ความขมขื่นแต่หนหลังทำให้หญิงสาวสะดุ้งตื่นกลางดึกเสมอมา กลิ่นคาวเลือดชวนคลื่นเ**ยน ความสูญเสียราวกับหัวใจถูกเหยียบขยี้แหลกเหลว และหยาดน้ำตาทุกหยาดหยดจะต้องได้รับการชดใช้อย่างสาสม
น้ำตาของนางมีราคา!
ราคาที่ไม่อาจจ่ายด้วยเงินตรา!
พวกมันทุกคนต้องจ่ายด้วยชีวิตเท่านั้น!
รั่วอิงหลุดออกจากภวังค์ความคิด แพขนตางามงอนกะพริบถี่ มองขบวนคาราวานที่แยกไปทางทิศเหนือ ในขณะที่นางและสามีกลับเดินทางไปยังทิศใต้ด้วยความงุนงงสงสัย
“เราจะไปไหนกันหรือเจ้าคะ ในเมื่อหากจะกลับจวนสกุลเหวินต้องเดินทางขึ้นเหนือ แต่ท่านพี่กลับพาข้าเดินทางลงใต้”
นางเอ่ยถามขณะอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มที่กำลังขวบม้าสีขาวตัวโปรดไปยังหนทางทอดยาวเบื้องหน้าโดยไม่หยุดพัก
“ข้าแค่อยากพาเจ้าไปยังสถานที่แห่งหนึ่งก่อนที่เราจะเดินทางกลับจวน ส่วนขบวนคาราวานต้องแวะส่งสินค้าให้คู่ค้าอีกหลายเมือง กว่าจะเดินทางกลับจวนสกุลเหวินคงต้องใช้เวลาอีกนานโข ข้า
