สิ่งที่เจ้าป่าพูดกับเธอไม่ใช่เพียงลมปาก เพราะห้าวันต่อมา ข่าวการฟอกเงินของบริษัทแห่งหนึ่งก็ดังสนั่นไปทั่วทั้งเมือง และประธานบริหารของที่นั่นก็คือรามสูร
แต่สิ่งที่ไม่คืบหน้าเลย นั่นก็คือคดีความที่ทางครอบครัวมาลีวัลย์ได้ไปแจ้งไว้ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่เธอแปลกใจนัก
มาลีวัลย์คิดอยู่แล้วว่าการดำเนินการตามกฎหมายอาจจะไม่ได้ผล เพราะเส้นสายของครอบครัวรามสูรมีมากเท่าไรใช่ว่าเธอจะไม่รู้...
“คุณเจ้าป่ามาขอพบค่ะ”
“ให้เข้ามาได้เลย” มาลีวัลย์กรอกเสียงไปตามสายโทรศัพท์เมื่อได้รับแจ้งว่าเจ้าป่ามาที่นี่อีกแล้ว
ใช่...อีกแล้ว ตั้งแต่ที่เกิดเรื่องวันนั้นจากที่ร่างสูงคอยมาป้วนเปี้ยนเธอก็เรียกได้ว่ามาตามติดเลยทีเดียว
เจ้าป่าไม่ยอมให้มาลีวัลย์เดินทางหรือไปไหนมาคนเดียวเลย แต่แทนที่เธอจะอึดอัดเพราะเป็นคนชอบอิสระ มาลีวัลย์กลับอบอุ่นในใจอย่างบอกไม่ถูก
“ไงเรา”
“นั่นฝีมือพี่ใช่ไหม” นิ้วเรียวชี้ไปทางโทรทัศน์ที่เปิ
