เธอเพียงคนเดียว ผู้หญิงคนนี้สวยไม่มีที่ติ ไม่ว่าจะเป็นรูปหน้า ปาก คอ คิ้ว คาง ทุกอย่างลงตัวเหมาะเจาะเป็นที่สุด สงสัยจะเป็นเพราะแสงไฟกับเมกอัป พชรคิดในใจ แต่ถึงจะบอกกับตนเองอย่างนั้นเขาก็ไม่สามารถละสายตาไปจากใบหน้าสวยเด่นของเธอได้ น้ำเสียงทรงพลังนั้นสะกดคนฟังได้อยู่หมัด สังเกตจากปฏิกิริยาของลูกค้าที่นั่งด้านล่างได้เป็นอย่างดี ทุกสายตาต่างจับจ้องไปที่ผีเสื้อราตรีแสนสวยที่เริงร่าอยู่บนเวทีเป็นสายตาเดียว