Girls​ wearing​ Glasses​ 7

1022 คำ
​ @UC​ University​ วันนี้ฉันเปลี่ยนลุกใหม่ขับรถมินิคุปเปอร์มาเองปกติไม่เดินมาขึ้นรถเมล์ก็เพื่อนไปส่ง​ -.- ใส่กระโปรงรัดรูปโชว์ขาอ่อนเนียนผ่อง​ จริงๆฉันเป็นคนขาวอยู่แล้ว​ หุ่นก็ซ่อนรูปแต่ปกติฉันจะใส่กระโปรงยาวๆเสื้อหลวมๆ​ ผมถักเปีย​ แล้วก็ใส่แว่น​ ฉันไม่ชอบตกเป็นเป้าสายตาใครนะ​ แต่ไหนๆก็ใกล้จะเรียนจบแล้ว​ ขอแรดหน่อยแล้วกัน​ วันนี้ฉันมาในชุดเสื้อนักศึกษารัดรูปกระโปรงทรงเอฟิตเปรี๊ยะ​ ปล่อยผมยาวแว่นตาไม่ใส่​ แต่งหน้าอ่อนๆ​ ฉันวนรถมาจอดที่ตึกวิศวะเพราะตึกมนุษย์​ไม่มีที่จอดรถ "ยัยหม้อแกง​ มานี่ๆ" เสียงตะโกนของยัยเพ้นตี้ทำให้ฉันที่ลงจากรถมาเป็นจุดสนใจเรียบร้อย​เสียงซุบซิบ​ดังขึ้นแต่ฉันไม่สนใจหรอก​ "ใครวะ​ เด็กใหม่เหรอสวยชิบหาย" "แม่ของลูกไอ้สัส" "ขาวชิบหายโอ๊ยยย​กูตาย" รำคาญพวกเสียนกเสียงกาจริงๆ​ เห้อ "กลายเป็นสาวฮอตเลยนะยะ​ นี่ถ้าแกแต่งแบบนี้ตั้งแต่ปีหนึ่งตำแหน่งดาวคณะคงเป็นของแก​ ฮ่าๆๆ" ฉันขยี้หันยัยเพ้นตี้เบาๆ "เพ้อเจ้อยัยบ้า" มันลากฉันเดินผ่านตึกวิศวะมีแต่คนส่งเสียงแซวฉันกับยัยเพ้นตี้ตลอดทาง​ ฉันเงยหน้าไปทางขวาสบตาเข้ากับกลุ่มเพื่อนของปอร์เช่​ทันที​ หึ​ ฉันเกลียดพวกเขาทั้งแก๊งนั้นแหละ​ Porsche Talk ผมก้มหน้ากดโทรศัพท์​อยู่ตรงหน้าไลน์​ ลังเลว่าจะทักไปหายัยแว่นดีไหม ยิ่งห่างกันผมยิ่งคิดถึงใบหน้าของยัยนั้น​ รอยจูบของยัยนั้นอีก​ เห้อ​ ผมรู้แล้วว่าจริงๆแล้วผมรักใคร ไม่น่าเลยจริงๆผมไม่น่าปล่อยยัยนั้นไปเลย เห้อ​ ยังไงผมต้องทำทุกวิถีทางให้ได้เธอคืนมา "ไอ้เหี้ย​ นางฟ้า" เสียงไอ้เกอร์ดังขึ้น​ "กินอะไรเข้าไปวะทำไมสวยขนาดนั้น" เสียงไอ้โดมิโน่ "กูจองโว๊ยยย" เสียงไอ้คอปเตอร์เสริมทัพมาอีกคน​ ผมกับไอ้แบร์รี่เงยหน้าไปตามสายตาของไอ้สามคนนั้น​ ก่อนจะเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง​ สวยมาก​ ปล่อยผมสลวย​ ผิวขาวผ่อง​ ชุดนักศึกษารัดแน่นอวดทรวงทรง​ กระโปรงสั้น​ ผมเห็นหน้าเธอผมกับไอ้แบร์รี่ก็อุทานขึ้นมาพร้อมกันทันที " หม้อแกงนี่" ไอ้สามคนหันมามองผมกับไอ้แบร์รี่​ "มึงว่าใครนะ​ คนสวยๆนั้นมึงว่าใครนะ" ไอ้คอปเตอร์ถามย้ำอีกครั้งก่อนไอ้แบร์รี่จะตอบคำถามมัน "นั้นหม้อแกงไง มึงจำไม่ได้เหรอ" "ฉิบหาย" พวกมันอุทานขึ้นมาพร้อมกัน​ ผมกำโทรศัพท์​แน่น​ ทำไมถึงรู้สึกไม่พอใจกับภาพตรงหน้าแบบนั้น​ ทำไมต้องแต่งตัวโป๊ให้ผู้ชายอื่นมองตาค้างแบบนั้น​ ผมไม่โอเคเลย​ ผมเดินตรงไปหายัยแว่นทันที​ พวกเพื่อนๆผมก็วิ่งตามมา "หม้อแกง​ ขอคุยด้วยหน่อย" ผมเดินไปเบียดไอ้ผู้ชายคนหนึ่งที่มันพยายามเดินเข้ามาขอเบอร์หม้อแกง "ไม่คุย​ ไปกันเพ้นตี้" พูดจบก็เดินหนีผมเฉยเลย​ ผมเดินเข้าไปกระชากแขนเธอทันที "ทำไมแต่งตัวแบบนี้​ ไปเปลี่ยนเลยนะ" ผมหมดความอดทนแล้วนะ​ ทำไมพูดไม่รู้เรื่องวะ " นายเป็นอะไรกับฉัน " ผมอึ้ง​พูดไม่ออกทันที​ นั้นสิผมเลิกกับหม้อแกงแล้วนิ "เป็นแฟนเธอไง" ผมพยายามจะแถไปเรื่อยๆ "ฉันจำได้ว่าเราสองคนเลิกกันไปแล้วนิปอร์เช่" ผมเงียบอีกรอบหนึ่ง​ แม่งเอ้ยผมไม่ได้เลิกซะหน่อยเธอเลิกคนเดียวต่างหากเล่า " ฉันเตือนในฐานะคนรู้จักก็ได้​ แต่งตัวแบบนี้มันไม่ดี​ เวลากลับบ้านใครเห็นแล้วฉุดข้างทางจะทำไง อยากโดนข่มขืนหรือไง​ ห๊ะ" ผมหงุดหงิดมากอ่ะตอนนี้โมโหสุดๆ​ ยัยแว่นก็หันมาส่งยิ้มยั่วให้ผม​ อึก กลืนน้ำลายลงคอทันที​ทำไมลุกนี้ยัยแว่นมันดาเมจแรงจังวะ "ขอบคุณที่เตือนในฐานะคนเคยรู้จักกันนะ​ พอดีฉันขับรถมาเองแล้ว​ แล้วก็อย่าคิดว่าที่ฉันเปลี่ยนตัวเองเพราะอยากให้นายเสียดาย​ ไม่ใช่นะอย่าเข้าใจผิด​ ที่ฉันลุกมาแต่งตัวสวยๆเพราะว่า​ ฉันจะหาแฟนใหม่ที่ดีกว่านายไงล่ะ" พูดจบก็ลากเพื่อนของเธอออกไปทันที​ ผมหัวเสียมากอ่ะตอนนี้​ แม่งเอ้ยระบายที่ไหนได้บ้างวะ​ หาแฟนใหม่งั้นเหรอ​ ชาติหน้าโน่นแหละข้ามศพผมไปก่อนเถอะ​ เหอะ " โธ่เว้ยยยย​ หงุดหงิดโว๊ยยยยย" ผมเตะถังขยะแถวนั้นจนเพื่อนผมต้องลากผมกลับไปสงบอารมณ์​ที่โต๊ะ "ใจเย็นๆไอ้ปอร์เช่​ " ไอ้เกอร์พยายามกล่อมให้ผมอารมณ์​เย็นลง " มึงทำใจเถอะ​วะ​ เขาไม่ใช่ของมึงแล้ว" ไอ้โดมิโน่มึงสาบานมาสิว่ามึงปลอบใจกู​ "กูบอกมึงแล้วไอ้ปอร์เช่​แล้วมึงจะเสียใจ​ ที่มึงทำแบบนั้น​" ไอ้แบร์รี่ตอกย้ำผม​ "แม่งเอ้ย​รู้งี้กูปล้ำทำเมียก็ดีถ้ารู้ว่าจะพยศกับกูแบบนี้นะ​" ผมบ่นออกไปพวกมันที่เหลือหันมามองผมตาเดียว " นี่มึงไปนอนกับเขาบ่อยๆ​ มึงไม่เคยมีอะไรกับยัยแว่นเหรอวะ" พวกมันดูตกใจมากเลยอ่ะ​ แต่ก็ไม่แปลกเพราะปกติบอกเลย​ไม่รอดสักราย " เออสิ​ ยัยนั้นหวงตัวจะตาย กูทำได้มากสุดก็แค่จูบกับจับนมอ่ะ​ แม่งเอ้ย​ กูหงุดหงิด​ ไปแดกเหล้าเป็นเพื่อนกูที" พูดจบผมก็ลุงจากโต๊ะเดินออกไปจากตรงนั้นทันที​ ไม่มีอารมณ์​เรียนแล้วโว๊ยยย​ ไประบายอารมณ์​ลงแก้วเหล้าน่าจะเป็นวิธีที่ดีที่สุดสำหรับผมในตอนนี้
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม