บทที่ 7

1111 คำ

แม้จะภาวนาให้เวลาเดินช้าลงไปสักแค่ไหน สุดท้ายมัสยาก็ไม่อาจหลีกหนีชะตากรรมอันโหดร้ายของตัวเองได้อีกต่อไปเมื่อเวลานัดหมายที่ว่านั้นมาถึง หญิงสาวพยายามเป็นอย่างยิ่งที่จะไม่ให้ใครเห็นเธอเข้าระหว่างทางเดินขึ้นไปยังชั้นสองของบ้านใหญ่ตามคำสั่งของคนใจร้ายที่เธอก็ไม่รู้อีกว่าเขาจะรอต้อนรับขับสู้กันอย่างไรกันแน่ จนกระทั่งเมื่อมาถึงเธอก็พบกับอัศวินที่กำลังนั่งกระดกเหล้ารอกันอยู่บนเตียง สายตาหวานฉ่ำของเขาที่กำลังจดจ้องเธอขึ้นลงราวกับเธอเป็นแค่สิ่งของที่เขาต้องตรวจตราด้วยตัวเองว่าควรค่าต่อเงินมหาศาลที่เขาจะต้องสูญเสียไปรึเปล่าบอกให้รู้ว่าเขากำลังเมา… “จะยืนเซ่ออยู่ทำไม! มาใกล้ๆ ฉัน!” เสียงที่โพล่งขึ้นทำเอาไหล่มนสะดุ้งขึ้นอย่างห้ามไม่ได้ แม้จะกลัวแสนกลัวคนตรงหน้าแค่ไหน แต่ขาเจ้ากรรมก็จำต้องเดินเข้าไปใกล้เขาอย่างเลี่ยงไม่ได้อยู่ดี “ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด!!” คำสั่งที่ได้ยินทำเอามัสยาตัวสั่นขึ้นอีกคราไม่คิดว่าเขาจะเรียกร้องกันตั้งแต่คืนแรกที่มาถึงเอาอย่างนี้ “มะ…มัทขอเวลาหน่อยได้ไหมคะ มัทยังไม่พะ…ว้าย!!” อัศวินตอบแทนคำอ้อนวอนของคนตรงหน้าด้วยการกระชากแขนหล่อนแรงๆ อย่างไม่ปราณีจนร่างน้อยปลิวติดมือตามกันมาที่เตียง “ก็แค่งานง่ายๆ อ้าขาให้ฉันเอา! ผู้หญิงหน้าด้านอย่างเธอคงไม่จำเป็นต้องใช้ความพร้อมหรอกมั้ง!” อัศวินตวาดลั่นพร้อมบีบไหล่มนของคนที่เป็นตัวเหตุทำให้ทั้งลูกและเมียของเขาต้องตายไปอย่างไม่คิดปราณี มัสยายังต้องเจออะไรที่มันหนักหนาสาหัวกว่านี้อีกมาก และนี่…มันแค่เริ่มต้นเท่านั้น! “คุณราม…มัทเจ็บค่ะ!” มัสยาเอ่ยบอกอีกคนทั้งน้ำตา แม้จะรู้ดีว่าความเจ็บปวดของเธอนั้นมันคือสิ่งที่เขาต้องการจะเห็นก็ตามที “เจ็บสิดี! แต่รู้ไหมว่าตอนที่รู้ว่าลูกกับเมียของฉันตายไปฉันเจ็บยิ่งกว่านี้เสียอีก!! เธอคงไม่รู้เพราะว่าคนที่ต้องสูญเสียทุกสิ่งมันคือฉัน! เพราะฉะนั้นมัสยา…ยิ่งเธอเจ็บมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งสะใจฉันมากเท่านั้นจำใส่หัวเอาไว้!” สิ้นเสียงคำรามดั่งฟ้าลั่นชุดนอนตัวบางก็ถูกกระชากออกจากร่างกายสาวอย่างรุนแรงจนมันขาดวิ่นไม่เหลือชิ้นดี ท่ามกลางเสียงร้องขอความเมตตาจากมัสยาที่ขัดขืนเต็มกำลัง “ฮึก! คุณราม…มัทขอร้อง อย่าทำกับมัทแบบนี้เลยนะคะ” หญิงสาวร้องขอความเห็นใจจากอีกคนเสียงสั่น ลมหายใจของเธอถึงกลับสะดุดยามเมื่อสายตาคุมกริบตวัดมองเรือนร่างที่เกือบจะเปลือยเปล่าของตนเองอย่างถือสิทธิ์ก่อนรอยยิ้มแสนร้ายจะปรากฏขึ้นพร้อมๆ กับคำตอบที่มันทำให้ทุกๆ ความหวังเป็นอันดับสลายไป… “ฉันจะทำยิ่งกว่านี้อีก! เธอเตรียมรับแรงกระแทกของฉันเอาไว้ได้เลย และรับรองได้มัสยา…ว่ามันจะถึงใจจนเธอต้องเป็นฝ่ายอ้อนวอนขอร้องฉันด้วยตัวเอง!” อัศวินตอกย้ำถึงสิ่งที่ตัดสินใจแล้วว่าจะไม่มีวันยอมให้สิ่งใดมาหยุดเขาได้อีกต่อไป