พิง 60%
795 คำ
“ความผิดปกติทางสมองของผู้ป่วยรายนี้ เกิดจากการเพิ่มขึ้นของ amyloid beta …”
Rrr Rrr
ในระหว่างที่นักศึกษากำลังนำเสนอ case study เหนือนทีเหลือบมองโทรศัพท์ที่ส่งสัญญาณว่ามีสายเรียกเข้า หัวคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอย่างสงสัยเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเป็นชื่อใครโชว์วาบๆ อยู่บนจอ ปกติถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญจริงๆ เธอจะไม่โทรหาเขาเวลาทำงาน
“ครับ เกว” ชายหนุ่มตัดสินใจกดรับ มือหนายกขึ้นป้องปาก ดีที่เขานั่งอยู่แถวหลังสุดของห้องจึงไม่เป็นจุดสนใจเท่าไรนัก
“พี่นอส ยุ่งอยู่มั้ยคะ เกวจะรบกวนถามนิดหน่อยค่ะ” น้ำเสียงเกรงใจส่งมาตามสาย
“ว่าไง”
“พี่นอสจำเปเปอร์อะไรนะ?? ที่ vesicle มัน carry vit C แล้วไปเกี่ยวกับ cell interact จำได้มั้ยคะว่ามันใช้ ref ของแลปที่อเมริกาหรือเปล่า พอดีน้องที่แลปอาจารย์อ๊อดโทรมาถาม หนูจะได้บอกเผื่อเขาจะไปหาข้อมูลกันต่อเลย จะได้ไม่เสียเวลา”
น้ำเสียงรีบเร่งพุ่งตรงเข้าเรื่องทันทีที่ถามเพราะกลัวเขาเสียเวลาเช่นกัน คุณหมอหนุ่มใช้เวลานึกนิดหน่อยก่อนตอบ
“อือฮึ” ถ้าสมองเขาไม่เบลอจนช็อตเกินไปก็น่าจะเป็นอย่างนั้น
ทว่า…
“เอ๊ะ!!” เสียงแปลกใจปนตกใจเล็กๆ ดังขึ้นก่อนปลายสายจะเงียบหายไปแสดงถึงความไม่ปกติบางอย่า
“เกว??”
“รถจะดับอ่ะพี่นอส เป็นอะไรก็ไม่รู้” เสียงตื่นๆ ตอบหลังจากทางนั้นหายไปไม่ถึงอึดใจทำให้ใบหน้าที่ดูผ่อนคลายเริ่มเครียดขรึมขึ้นมาทันที
“เดี๋ยว เดี๋ยวนะพี่นอส หนูขอประคองรถจอดข้างทางก่อน”
น้ำเสียงปลายสายมีแววตกใจและใจเสียแต่ก็พยายามตั้งสติ อาจารย์หนุ่มหันไปสะกิดเพื่อนอาจารย์ด้วยกันให้ช่วยดูเด็กต่อ ส่วนตัวเขาถือสายเธอไว้แล้วเดินออกมา พอเดินออกมานอกห้องได้ ก็กดเปิดลำโพงเผื่อเธอมีเหตุอะไรให้ช่วย ส่วนเขาก็จะได้เปิดแมพดูไปด้วยว่าตอนนี้รถของภรรยาอยู่ที่ไหน
ทางเลี่ยงเมืองเข้าราชพฤกษ์
“รถเสียใช่มั้ย” ปากถามไปอย่างนั้นทั้งที่ก็รู้อยู่แล้ว ช่วงขายาวก้าวเร็วๆ ไปยังห้องทำงาน หยิบกุญแจรถได้ ก็เร่งฝีเท้าไปยังลานจอดรถต่อทันที
“น่าจะใช่ค่ะ หนูลองสตาร์ทแล้วไม่ติด เดี๋ยวหนูลองหาเบอร์ประกันโทรเรียกก่อน พี่นอสทำงานต่อเลยค่ะ”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่โทรเรียกช่างประจำให้น่าจะเร็วกว่า”
“ก็ได้ค่ะ งั้นหนูลองลงไปดูก่อน เผื่อว่าจะพอแก้อะไรได้บ้าง”
“ไม่ต้องเลยเรา เปิดกระโปรงรถยังไม่เป็น ตรงนั้นเปลี่ยวมั้ย”
เขาส่งเสียงปรามพร้อมถามเสียงดุ คนถูกถามต้องหันไปสำรวจข้างนอกรอบๆ ตัวเองแล้วบอก
“ก็ไม่ค่อยนะคะ เป็นโรงงาน เป็นทุ่งนา แต่ก็เป็นถนนใหญ่ มีรถผ่านไปมาเยอะอยู่”
“โอเค งั้นเรานั่งรออยู่บนรถไปก่อน เปิดไฟฉุกเฉินไว้ ไม่ต้องลงมานะ เดี๋ยวพี่โทรเรียกช่างก่อน”
มือหนากดวางสายตอนที่เขาเดินมาถึงรถพอดี เหนือนทีออกรถ ระหว่างนั้นก็โทรประสานงานกับช่างไปด้วย ดูแล้วเขาน่าจะไปถึงในเวลาไล่เลี่ยกัน หรือไม่ก็ช้ากว่านิดหน่อยถ้าค่ำขนาดนี้แล้วรถยังติด
รถยุโรปสมรรถภาพเยี่ยมทยานออกจากกรุงเทพชั้นในมุ่งสู่ชานเมือง ระหว่างนั้นเขาก็ต่อสายหาภรรยาไปด้วย ฝนที่ตั้งเค้ามา ทางนี้เริ่มครึ้มไม่รู้ทางนั้นจะเป็นไง อย่างน้อยจะได้คุยเป็นเพื่อนเธอไม่ให้ใจเสีย
ทว่า…
‘หมายเลขที่คุณเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ’
บ้าชิบ!!
ใบหน้าคมเครียดขรึมขึ้น สูดหายใจลึกๆ ข่มความกังวลหงุดหงิดใจ
มือหนาลองกดโทรออกอีกครั้ง
‘หมายเลขที่คุณเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ’
ตรรกะแปดสิบเปอร์เซ็นต์บอกว่าน่าจะแบตหมด แต่ความห่วงความกังวลที่เหลือยี่สิบเปอร์เซ็นต์ตอนนี้กลับมีผลต่อหัวใจคนที่ใช้เหตุผลในชีวิตมาตลอดอย่างมากกว่า
หลุดจากตัวเมืองมาได้ เท้าที่เหยียบคันเร่งเกินร้อยมาไม่น้อยอยู่แล้ว ก็ยิ่งเหยียบมิดเข้าไปอีกราวกับไม่ว่าเข็มไมค์จะเพิ่มมากขึ้นเท่าไรก็ไม่อาจเร็วเท่าใจเขาในตอนนี้ที่มันหายไปอยู่กับใครอีกคนตั้งแต่การติดต่อขาดหายไป
- ผู้เขียน
