Second time 30%
1046 คำ
‘I have never met someone as kind as you are’
คนใจดีมีตั้งมากมายหลายคนบนโลก แต่เขาคือคนคนนั้นสำหรับเธอ กี่วัน เดือน ปี ผ่านไปเกวลินไม่แน่ใจนัก แล้วโลกกลมๆ ก็หมุนวนกลับมาให้เราได้เจอกัน
เหตุการณ์คล้ายกัน สถานที่ก็คล้ายๆ เพียงแต่ตอนที่เดินเข้ามา เธอยังไม่รู้ว่า ‘เรา’ จะได้พบกันอีกครั้ง
เกวลินเกือบถูกรถชนตรงหน้าตึกแห่งนี้เมื่อสามชั่วโมงก่อน และนั่นเป็นเหตุผลมากกว่าเหตุผลทุกอย่างที่ทำให้เธอตัดสินใจกดลิฟท์ลงจากตึกวิจัยชั้นเก้า เดินไปยังอีกฝั่งที่เป็นโรงพยาบาลตามคำแนะนำของเพื่อน
“สวัสดีค่ะ” พยาบาลหน้าแผนกยิ้มทักเสียงอ่อนหวานเมื่อเห็นหญิงสาวมาหยุดยืนตรงหน้า
เกวลินค้อมศีรษะกลับไปเช่นกัน “สวัสดีค่ะ”
“ไม่ทราบว่าคนไข้นัดอาจารย์หมอท่านไหนไว้คะ” น้ำเสียงฟังแล้วชวนเย็นใจ ทว่าคนถูกถามกลับส่ายหน้า
“ไม่ได้นัดไว้ค่ะ” หญิงสาวตอบ “คือ…”
หลังจากนั้นเกวลินจึงเล่าเรื่องราวความเป็นมาทั้งหมดจนมาถึงจุดพีคเมื่อตอนกลางวันที่เกือบตายที่ทำให้เธอลองเสี่ยงเดินข้ามฝั่งมาที่นี่ เมื่อได้ฟังจบอีกฝ่ายมีท่าทางเป็นกังวลไม่น้อยเช่นกัน คงเพราะหน้าตาที่เริ่มซีดลงเรื่อยๆ ของเธอด้วย
ทว่า…
“เร็วสุดก็เดือนหน้าเลยเหรอคะ”
“ใช่ค่ะ วันนี้อาจารย์มีคิวนัดเต็มทุกท่านแทรกไม่ได้เลยค่ะ เร็วที่สุดก็อาทิตย์หน้า”
คำตอบที่ได้รับทำให้หน้าที่หงอยอยู่แล้วยิ่งหงอยลงไปอีก เช่นเดียวกับพยาบาลประจำแผนกก็ถอนหายใจยาวด้วยความหนักใจเช่นกัน ทว่าลองเช็คซ้ำให้แน่ใจอีกทีคำตอบก็ยังเหมือนเดิม
“น้องเป็นนักศึกษาที่นี่เหรอคะ”
“ใช่ค่ะ หนูทำวิจัยอยู่ที่ชั้นเก้า ความจริงเมื่อตอนบ่ายก็โทรมาถามครั้งหนึ่งแล้ว ลองโทรเช็คโรงพยาบาลอื่นด้วยแต่ก็ไม่มีคิวว่างช่วงใกล้ๆ นี้เลย”
“ใช่ค่ะ อาจารย์หมอเฉพาะทางด้านนี้คิวแน่นมาก เอ… หรือน้องจะลองพบหมอเฉพาะทางอายุรกรรมทั่วไปก่อนมั้ยคะ เผื่อคุณหมอจะแนะนำอะไรได้บ้าง”
พี่พยาบาลแนะนำ แต่เกวลินจำเป็นต้องปฏิเสธความหวังดีนั้น เจ้าของรอยยิ้มซีดส่ายหน้า
“ไม่เป็นไรค่ะ เมื่อสองสามวันก่อนลองไปมาแล้ว คุณหมอว่าอาจเป็นน้ำในหูไม่เท่ากันเลยให้ยาเกี่ยวกับมาลองทานดู แต่ไม่ดีขึ้นเลย”
“ถ้าอย่างนั้นคงต้องรออาทิตย์หน้าเลยค่ะ”
ใบหน้าซีดที่หงอยอยู่แล้วพอรู้ว่าหมดหนทางก็ยิ่งหงอยลงไปอีก แล้วเธอจะรอไปถึงอาทิตย์หน้าได้ยังไง แต่เมื่อไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่านี้ เธอจึงตัดสินใจทำเรื่องขอนัดพบคุณหมอที่มีคิวว่างเร็วที่สุดคนนั้น
“ขอบคุณค่ะ”
เมื่อทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย เกวลินค้อมศีรษะเป็นเชิงขอบคุณให้คุณพยาบาลอีกครั้ง และกำลังจะหันหลังเดินจากไป ทว่า…
“เอ๊ะ…นั่นไง คุณหมอออกมาพอดี แต่ไม่แน่ใจนะว่าจะได้หรือเปล่า แต่เดี๋ยวพี่ลองถามให้นะคะ”
ประโยคนั้นหยุดเธอไว้ เช่นเดียวกับคุณหมอที่เพิ่งเดินออกจากห้องตรวจ เขาเงยหน้าขึ้นมาจากจอโทรศัพท์
“ครับ??”
และเรา… ก็ได้เจอกันเป็นครั้งที่สอง
“คือ… วันนี้หลังเคสที่นัดไว้หมดแล้ว อาจารย์พอจะมีเวลาต่อให้อีกสักเคสได้มั้ยคะ พอดีน้องเขา walk in เข้ามา อาการดูไม่ค่อยดี แต่วันนี้ไม่มีคิวคุณหมอท่านไหนว่างพอที่จะแทรกได้เลยค่ะ”
อีกฝ่ายเอ่ยออกไปอย่างเกรงใจ ด้วยรู้ว่ากรณีนี้ไม่เรียกว่าฉุกเฉินและไม่ถือว่าเป็นเคสที่ยุ่งยากซับซ้อนมากพอที่ระดับอาจารย์หมอจะต้องลงมารับด้วยตัวเอง
ซึ่งเขาก็ไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธ นายแพทย์เหนือนทีเพียงเหลือบตาขึ้นมองหญิงสาวรูปร่างแบบบางที่เขาถูกขอร้องให้ช่วย สายตาที่บังเอิญสบกันชั่วครู่ ทำให้คนถูกมองรู้สึกเกร็งไปเล็กน้อย ทว่าความเรียบเฉยในนั้น เธอไม่แน่ใจเลยว่าเขาจำกันได้หรือเปล่า หรือจะยอมช่วยมั้ย
คิ้วเข้มได้รูปขมวดเข้าหากันเล็กน้อย ก่อนจะคลายออก
“ผมมีเวลาสิบห้านาทีระหว่างรอผลเลือดคนไข้ ตอนนี้เลยก็ได้ครับ”
หลังจากพลิกดูนาฬิกาบนข้อมือ คุณหมอก็บอก เรียกรอยยิ้มจากทั้งพยาบาลและคนไข้กับความใจดีของเขา พี่พยาบาลกล่าวขอบคุณนายแพทย์หนุ่ม ส่วนเธอก็ยกมือไหว้เขา อาจารย์เหนือนทียิ้มมุมปากเล็กน้อยตอบรับคำขอบคุณอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไรเป็นพิเศษ
แล้วเธอก็ไม่รู้ด้วยว่าเขาเห็นหรือสนใจมั้ยที่เธอไหว้เขา ถ้าไม่ใช่…
“เอ๊ะ!!??”
“ระวังครับ”
“…”
“เป็นอะไรหรือเปล่า”
“มะ…ไม่เป็นอะไรค่ะ” …โกหก ไม่ใช่แค่เธอรู้แต่เขาก็น่าจะรู้ แต่มันเป็นคำพูดติดปากไปแล้วสำหรับคนที่พยายามทำทุกอย่างให้ได้ด้วยตัวเองไม่ขอความช่วยเหลือ
เกวลินส่ายหน้า ความรู้สึกอยู่ดีๆ ก็หน้ามืด หัวใจเต้นเร็วรัว มือเริ่มสั่นนิดๆ ตัวลอยๆ มันทำให้ร่างเล็กเซไปสักทางโดยไม่รู้ตัว มารู้ตัวก็ตอนที่มีใครคนหนึ่งเอื้อมมือมาจับข้อมือเธอเอาไว้ไม่ให้ล้ม
เจ้าของร่างเพรียวลมยังก้มหน้า เหตุการณ์หลังจากนั้นรวดเร็วและชุลมุนกว่าที่คิด เมื่อผู้ชายคนนั้นแค่จับข้อมือเธอไว้ แล้วมีพยาบาลอีกสองคนรีบปรี่เข้ามาประคองเธอแทนทันที เกวลินผลุบตาหลบแววตาเคลือบแคลงนั้น ไม่แน่ใจว่ารู้สึกไปเองหรือเปล่าว่าสายตาที่มองมามีแววไม่พอใจผสมอยู่ คุณหมอผละมือออกไปเมื่อเธอทรงตัวได้ เขาขอตัวเข้าไปรอในห้อง ส่วนเธอถูกประคองพาไปนั่งพัก วัดไข้ วัดความดัน ทำบัตรคนไข้ ตรวจสัญญาณชีพเบื้องต้น และอะไรอีกหลายอย่าง
…
- ผู้เขียน