ชายหนุ่มผละออกไปชั่วครู่เพื่อจัดการกับชุดของตัวเองก่อนจะวกกลับเข้ามาหาร่างบอบบางของคนบนเตียงอีกครั้ง เขาจ้องมองอีกฝ่ายด้วยสายตาเกลียดชัง ก่อนจะสะกิดเอาชั้นในที่แสนเกะกะออกไปเป็นอันดับแรก “อ๊ะ! คุณระ…ราม” มัสยาครางเสียงสั่นพร่ายามเมื่อปลายลิ้นอันร้ายกาจฉกเข้ามาครอบงำยอดปลายถันของเธออย่างรุนแรง หากแต่อีกคนแทนที่จะหยุดเมื่อเธอส่งเสียงร้อง เขากลับทำในสิ่งที่มันตรงกันข้ามนั่นคือเพิ่มแรงดูดดึงมากขึ้นจนเธอเริ่มรู้สึกทรมานหนักต่อสัมผัสที่แม้ว่ามันจะรุนแรงแข็งกระด้างแต่กลับทำให้รู้สึกเสียวซ่าน จนเธอควบคุมความปรารถนาลึกสุดหัวในของตัวเองไม่ได้ “อืม” ต่างจากอัศวินที่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฤทธิ์ของเหล้าหรือความหอมหวานจากคนตรงหน้านี้กันแน่ที่เริ่มทำให้เขาไม่เป็นตัวเอง ชายหนุ่มครางอย่างพอใจก่อนจะผละจากยอดอกอีกข้างมาอีกข้าง สลับมันไปมาอยู่เช่นนั้นหลายนาทีเนิ่นนานอย่างไม่รู้สึกเบื่อ “อื้อ คุณราม…พะ…พอเถอะค่ะมัทไม่ไหว” “ไม่ไหวก็ต้องไหว! เธอต้องรองรับอารมณ์ฉันไปทั้งคืนมัสยา! ไหนมาดูสิว่าเธอพร้อมแค่ไหนแล้ว” อัศวินไม่พูดเปล่าให้เสียเวลาปลายนิ้วหยาบกร้านที่ทำงานหนักมาตลอดทั้งชีวิตค่อยๆ รั้งชั้นในตัวบางออกจากเรียวขาสวยอย่างไม่ปราณีเท่าไหร่นัก กระทั่งเมื่อความงดงามที่ปกคลุมด้วยขนไรๆ น่ารักปรากฏลงต่อสายตาก็ทำเขาแทบสะดุดลมหายใจ เมื่อได้เห็นว่าคนใต้ร่างงดงามไปเสียทุกสัดส่วน ต่างจากอีกคนที่แทบจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่เมื่อต้องมานอนเปลือยเปล่าอวดทุกๆ สิ่งบนร่างกายให้กับเขาได้เห็นเป็นคนแรก “อ๊ะ!” แต่เพียงไม่นานความอับอายก็ต้องเพิ่มหนักเมื่อคนใจร้ายสอดปลายนิ้วเข้ามายังช่องทางคับแคบของเธออย่างแรง ความเจ็บปวดจากจุดกลางของร่างยังเทียบไม่ได้กับตอนที่ได้เห็นเขาแสยะยิ้มใส่กัน ราวกับทุกครั้งที่เห็นเธอเจ็บมันก็ยิ่งจะทำให้เขามีความสุข “แฉะแล้วนี่…เธอพร้อมแล้วมัสยา!” อัศวินไม่คิดทรมานตัวเองอีกต่อไป เขาชักปลายนิ้วออกก่อนจะทดแทนด้วยบางสิ่งที่ใหญ่กว่า บางสิ่งที่มันทำให้อีกคนเบิกตากว้างเมื่อได้เห็นมันเต็มตา “เจ็บค่ะ! คุณรามมัทเจ็บ!!” มัสยากรีดร้องเสียงสั่นเมื่อสะโพกสอบกดเข้าหาช่องทางคับแคบของเธออย่างรุนแรงไร้ความปราณีจนอีกคนเบิกตากว้างด้วยความไม่ตกใจเพราะไม่คิดว่าอีกคนจะยังเก็บความสาวเอาไว้มาจนถึงวันนี้ได้ แม้ตอนแรกที่ล่วงล้ำเข้าไปนั้นมันจะทำให้เขาเอะใจอยู่บ้างถึงความคับแคบที่สัมผัสถึง แต่ก็ไม่คิดว่ามันคือความสาว คิดแค่ว่าหล่อนคงจะร้างราเรื่องอย่างว่ามานานเท่านั้น แต่ทว่าตอนนี้เวลานี้เขาคงจะต้องคิดใหม่ทำใหม่หมด เมื่อได้สัมผัสถึงเยื้อพรหมจรรย์ของหล่อนด้วยตัวเองแบบนี้!!

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more