บทที่ 22 ดื่มให้ลืมเธอ…
หลังจากที่เจ้าของใบหน้าสวยได้กลับมาจากลานจอดรถชั้นที่ 2 หญิงสาวก็เอาแต่ดื่มโดยไม่พูดอะไรสักคำ คนตัวเล็กเอาแต่รินเหล้าใส่แก้ว จากนั้นก็กระดกขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมด พร้อมด้วยสายตาที่ยิ้มเยาะและสมเพชตัวเอง เพราะว่า เธอเป็นคนบอกลาเขา…และยังคงเป็นเธออีกที่ต้องมาเสียใจเอง…ต้องมาลืมเอง…
ปึก ! เสียงวางแก้วกระแทกกับโต๊ะ ไม่รู้ว่าเป็นจำนวนครั้งที่เท่าไหร่
วิเวียนได้แต่มองใบหน้าเพื่อนสาวคนสนิทอย่างเงียบ ๆ คอยสังเกตอาการร่างบางระหงอย่างเป็นห่วง อาการที่ได้มึนเมาก่อนหน้านี้ ได้หายราวกลับปลิดทิ้ง หลังจากเห็นอาการของมิชรินทร์ มันน่าจะหนักกว่าเธอมากนัก
“ยัยริน พอได้แล้ว ไหนบอกไม่ดื่ม” วิเวียนปรามเพื่อนสนิท พร้อมกับแย่งแก้วไปจากมือของเธอ ไม่ให้ดื่มไปมากกว่านี้ เพราะคนตรงหน้าบอกเอาไว้ว่า ต้องไปทำงานวันแรก ดื่มเยอะขนาดนี้พรุ่งนี้จะไปทำงานไหวไหม
“หื้อ ไหนแกบอกว่า….กะ..แกจะพาฉันกลั
