“คุณมัสยาเป็นลมครับนาย!” เสียงของคนสนิทที่ร้องบอกทำให้คนที่กำลังเดินตรวจตราคนงานภายในไร่อยู่ชะงักไปชั่วคราวเมื่อได้ยิน แต่ไม่นานอัศวินก็เดินหน้าก่อนจะตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจอะไร
“ดูแกจะเป็นห่วงเป็นใยผู้หญิงคนนั้นเสียเหลือเกินนะไอ้ชิด!” คนถูกถามถึงกลับหน้าถอดสีเมื่อเจอเข้ากับสายตาเอาเรื่องของเจ้านายที่ตวัดมองกันเหมือนจะไม่พอใจที่เขาแสดงท่าทีเป็นห่วงคนในปกครองของตนเอง
“ผมก็เป็นห่วงเธอตามประสาเพื่อนมนุษย์ทั่วไปแหละครับนาย ไม่ได้มีอะไรในก่อไผ่เลยจริงๆ” อัศวินไม่อยากจะเชื่อในคำตอบนั้นแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรไปมากกว่าตั้งหน้าตั้งตาทำงานของตัวเองต่อไป มันไม่ใช่เรื่องที่เขาต้องไปใส่ใจเลยสักนิด แต่ก็ไม่รู้ทำไมในหัวมันถึงได้ชอบเห็น ใบหน้าซีดราวกับกระดาษของอีกคนขึ้นมาเรื่อย
สุดท้ายความอดทนของเขาก็สิ้นสุดลง จำต้องหมุนตัวเดินตรงไปยังรถประจำกาย ก่อนจะขับมันมุ่งหน้ากลับบ้านด้วยความเร็ว
แต่เมื่อมาถึงใบหน้าที่ง
