“พี่จูบได้ไหม”
“อื้ม อื้อ~”
สิ้นเสียงปากร้อนก็ประทับลงไปทันที เจ้าป่าละเมียดละไมปากนิ่มที่เขาคิดถึงมาตลอดอย่างโหยหา ก่อนที่ฟันคมจะขบกัดริมฝีปากล่างเบา ๆ เป็นสัญญาณให้มาลีวัลย์เปิดปาก และเธอก็ยอมทำตามอย่างว่าง่ายเพราะตอนนี้เธอเองก็โหยหาและคิดถึงรสจูบนี้ไม่ต่างกัน
เรียวลิ้นชื้นตวัดพันเกี่ยวดูดดึงและรุกล้ำเสียจนมาลีวัลย์ร้อนวูบไปทั่วช่องท้อง ทั้งร่างสั่นสะท้านทั้งที่เจ้าป่าสัมผัสเพียงเล็กน้อย และเธอระบายอารมณ์พวกนั้นด้วยการจิกเล็บเข้าที่ลาดไหล่กว้างของผู้กระทำ
สมองขาวโพลน ขณะเดียวกันหัวใจเธอก็เต้นแรงจนกลัวว่าเจ้าป่าจะได้ยินมัน ยิ่งเขารุกล้ำเข้ามาเก็บเกี่ยวความหวานมากเท่าไรความรุ่มร้อนในกายก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น มากขึ้น และมากขึ้น...
เจ้าป่าดันร่างบางให้นอนราบไปกับเตียงนุ่มพร้อมกับร่างใหญ่ที่โน้มลงตามมา มือหนาที่ประคองอยู่ช่วงเอวบีบนวดเบา ๆ ทำมาลีวัลย์ขนลุกซู่ไปทั่วเรือนกาย
ริมฝีปากทั้งสองเ
