แม้รั่วอิงจะยังจับต้นชนปลายไม่ถูก ทว่าเด็กชายกลับทำให้นางรู้สึกหลงรักได้อย่างน่าประหลาด นางอุ้มเด็กชายขึ้นมาไว้กับอก พลางยื่นจมูกไปหอมแก้มเด็กน้อยฟอดใหญ่ ก่อนจะหันไปมองหน้าสามีอย่างต้องการคำตอบ
“ข้าอยากหอมแก้มท่านแม่บ้าง”
แก้มกลมๆ แดงก่ำราวกับทาทับด้วยชาดสีสด เด็กชายขวยเขินที่บอกความต้องการออกไป
“ได้สิจ๊ะ”
เมื่อได้ยินคำอนุญาต เด็กชายตัวน้อยก็ฉีกยิ้มกว้างจนดวงตากลมโตกลายเป็นเส้นเดียว ก่อนจะค่อยๆ ยื่นจมูกเล็กไปสัมผัสนวลแก้มนุ่มนิ่ม
“หอมกลิ่นเหลียนฮวา เหมือนที่ท่านพ่อเคยบอกข้า”
ไม่พูดเปล่าเด็กชายฝังจมูกลงไปบนแก้มของผู้ที่เอ่ยเรียกว่ามารดาซ้ำแล้วซ้ำเล่า อีกทั้งสองแขนเล็กยังโอบรัดรอบคอนางเอาไว้ราวกับจะไม่ยอมลงจากอ้อมกอดอีกเลย
“เสี่ยวรั่วคนเก่ง แม่ของเจ้าเดินทางมาเหนื่อยๆ เจ้าช่วยไปเตรียมน้ำชาและขนมมาให้ท่านแม่ของเจ้าได้หรือไม่”
“ได้ขอรับท่านพ่อ”
เด็กชายตัวน้อยรีบพยักหน้ารับอย่างรู้ความ
