ไม่! หญิงสาวปฏิเสธตัวเอง นี่ไม่ใช่ความดูดดื่มแต่เป็นการฉวยโอกาสของคนที่โกรธเธอจนแทบจะฆ่าให้ตาย แต่ไม่ว่ามันคืออะไร เธอก็เคลิบเคลิ้มไปกับปลายลิ้นที่ดูดชิมความหวานฉ่ำไปทั่วอุ้งปาก ร้อนแรง รุกเร้าและทำให้เธอแทบสำลัก
“คิลเลียน!” มุกมารินเม้มปากบวมเจ่อเข้าหากันเมื่อชายหนุ่มถอนริมฝีปากออก ความรัญจวนเล็ก ๆ ที่ผุดขึ้นมาแปรเปลี่ยนเป็นความอับอาย
“ปล่อยฉัน” หญิงสาวขยับตัวทว่าคราวนี้เขายินดีปล่อยเธอเป็นอิสระ ร่างเล็กบอบบางรีบลุกขึ้นนั่งในสภาพผมเผ้ายุ่งเหยิงและใบหน้าเลอะเครื่องสำอาง คิลเลียนลุกขึ้นยืนและดึงชุดให้เข้าที่ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงที่ยังดุดัน
“คุณปิดผมเรื่องแม็กซิมิลเลียนได้ไม่นานหรอกมุกมาริน...ผมจะให้โอกาสคุณได้คิดและตัดสินใจ แค่บอกผมว่าพี่ชายคุณอยู่ที่ไหนก็จะไม่เดือดร้อน”
“บ้าอำนาจ”
“คุณว่าอะไรนะ!”
นายทหารเรือหนุ่มเริ่มเดือดขึ้นมาอีก คราวนี้เขาจับร่างเล็กให้ลุกขึ้นยืนประจันหน้าอย่างขุ่นเ
