ร่างสูงใหญ่เริ่มใช้ความรุนแรงด้วยการบีบคางเรียวบังคับให้ใบหน้าหวานที่กำลังจะเบี่ยงหลบหันมองเขาตรง ๆ
“คุณรู้จักเขาดี แม็กซิมิลเลียน มนัญญา จูเนียร์ เขาเป็นพี่ชายของคุณ มุกมาริน มนัญญา!”
นัยน์ตาคู่งามเบิกกว้างอย่างตระหนก ทว่าหญิงสาวต้องเก็บงำความนัยแม้ถูกทำร้ายให้เจ็บปวด มุกมารินเจ็บร้าวไปหมดบนใบหน้าเมื่อคิลเลียนออกแรงบีบคางเรียวหนักขึ้น ปากจิ้มลิ้มอ้าออกและสั่นระริกเป็นสีแดงจัดทว่ากลับดูเย้ายวนโดยเจ้าของแทบไม่รู้ตัว
“ปล่อยฉัน!...อ้า!”
หญิงสาวแค่นพูดแตอบโต้กลับด้วยการจิกปลายเล็บลงบนข้อมือแกร่ง ทว่าก็ไม่ระคายเขาสักนิด ซ้ำยังเป็นการยั่วโทสะให้นายทหารหนุ่มยิ่งกราดเกรี้ยว
“ผมจะปล่อย ก็ต่อเมื่อคุณบอกว่า ตอนนี้พี่ชายของคุณอยู่ที่ไหน”
“ฉันไม่รู้”
“คุณต้องรู้! ในเมื่อคุณเป็นน้องสาวของเขา”
“ฉันไม่..แค่ก...แค่ก”
มุกมารินปฏิเสธจนสำลักลมหายใจตัวเอง อาการอ่อนแรงคล้ายจะเป็นลมทำให้ร่างสูงค่อยคลาย
